Λία Νικολάου, Να μ΄αγαπάς, εκδ. Βακχικόν, 2020, σελ.250

 

https://ekdoseis.vakxikon.gr/shop/ekdoseis/vakxikon-peza/na-m-agapas/ 

Στα βήματα του Όσκαρ Ουάιλντ με μία de profundis  εξομολόγηση κινείται το "Να μ' αγαπάς" της Λίας Νικολάου. Είναι ένας ύμνος στον έρωτα και στην άνευ όρων αγάπη, μία μακροσκελής λυρική και ερωτική επιστολή ενός πρώην καρκινοπαθούς, του Αλέξανδρου, στον μεγάλο έρωτα της ζωής του, τον μεγαλύτερό του Πάνο.

Ο δρόμος για την ευτυχία περνάει μέσα από την αγάπη, η συγγραφέας είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη γι΄αυτό, έστω κι αν αυτή είναι  ομοφυλοφιλική.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα μάθημα για την ίδια τη ζωή, ένα μάθημα από κάποιον που έφτασε κοντά στο κατώφλι του θανάτου, τον Αλέξανδρο, ο οποίος βίωσε όμως τελικά και την επώδυνη απώλεια του δικού του μεγάλου έρωτα. Ένας σωκρατικός ύμνος στην αγάπη, ο απόλυτος έρωτας μεταξύ δύο αρσενικών όπως ίσως συνέβαινε καμιά φορά και στην αρχαία Ελλάδα- οι γνώμες για το θέμα της ομοφυλοφιλίας διίστανται και οι ιστορικοί δεν θα συμφωνήσουν, μάλλον, ποτέ επ' αυτού.

Οι ερωτικές περιγραφές δεν έχουν τίποτε το πρόστυχο, απεναντίας μάλιστα θα καταφέρουν να συγκινήσουν και να λυγίσουν ακόμη και τον αναγνώστη ο οποίος καταδικάζει ανοιχτά την ιδέα της ομοφυλοφιλίας. Ο έρωτας βιώνεται με τρόπο τόσο απόλυτο που ο αναγνώστης δεν σκέφτεται διόλου ή τείνει να ξεχνάει το φύλο των ερωτευμένων και το "αφύσικο" της σχέσης τους.

Ο Πάνος και ο Αλέξανδρος είναι δύο άνθρωποι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο Αλέξανδρος κουβαλά δύσκολα παιδικά χρόνια στην πλάτη του και την καταδίκη από την οικογένειά του για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του. Κατά συνέπεια είναι άνθρωπος ανασφαλής, χωρίς αυτοπεποίθηση, μα συνάμα τρυφερός, δοτικός και ευαίσθητος. Είναι ο συνεσταλμένος μα και ο ζηλιάρης της σχέσης.

Ο Πάνος, από την άλλη, άνθρωπος διαβασμένος, σπουδαγμένος και επιτυχημένος στη δουλειά του είναι αποφασιστικός και ικανός να επιβάλλει τα θέλω του, αγνοώντας τις συνέπειες. Τελικά, όμως, είναι και εκείνος ο οποίος θα κάνει και τις μεγαλύτερες θυσίες γι' αυτή την ανορθόδοξη σχέση.

Μέσα από την επιστολή του Αλέξανδρου προς τον Πάνο παρουσιάζεται όλη η ιστορία των δύο εραστών, από τη γνωριμία τους και τη συγκατοίκησή τους, μέχρι και τους καβγάδες τους, την κοινωνική κατακραυγή και τις διακυμάνσεις αυτής της περίπλοκης σχέσης, ως το απροσδόκητο και ξαφνικό τέλος της.

Τελικά η αγάπη κρατάει για πάντα ή χάνεται με το θάνατο; Αυτό είναι το καίριο ερώτημα που τίθεται μέσα από αυτό το τόσο τρυφερό και συγκινητικό, συνάμα, ανάγνωσμα. Το μεγάλο ατού του είναι η γλώσσα της συγγραφέως με τη ρυθμική, σχεδόν ποιητική γραφή η οποία περιλαμβάνει και πολλές αποφθεγματικές κρίσεις για την αγάπη, τον έρωτα, τον θάνατο και την απώλεια, κρίσεις που θα μας θυμίσουν τις ρήσεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.

Θεωρώ πως είναι ένα βιβλίο το οποίο, όποιος επιλέξει να το διαβάσει, θα το θυμάται πάντα με αγάπη και νοσταλγία...