Μιχάλης Μοδινός, Τα θαύματα του κόσμου, εκδ. Καστανιώτη

 

Αν και το εξώφυλλο στο βιβλίο της νέας συλλογής διηγημάτων του Μιχάλη Μοδινού απεικονίζει το εσωτερικό ενός σπιτιού, εντούτοις, το περιεχόμενο του βιβλίου μας ταξιδεύει σε τόπους και χώρες μακρινές, όπως άλλωστε δηλώνει και ο τίτλος του «Τα θαύματα του κόσμου». Αυτά τα θαύματα απ’ άκρη σ’ άκρη της γης φιλοδοξεί ο  Μοδινός να συστήσει στους αναγνώστες του μέσα από δεκαέξι ταξιδιωτικά διηγήματα. Κάποια από τα διηγήματά του αυτά έχουν γνωρίσει ήδη το φως της δημοσιότητας σε εφημερίδες, περιοδικά ή προηγούμενες συλλογές, ενώ άλλα όχι.

 

Στις χώρες στις οποίες διαδραματίζονται τα διηγήματα συμπεριλαμβάνεται τόσο η ηπειρωτική, όσο και η νησιωτική Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα η Αθήνα, ο Βόλος, η Κρήτη, αλλά και οι Κυκλάδες. Οι γνωστές για τους Έλληνες αναγνώστες τοποθεσίες της χώρας μας, εναλλάσσονται μαζί με πιο άγνωστους και εξωτικούς τόπους, όπως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Καμερούν, την Αίγυπτο, την Κούβα, τη Γκάνα, τη Σκωτία, τη Σενεγάλη, τη Γενεύη και άλλες.

 

«Ο Γαλάζιος Νείλος κυλούσε αδιάφορος, με ελάχιστους παρόχθιους οικισμούς μέχρι το Φαζούγκλι, κι ένιωσα αίφνης ένα είδος υπαρξιακής μοναξιάς να με καταλαμβάνει. Θυμάμαι πως σκέφτηκα  ότι η ανθρωπότητα είναι πολύ μεγάλη και υπερβολικά πολυποίκιλη για να την κατανοήσει κανείς. Προσπάθησα να συμβιβάσω στο μυαλό μου τις εικόνες τω ημίγυμνων μαύρων γυναικών από τη μια και των ασκητικών σαρικοφόρων Αράβων από την άλλη, που συγκεντρώνονταν σε ήσυχες σκονισμένες πλατείες έξω από ταπεινά τζαμιά την ώρα της προσευχής».

 

Αυτή η περιγραφή, λιτή και κομψή, με διαλεγμένες προσεκτικά όλα τα επίθετα που προσδιορίζουν τα ουσιαστικά, μας λέει τόσα πολλά μέσα σε λίγες μόλις αράδες και δημιουργεί με έξοχο τρόπο μια παραστατικότατη εικόνα στον νου του αναγνώστη. Διότι, αν μη τι άλλο, δεν είναι μονάχα το εξωτικό περιεχόμενο που θα μας προσελκύσει να διαβάσουμε τα διηγήματα του Μοδινού, αλλά και η θαυμαστή χρήση της γλώσσας που ο συγγραφέας χρησιμοποιεί. Ενίοτε η γλώσσα αυτή διανθίζεται με χιουμοριστικές πινελιές και με μία ελαφριά ειρωνεία, κάνοντας το όλο εγχείρημα της ανάγνωσης ακόμη πιο διασκεδαστικό.

 

Ο Μοδινός προσπαθεί να μεταφέρει στους αναγνώστες την αίσθηση του πως είναι να ζει κανείς σε αυτές τις χώρες στις οποίες μας ταξιδεύει, προσπαθεί, δηλαδή, να αποτυπώσει την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων στις χώρες αυτές, δεν τον ενδιαφέρει να περιγράψει μόνο τον τόπο σε μία δεδομένη χρονική στιγμή.

 

Οι θεματικές των διηγημάτων ποικίλουν από ματιές στη ζωή μεγάλων προσωπικοτήτων όπως ο Έρνεστ Χέμινγουέϊ, μέχρι τις τακτικές φιλόδοξων επενδυτών σε όλες τις εσχατιές της γης, αφηγήσεις αφορμώμενες από αληθινά γεγονότα, σπαράγματα ερωτικών ιστοριών και άλλα πολλά. Όλα τα διηγήματα είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο, ενώ όλα περιέχουν αναφορές, εκτός από τη χώρα στην οποία διαδραματίζονται, και σε άλλες χώρες, ενώ οι περισσότεροι από τους ήρωες είναι άνθρωποι κοσμογυρισμένοι, κοσμοπολίτες, γενικά άνθρωποι που ταξιδεύουν πολύ. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι οι οικολογικές ανησυχίες του συγγραφέα, την εποχή αυτή της ανάπτυξης και της παγκοσμιοποίησης, είναι εμφανέστατες σε κάθε ένα από τα εμπνευσμένα διηγήματά του.