Δημήτρης Μητσοτάκης, Μπουμπού, εκδ. Κέδρος

 

Ο Δημήτρης Μητσοτάκης είναι μουσικός και λογοτέχνης με καταγωγή από την Κρήτη. Το τελευταίο του έργο είναι μία ευκολοδιάβαστη και σύντομη νουβέλα 86 μόλις σελίδων με τίτλο «Μπουμπού». Μπουμπού είναι ένα σύνηθες χαϊδευτικό των γυναικών, εδώ όμως αποτελεί χαϊδευτικό μίας παχουλής μικρής, παχουλής από γεννησιμιού της σε σημείο που αντί να τη φωνάζουν με το αληθινό της όνομα, τη φώναζαν «Μπουμπού».

Η Ιωάννα, επομένως, με καταγωγή από την Κρήτη μετοικεί με την οικογένειά της στην Αθήνα, δεν εγκαταλείπει όμως το νησί της Κρήτης στους τρόπους ανατροφής, στις συνήθειες και τα έθιμα. Εξάλλου την πατρίδα μας δεν παύουμε ποτέ να την κουβαλάμε μέσα μας. Η οικογένειά της αποτελείται από πέντε μέλη, εκτός από τους γονείς έχει δηλαδή και δύο μικρότερα αδέλφια, μία αδελφή και έναν αδελφό. Μία ξαδέλφη της, η Τζένη, εμφανίζεται και αυτή συχνά στις σελίδες της νουβέλας.

Η Ιωάννα-Μπουμπού δεν ήταν καλή μαθήτρια στο σχολείο, ήταν όμως πάντοτε άριστη στα οικοκυρικά. Κανένας δεν έραβε και δεν μαγείρευε καλύτερα από αυτήν. Στα παιχνίδια όμως εκτός σχολείου ήταν μια ζωή η ριγμένη, κυρίως λόγω της μεγάλης σωματικής της διάπλασης… Τελευταία στα παιδικά καλλιστεία που έπαιζε με τις φίλες, την αδελφή και την ξαδέλφη της, τελευταία στον αθλητισμό, ακόμα και παιδικό εισιτήριο στο σινεμά έφτασαν να της αρνηθούν, εξαιτίας της μεγάλης σωματικής της διάπλασης. Δεν είναι  τελικά καλό ένα παιδί να μεγαλοδείχνει…

Η Ιωάννα, παρά ταύτα, μεγαλώνει περνώντας ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Θα γνωρίσει τον έρωτα  στο πρόσωπο του Λευτέρη με τον οποίον θα ταιριάξει τα μάλα και θα αποκτήσει δύο αγόρια. Η ζωή, όμως, δεν θα της φερθεί γενναιόδωρα και θα την αφήσει χήρα σε νεαρή ηλικία…

Αυτή είναι, σε αδρές γραμμές, η ζωή της «Μπουμπούς» την οποία μας εξιστορεί με τρόπο καθηλωτικό ο Μητσοτάκης, αρχίζοντας από το έτος 1946 και φθάνοντας μέχρι τον θάνατο του άντρα της, το 1975. Εμφύλιος, μεταπολεμικά χρόνια, δικτατορία Συνταγματαρχών, μεταπολίτευση, όλες αυτές τις χρονικές περιόδους θα μας αφηγηθεί ο Μητσοτάκης μέσα από τη ζωή της Μπουμπούς. Παράλληλα βλέπουμε και την εξέλιξη της Αθήνας ως πόλης, πως ήταν και πως γίνεται μεταπολεμικά. Και, φυσικά, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο συγγραφέας έχει εντάξει στο βιβλίο του και κάμποσα βιογραφικά βιώματα, προφανώς από τη ζωή της ίδιας της μητέρας του, στην οποία αφιερώνει και το παρόν πόνημα.

Οι μεγαλύτεροι από τους αναγνώστες του θα νοσταλγήσουν τις παλιές εποχές με τη συγκεκριμένη νουβέλα. Οι νεότεροι θα μάθουν ίσως πράγματα που ενδέχεται να μην γνωρίζουν. Άλλα χρόνια, θα πουν ίσως, με άλλα ήθη, αυστηρούς γονιούς και συνθήκες δυσκολότερες από το σήμερα. Μέσα από την πρωτοπρόσωπη εξομολόγηση της Μπουμπούς, μιας εξομολόγησης διανθισμένης με πολλές κωμικές και ευτράπελες, πολλές φορές, πινελιές, παρακολουθούμε τη ζωή μιας γυναίκας αποφασισμένης να ζήσει, παρά τις όποιες αντιξοότητες. Και πράγματι, η Μπουμπού τα καταφέρνει ως το τέλος.

Η αφήγηση της ζωής της Μπουμπούς-Ιωάννας γίνεται με αφορμή την επίσκεψη της εγγονής στη γιαγιά της προκειμένου αυτή να της ετοιμάσει το νυφικό της. Και πράγματι, η αφήγηση είναι γραμμική και διακόπτεται  κάποιες φορές από τα σχόλια στα οποία προβαίνει η γιαγιά που αφηγείται ράβοντας.  Κι όταν η αφήγηση φτάνει στο τέλος της, έχει τελειώσει και το ράψιμο του νυφικού της εγγονής.