Ένα βιβλίο για τον αμερικανικό νότο και τη φρίκη της δουλείας
Το πολυσυζητημένο μυθιστόρημα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα Πέρσιβαλ Έβερετ με τίτλο «James» δικαίως απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιντζερ την χρονιά που διανύουμε. Ο εν λόγω συγγραφέας γεννήθηκε το 1956 στην πολιτεία της Τζόρτζια και έχει πραγματοποιήσει σπουδές φιλολογίας και φιλοσοφίας. Σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας και διευθύνει το Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας. Προσωπικά πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα δούμε και το Βραβείο Νόμπελ να απονέμεται στον εν λόγω συγγραφέα.
Για τη δουλεία στον αμερικανικό νότο έχουν μιλήσει πολλές μεγάλες φωνές της αμερικανικής λογοτεχνίας, και όχι μόνο… Το ίδιο ισχύει και για τον Αμερικανικό Εμφύλιο. Αρκεί να θυμηθούμε την «Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά», το «Όσα παίρνει ο άνεμος» και το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» για να αναφέρουμε τα γνωστότερα μόνο από αυτά. Θέματα γνωστά και πολυσυζητημένα, επομένως, τόσο ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος, όσο και η δουλεία στον αμερικανικό νότο. Ο Έβερετ, όμως, στο παρόν πόνημα εγκαινιάζει μία πρωτότυπη προσέγγιση του, κατά τα άλλα, συνηθισμένου αυτού θέματος, παίρνοντας το εναρκτήριο λάκτισμα από το κλασικό πλέον έργο του Μαρκ Τουέιν «Οι περιπέτειες του Χαλκμπέρι Φιν». Έναν μάλιστα από τους βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου του ο συγγραφέας επιλέγει να τον ονομάσει Χακ.
Οι δυο βασικοί χαρακτήρες του έργου λοιπόν, είναι ο Χακ, ένα λευκό παιδί που επιλέγει να σκηνοθετήσει τον θάνατό του προκειμένου να ξεφύγει από τον ίδιο του τον πατέρα που τον κακοποιεί διαρκώς δέρνοντάς τον. Όταν, λοιπόν, ο Χακ καταφεύγει στο νησί του Τζάκσον, κοντά στον ποταμό Μισισιπή , θα βρει εκεί τον φυγά μαύρο σκλάβο, τον πρωταγωνιστή του βιβλίου Τζιμ/Τζέιμς. Ο Τζιμ έχει καταφύγει εκεί μόλις πληροφορήθηκε ότι η ιδιοκτήτριά του σκόπευε να τον πουλήσει αποχωρίζοντάς τον έτσι βίαια από τη γυναίκα και την κόρη του.
Η υπόθεση του μυθιστορήματος, επομένως, παρακολουθεί τις περιπέτειες των δύο πρωταγωνιστών, την οδύσσειά τους προς την πολυπόθητη σωτηρία. Και όλα αυτά εν τω μέσω του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου… Παράλληλα ο συγγραφέας εξιστορεί με τρόπο συναρπαστικό τις απαράδεκτες συνθήκες ζωής των μαύρων σκλάβων στον αμερικανικό νότο, τις διαρκείς μαστιγώσεις και τις ταπεινώσεις που αναγκάζονταν να υφίστανται, τους εξευτελισμούς και τον τρομερό ρατσισμό με τον οποίον έρχονταν αντιμέτωποι. Πρόκειται για πράγματα που φυσικά γνωρίζουμε, ο τρόπος, όμως, με τον οποίον τα περιγράφει ο Έβερετ είναι πραγματικά συγκλονιστικός. Οι μαύροι απαγορευόταν ακόμα και να κοιτάξουν κάποια λευκή γυναίκα. Έπρεπε να δουλεύουν διαρκώς και να μην αντιμιλούν καθόλου στα αφεντικά τους, ενώ οι τιμωρίες απέναντί τους ήταν ιδιαίτερα σκληρές και με την ελάχιστη ακόμη αφορμή. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός που αναφέρει ο Έβερετ ότι πολλοί μαύροι που γνώριζαν γραφή και ανάγνωση αναγκάζονταν και έκαναν τους χαζούς, αφού οι λευκοί τους θεωρούσαν χαζούς και υπανθρώπους και δεν έπρεπε να τους προκαλέσουν με κανέναν τρόπο.
Ο Τζιμ δεν θα πάψει να αγωνίζεται για την επιβίωσή του, αλλά και για ένα καλύτερο μέλλον καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της μακράς οδύσσειας. Στο τέλος, βέβαια, θα επέλθει και η δική του λύτρωση, μετά από πολλές περιπέτειες, αλλά θα αποδοθεί παράλληλα και δικαιοσύνη.
Αυτό, όμως, που κυριολεκτικά απογειώνει το βιβλίο είναι η πολύ ιδιαίτερη ντοπιολαλιά των μαύρων σκλάβων, την οποία αποδίδει άριστα στην ελληνική γλώσσα η Μυρσίνη Γκανά. Αυτή δίνει στο βιβλίο το πολύ ιδιαίτερο χρώμα του και δημιουργεί την ατμόσφαιρα που μας ταξιδεύει στον τόσο μακρινό για τους Έλληνες αναγνώστες, γεωγραφικά και χρονολογικά, αμερικανικό νότο του 19ου αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.