Virginia Woolf, Η Κυρία Νταλογουέι, εκδ. Μεταίχμιο

 

Οι Βρετανίδες συγγραφείς του 19^ου και των αρχών του 20^ου αιώνα εντάσσονται σε ένα εντελώς ιδιαίτερο είδος λογοτεχνίας, το οποίο πιστεύω πως δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Μυθιστορήματα Βρετανίδων συγγραφέων όπως των αδελφών Μπροντέ και της Βιρτζίνιας Γουλφ βρίθουν από αναφορές στην αστική τάξη της αγγλικής κοινωνίας, στο ανερχόμενο κίνημα του φεμινισμού και στον ρόλο των «μπιμπελό» που έπαιζαν πολλές αστές και αριστοκράτισσες γυναίκες εκείνη την εποχή.

Στο εν λόγω κλίμα εντάσσεται και το, πανθομολογουμένως, αριστουργηματικό πόνημα της Βιρτζίνια Γουλφ «Η Κυρία Νταλογουέι», ίσως το καλύτερο από τα έργα της. Η υπόθεση του μυθιστορήματος εκτυλίσσεται μέσα σε είκοσι τέσσερις μόλις ώρες. Και η μορφή που δεσπόζει, φυσικά, σε όλες τις σελίδες του μυθιστορήματος, από την αρχή μέχρι το τέλος του, δεν είναι άλλη από την ίδια την Κυρία Κλαρίσα Νταλογουέι, πενήντα δύο ετών. Σύζυγός της είναι ο  Ρίτσαρντ Νταλογουέι, ένας μάλλον αποτυχημένος πολιτικός ο οποίος είναι σε θέση να της εξασφαλίσει μία καλή και άνετη ζωή. Είναι, όμως, ευτυχισμένη η Κυρία Νταλογουέι; Η αλήθεια είναι ότι δεν φαίνεται και πολύ ευτυχισμένη στο πλευρό του πλούσιου συζύγου της και συχνά –πυκνά αναπολεί τον νεανικό της έρωτα με τον Πίτερ… Μήπως, όμως, όλες οι γυναίκες που είχαν αναγκαστεί να συνάψουν γάμο λόγω οικονομικών συμφερόντων και όχι λόγω έρωτα δεν ήταν, κατά βάθος, δυστυχισμένες;

Το μυθιστόρημα ξεκινά με την Κυρία Ντάλουγουέι να βγαίνει στα μαγαζιά προκειμένου να ψωνίσει λουλούδια για τη δεξίωση που ετοιμάζει το βράδυ στο σπίτι της.  Από εκεί κι έπειτα αυτό που κυριαρχεί στις σελίδες του μυθιστορήματος, δεν είναι η δράση της Κυρίας Ντάλογουέι, αλλά οι σκέψεις της, οι συζητήσεις και οι διάλογοί της με διάφορους ήρωες- όπως, για παράδειγμα με τον Σέπτιμους, έναν βετεράνο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τα συναισθήματα κι οι ιδέες της. Και πραγματικά, πρόκειται, εν τέλει, για ένα μυθιστόρημα ιδεών, στο οποίο η όποια δράση προωθείται υπό τη μορφή εσωτερικού μονολόγου. Η συγγραφέας, δια στόματος της Κυρίας Νταλογουέι, δεν χάνει την ευκαιρία να μιλήσει για όλα τα μείχζονα κοινωνικά προβλήματα της εποχής: τον απόηχο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τη θέση των γυναικών και το ανερχόμενο φεμινιστικό κίνημα, το σεξ, την ομοφυλοφιλία και τον έρωτα, τον γάμο, αλλά φυσικά και για τον θάνατο και τις αυτοκτονικές ιδέες. Και πώς θα μπορούσε, άραγε, να απουσιάζει η ιδέα του θανάτου από ένα μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ, η οποία, όπως ξέρουμε αυτοκτόνησε το 1941 μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας;

«Η Κυρία Νταλογουέι» είναι ένα βιβλίο το οποίο αποφεύγει την παραδοσιακή μορφή της μυθοπλασίας, ένα βιβλίο αντισυμβατικό όπως και η ίδια η Βιρτζίνια Γουλφ.  Αυτό τουλάχιστον μας λέει και η ίδια στον πρόλογο του βιβλίου της για τη δεύτερη έκδοσή του το 1928, ο οποίος παρατίθεται αυτούσιος σε αυτή την επετειακή έκδοση για τα εκατό χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία, το 1925. Τη μετάφραση πραγματοποιεί η Κωνσταντίνα Τριανταφυλλοπούλου.