Νίκος Γκατζογιάννης, Αποστολές από την πατρίδα, εκδ. Καστανιώτη

 

 

Ο Νίκος Γκατζογιάννης, ένας υπερδραστήριος λογοτέχνης της ελληνικής διασποράς, είναι κυρίως γνωστός στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό από το βιβλίο του «Ελένη», στο οποίο αφηγείται τον θάνατο της μητέρα του στα χέρια αριστερών ανταρτών. Το βιβλίο είχε προκαλέσει σάλο όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει στην Ελλάδα, αφού την εποχή που πρωτοεκδόθηκε, τη δεκαετία του 1980, ήταν αδιανόητο να μιλήσει κάποιος στην Ελλάδα για τα εγκλήματα των ηττημένων αριστερών του εμφυλίου, καθώς επικρατούσε η άποψη ότι μονάχα οι νικητές δεξιοί είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά την περίοδο του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου του 1945-1949. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η «Ελένη», η οποία έχει γυριστεί και σε ταινία, αποτελεί σταθμό στην ελληνική λογοτεχνία και δη στον τομέα των ιστορικών μαρτυριών.

 

Το νέο πόνημα του Γκατζογιάννη άπτεται περισσότερο της δημοσιογραφικής του ιδιότητας, χωρίς αυτό να σημαίνει, βέβαια, πως δεν σχετίζεται με την Ιστορία.  Το βιβλίο του με τίτλο «Αποστολές από την πατρίδα», σε πρόλογο του Αλέξη Παπαχελά, αποτελεί ένα απάνθισμα από δημοσιογραφικού τύπου κείμενά του, που έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο τύπο μεταξύ των ετών 1969 και 2022 κυρίως στους New York Times, αλλά και στο Town & Country, στο Vanity Fair, στο Parade, σε ένα βιβλίο της Diana Buitron-Oliver, και, τέλος, στην Καθημερινή στη χώρα μας. Σε αυτά συγκαταλέγονται άρθρα γενικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα, τη γλώσσα και τη γεωγραφία της, για την εγκληματική τρομοκρατική  οργάνωση «17 Νοέμβρη», για την ανακάλυψη του τάφου της Βεργίνας από τον αρχαιολόγο Μανώλη Ανδρόνικο, για την Αθηνά και τη Χριστίνα Ωνάση, ακόμη και για το κυκλοφοριακό χάος της πρωτεύουσας και  τη ρύπανση που απειλεί την Ακρόπολη. Εξαιρετικά ενδιαφέροντα είναι και τα άρθρα του που σχετίζονται με κάποιες προσωπικότητες του ελληνικού πολιτικού στίβου, όπως τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο και θεωρεί δημαγωγό, σε αντίθεση με τον στιβαρό πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή τον γηραιότερο, ο οποίος, αν και δεν είναι ευρέως γνωστό, αναμόρφωσε τα οικονομικά της χώρας μας.

 

Στα κείμενά του συγκαταλέγεται ακόμη ένα εγκώμιο στο βιβλίο του Δημήτρη Σωητηρίου «Ουρανός απ’ άλλους τόπους», ένα άρθρο για το Πολυτεχνείο, ένα κείμενο για τον Γιώργο Μυλωνά και τον  Ελιάς Καζαντζόγλου, ένα κείμενο για τον τέως βασιλέα Κωνσταντίνο, ένα κείμενο για τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα του 2004, αλλά και ένα κείμενο πιο προσωπικής φύσεως που μας μιλάει για τη γενέτειρά του, το χωριό Λια σε ένα δυσπρόσιτο σημείο της Ηπείρου.

 

Αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι ένα βιβλίο ποικίλης θεματολογίας δημοσιογραφικής χροιάς που διαβάζεται ευχάριστα και αποσπασματικά, εφόσον το θελήσει κάποιος, με πολύ στρωτή ροή λόγου και χωρίς πλατειασμούς και μακροσκελείς περιττές περιγραφές.