Θωμαΐς Παπαθανασίου-Φωτοπούλου, Αιθιοπία, η αγαπημένη των Θεών, εκδ. Κάκτος

 

 

            Για ένα λογοτεχνικό οδοιπορικό μας καλεί η συγγραφέας και ταξιδεύτρια Θωμαΐς Παπαθανασίου-Φωτοπούλου μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της «Αιθιοπία, η αγαπημένη των θεών, Όμηρος, Βασίλισσα του Σαβά, Τόποι, Ιστορία, Φυλές».

Το εν λόγω πόνημα δεν είναι το πρώτο που εκδίδει η συγγραφέας, καθώς έχει γράψει κι άλλα  βιβλία για τις ταξιδιωτικές εμπειρίες της στην  Ασία, όπως τα «Μογγολία-Υπερσιβηρικός, Ημερολόγια»,
«Ιχνηλατώντας τον δρόμο του μεταξιού», «Ελληνικά ίχνη στην Κεντρική Ασία-Ουζμπεκιστάν: το σταυροδρόμι των πολιτισμών», καθώς και την ποιητική συλλογή «Σκιρτήματα της νιότης».

Το βιβλίο της για την Αιθιοπία αναδεικνύει τόσο τη φυσική ομορφιά και τα αξιοθέατα της χώρας, όσο και τη σύνδεσή της με τους Έλληνες και το χριστιανικό στοιχείο γενικότερα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Αιθιοπία είναι μία χώρα με ιδιαίτερη χριστιανική παράδοση, η οποία είναι μάλιστα και πολύ ισχυρή στην εν λόγω χώρα. Η Αιθιοποία δεν διαθέτει μεν μονάχα χριστιανικό πληθυσμό, αλλά η παρουσία των χριστιανών ιδίως στα βόρεια της χώρας είναι πολύ ισχυρή. Σχεδόν μόνο σην Αιθιοπία θα συναντήσει κάποιος τις περισσότερες εκκλησίες λαξευμένες μέσα στα βράχια.

Ο χριστιανισμός στην Αιθιοπία χρονολογείται περίπου από τον 4^ο αιώνα. Ιστορικά, λοιπόν, η Αιθιοπία είναι μία από τις πρώτες χώρες που υιοθέτησαν τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία.  Ακολούθως, τον 7^ο αιώνα, ρίζωσε και η θρησκεία του ισλάμ στη χώρα αυτή.

Η Αιθιοπία, όμως, είναι μία χώρα που διαθέτει επίσης και μακραίωνη αυτοκρατορική παρουσία στην μακρινή αρχαιότητα. Εδώ τοποθετούν κάποιοι τον τόπο βασιλείας της θρυλικής βασίλισσας του Σαβά-κάποιοι άλλοι, βέβαια, στην Υεμένη.  Σε κάθε περίπτωση, η βασιλική δυναστεία της Αιθιοπίας, με τον τελευταίο ηγεμόνα της να πεθαίνει μόλις το 1975, θεωρείται ότι έχει καταγωγή από τον βασιλιά Σολομώντα και τη βασίλισσα του Σαβά.

Από εκεί και έπειτα, η Αιθιοπία είναι μία χώρα που φιλοξενεί πολλές διαφορετικές φυλές και ομάδες ανθρώπων με ιδιαίτερα έθιμα,  σύμφωνα με τη συγγραφέα. Οι Εβραίοι Φαλάσα είναι μία από αυτές, ίσως η γνωστότερη, ενώ οι φυλές Ντόρζε, Κόνσο, Μούρσι, Μπόντι, Χάμερ, Ντασάνετς και ένα σωρό άλλοι, οι πιο άγνωστοι από αυτούς. Άλλες φυλές είναι πολεμικές, άλλες ζωγραφίζουν περίτεχνα σχέδια στα σώματά τους και σε άλλες οι γυναίκες τοποθετούν ένα πιάτο στο κάτω χείλος τους για να μεγαλώσει. Δυστυχώς σε κάποιες από αυτές τις φυλές οι γυναίκες υποβάλλονται στο απεχθές έθιμο της κλειτοριδεκτομής ακόμη και σήμερα.

Το πιο αξιοπερίεργο, πάντως, έθιμο, από αυτά που αναφέρει η συγγραφέας στο βιβλίο, θεωρώ ότι είναι ο διαγωνισμός για τον πιο…. παχύ άνδρα, ένας διαγωνισμός που λαμβάνει χώρα στους κόλπους της φυλής των  Μπόντι. Το «πήδημα του ταύρου» ένα έθιμο που θα μας θυμίσει τα ταυροκαθάψια της μινωικής Κρήτης, είναι έθιμο της φυλής των Χάμερ.

Οι φυσικές ομορφιές της Αιθιοπίας είναι, φυσικά, ουκ ολίγες, όπως και τα αρχαιολογικά της αξιοθέατα. Το δέλτα του Νείλου, η λίμνη Τάνα, ο Γαλάζιος Νείλος, η καστροπολιτεία Γκοντάρ , η αρχαία πόλη Αξώμη, η Λαλιμπέλα, η πρωτεύουσα Άντις Αμπέμπα και το Σαμάνε, το χωριό των Ρασταφάρι είναι μερικά μονάχα από αυτά.

Τέλος, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι αναφορές στον καφέ και στα έθιμα που συνοδεύουν το παραδοσιακό αυτό αιθιοπικό ποτό που, δικαίως, οι Αιθίοπες θεωρούν  δική τους ανακάλυψη, όπως και οι αναφορές στον θρυλικό Χαϊλέ Σελασιέ, αλλά και τη σύντομη ιταλική παρένθεση στην ιστορία της χώρας.

Όπως και να ’χει, το βιβλίο της Παπαθανασίου-Φωτοπούλου είναι ο καλύτερος τρόπος, ο φθηνότερος, αλλά και ο γρηγορότερος τρόπος για να περιηγηθούμε στην γνωστή αυτή αφρικανική χώρα και να μάθουμε για αυτήν.