«Η θρυαλλίδα του αντισημιτισμού είχε ανάψει και εκτός του νησιού. Στη Λευκάδα χριστιανοί ξυλοκόπησαν δύο Ισραηλίτες και τραυμάτισαν ακόμα έναν με πέτρα.{…} Και στη Ζάκυνθο όμως έλαβαν χώρα επεισόδια κατά των Εβραίων, που αναστάτωσαν τις τοπικές αρχές και ανάγκασαν τον φρούραρχο της πόλης να ζητήσει στρατιωτική ενίσχυση από την Πάτρα».
Ο Κερκυραίος συγγραφέας Νίκος Παργινός στο μυθιστόρημά του με τίτλο " Το νησί της Σωτηρίας", ασχολήθηκε με ένα άγνωστο επεισόδιο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο αφορούσε το νησί της Κέρκυρας και την παρουσία Σέρβων στρατιωτών εκεί εν έτει 1916. Στο νέο του μυθιστόρημα με τίτλο "Το χαμίνι της Οβριακής" ο συγγραφέας βάζει στο μικροσκόπιο την εβραϊκή κοινότητα της γενέτειράς του και το, επίσης άγνωστο στο ευρύ κοινό, αντιεβραϊκό πογκρόμ του 1891, επινοώντας παράλληλα, μία ενδιαφέρουσα μυθιστορία.
Πρωταγωνιστής σε αυτήν είναι ο Σπύρος Κορφιάτης, ένα χαμίνι του δρόμου που, αφού δραπέτευσε από το ορφανοτροφείο, κατοικεί πλέον στους δρόμους της εβραϊκής συνοικίας της Κέρκυρας και είναι υπεράνω θρησκειών, αφού έχει φίλους τόσο χριστιανούς, όσο και Εβραίους. Επιπροσθέτως, τρέφει σφοδρό έρωτα για την Άννα, μία Εβραιοπούλα, γόνο καλής οικογενείας, γνωρίζει όμως πως οι πιθανότητες να μπορέσει ένα φτωχό και ασήμαντο αγόρι δίχως ταυτότητα να είναι κάποτε μαζί της είναι μηδαμινές.
Το 1891 η στυγερή δολοφονία ενός οκτάχορονου κοριτσιού από την εβραϊκή κερκυραϊκή κοινότητα έρχεται να ταράξει τον κόσμο του Σπύρου, αλλά και των Εβραίων. Η δολοφονία αυτή γίνεται τελικά η αφορμή να ξεσπάσουν ταραχές και πογκρόμ στην εβραϊκή συνοικία της πόλης, υποδαυλισμένα από τους χριστιανούς και το αιώνιο μίσος που αυτοί τρέφουν ενάντια στους Εβραίους.
Η ιστορία του Παργινού θα φτάσει μέχρι και το 1944, όταν η εβραϊκή κοινότητα της Κέρκυρας θα αφανιστεί κάτω από τον γερμανικό οδοστρωτήρα των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Παράλληλα, εν έτει 2008, η Ρουμπίνα Κορφιάτη αναζητά τις βαθύτερες οικογενειακές ρίζες της στο νησί. Η ανακάλυψη ενός καλά κρυμμένου κουτιού με το ημερολόγιο του Σπύρου Κορφιάτη, προπάππου της, θα γίνει η αφορμή για να ξετυλιχθεί η ιστορία των Εβραίων, αλλά και του νησιού από το 1891, μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Παργινός αποκαλύπτει πως τα φαινόμενα αντισημιτισμού δεν ήταν διόλου άγνωστα πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ούτε και ανήκουστο φαινόμενο στα ελληνικά εδάφη. Μέσα από ένα ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα αποκαλύπτει όλον το παραλογισμό του αντιεβραϊσμού και επαινεί τις λίγες εκείνες μορφές που στάθηκαν παράδειγμα ανθρωπιάς και αντιρατσισμού στον διάβα των αιώνων.
Το βιβλίο, εκτός από την καθηλωτική και καλοδουλεμένη μυθιστορία, περιέχει ακόμη και αρκετό πλούτο πληροφοριών για την ιστορία του εβραϊσμού στην Κέκρυρα, αλλά και, γενικότερα, για την ιστορία του νησιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.