Γιώτα Ιωαννίδου, Coffee time, εκδ. βακχικόν

 

 

                Υπαρξιακή αγωνία πενήντα τεσσάρων ημερών….

 

                Τι μπορεί να συμβεί αν μία παντρεμένη γυναίκα, εργαζόμενη, μητέρα και νοικοκυρά, σταματάει κάθε μέρα προτού να πάει στη δουλειά της για έναν καφέ; Όλα μπορεί να συμβούν και όλα είναι πιθανά, όπως ένα ερωτικό σκίρτημα που θα ξυπνήσει ένα κοιμισμένο ερωτικά σώμα και το οποίο μπορεί να δημιουργήσει πάμπολλα ερωτήματα και ανησυχίες υπαρξιακής φύσεως στον αποδέκτη του… Αυτή είναι η βασική ιδέα στη μικρή υπαρξιακή νουβέλα της Γιώτας Ιωαννίδου με τίτλο «Coffee time».

Η Γιώτα Ιωαννίδου με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, αλλά και της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ, ενώ είναι και κάτοχος μεταπτυχιακού και εργάζεται τόσο ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, όσο και ως εκφωνήτρια ραδιοφώνου και τηλεόρασης και αναπληρώτρια εκπαιδευτικός. Έχει συγγράψει ήδη δύο μυθιστορήματα, το «Σοχούμ» και το «Ίσκιλι». Το «coffee time» αποτελεί την τρίτη συγγραφική της προσπάθεια και εκφράζει τις υπαρξιακές αγωνίες μιας πενηντάρας γυναίκας.

Η γυναίκα αυτή, η οποία παραμένει ανώνυμη στα μάτια του αναγνώστη, καταφέρνοντας έτσι να ταυτίζεται με οποιαδήποτε σύγχρονη γυναίκα που βιώνει παρόμοιες καταστάσεις σήμερα, έχει μία καθ’ όλα στρωμένη ζωή: έχει έναν γιο στην εφηβεία, έναν σύζυγο που την αγαπά και τον αγαπάει, σπίτι και δουλειά γραφείου. Είναι όμως ευτυχισμένη; Αυτό, μάλλον, δεν το ξέρει ούτε και η ίδια…

Μια μέρα επισκέπτεται ένα καφέ, προκειμένου να προμηθευτεί το σύνηθες τονωτικό ρόφημα για το γραφείο της. Εκεί δουλεύουν τρεις υπάλληλοι: ένας Αλβανός, ένας αντιπαθητικός υπάλληλος και ένας γοητευτικός νεαρός που εκτελεί χρέη ντελίβερι. Με τον τελευταίο αυτόν νεαρό θα υπάρξει μία αμοιβαία έλξη. Μόνο που η αφηγήτρια δεν είναι διόλου έτοιμη να αφεθεί να παρασυρθεί από μία εξωσυζυγική σχέση, όσο κι αν της αρέσει ο νεαρός αυτός, ο οποίος τη φλερτάρει διακριτικά, νιώθοντας κι εκείνος την υποβόσκουσα στην ατμόσφαιρα έλξη…

Η αφήγηση εξελίσσεται από πλευράς του παντογνώστη αφηγητή που μας αφηγείται καρέ καρέ τα στιγμιότυπα από τις συνομιλίες της γυναίκας στο καφέ, αλλά και τις σκέψεις της που παρουσιάζονται σε πρώτο πρόσωπο, ξεγυμνώνοντας τα εσώψυχά της στους αναγνώστες. Είναι αξιοσημείωτο ότι το μοναδικό σχεδόν σκηνικό του βιβλίου αφορά την πρωταγωνίστρια στο καφέ ή στο αμάξι της και τις συζητήσεις που έχει με τον νεαρό τετ α τετ. Σε ελάχιστα σημεία η πρωταγωνίστρια παρουσιάζεται μαζί με τον άντρα ή τον γιο της. Αυτό που πρωταγωνιστεί στη νουβέλα αυτή δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά οι σκέψεις.

Η όλη αφήγηση λαμβάνει χώρα μεταξύ της πρώτης μέρας από τη γνωριμία των δυο υποψήφιων εραστών και της 54^ης ημέρας της γνωριμίας τους, οπότε και όλη αυτή η πλατωνική σχέση θα λάβει τέλος. Το ενδιαφέρον, όμως, μέσα σε όλο αυτό είναι ο τρόπος που η συγγραφέας παρουσιάζει τις πιο ενδόμυχες σκέψεις της γυναίκας και τις προσωπικές της αμφιταλαντεύσεις σχετικά με την ορθότητα των πράξεών της.

Τα θέλω της έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη λογική. Είναι λογικό να νιώθει ότι η ζωή της έχει φτάσει σε ένα τέλμα, διότι όταν τα νιάτα φεύγουν τα παίρνουν συνήθως όλα μαζί τους: το σεξ, τη φαντασία, την πρωτοτυπία και τον έρωτα. Και αυτά  που παίρνουν τη θέση τους συνήθως είναι η ρουτίνα, η καθημερινότητα, η συνήθεια και η έλλειψη φαντασίας και πρωτοτυπίας. Ποια γυναίκα, παντρεμένη και οικογενεάρχισσα, άραγε, διαβάζοντας τη συγκεκριμένη νουβέλα δεν θα ταυτιστεί στις σκέψεις με την πρωταγωνίστρια του «coffee time»;