Ζοέλ Λοπινό, Αν δεν είχα γεννηθεί, εκδ. Μίνωας

 

Μια ζωή συναρπαστική σαν μυθιστόρημα

 

Την ελληνογαλλίδα συγγραφέα Ζοέλ Λοπινό το ελληνικό κοινό τη  γνώρισε και την αγάπη σε κυρίως μέσα από το μυθιστόρημά της « Η αγριλιά», το οποίο έγινε best seller και του οποίου η υπόθεση διαδραματίζεται στην Κρήτη. Έκτοτε η συγγραφέας συνεχίζει να γράφει για τον σημερινό τόπο κατοικίας της, τη Μεγαλόνησο και έχει γράψει ως τώρα για την Κρήτη τα μυθιστορήματα «Η αρχόντισσα του Ακρωτηρίου» και «Το νετλέτι», μεταξύ άλλων μυθιστορημάτων.

Αυτή τη φορά με το νέο της μυθιστόρημα «Αν δεν είχα γεννηθεί», η συγγραφέας μας μεταφέρει στη μεταπολεμική Γαλλία και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Γκρενόμπλ. Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε η μητέρα  της συγγραφέως από Έλληνες γονείς και η Λοπινό εδώ καταθέτει την οικογενειακή της ιστορία, μεταπλασμένη λ λογοτεχνικά. Το «Αν δεν είχα γεννηθεί» αποτελεί την αναθεωρημένη εκδοχή του μυθιστορήματός της «Η Ελένη και το τέρας» το οποίο εκδόθηκε στα ελληνικά τα 2014.

Καλλιπόνη-Ελένη-Ζωή. Γιαγιά, μητέρα και εγγονή. Τρεις γυναίκες που αποζητούσαν την αγάπη και δεν κατάφεραν τελικά να τη βρουν… Η συγγραφέας περιγράφει τα παιδικά χρόνια της μητέρας της στη Γκρενόμπλ κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η μάνα της τη μεγάλωνε χωρίς αγάπη, μιας και ήταν το μόνο θηλυκό ανάμεσα σε πολλά αγόρια. Η Καλλιόπη, χήρα και γυναίκα βασανισμένη, θεωρούσε πάντοτε τα κορίτσια βάρος, αλλά και άτυχα, μιας και αυτά είναι που ζορίζονται και δυσκολεύονται περισσότερο στη ζωή. Και τότε δεν είχε άδικο… Ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας, ο Γιώργης, είχε μεγάλη εξουσία και μπορούσε να της επιβάλει το δικό του θέλημα, με την έγκριση μάλιστα της μητέρας της…

Επιπροσθέτως η Ελένη ήταν η «αλλοδαπλη» του σχολείου, εκείνη με το πιο σκούρο δέρμα ανάμεσα στα υπόλοιπα παιδιά, επομένως ήταν φυσικό, εκείνη την εποχή να υφίσταται κάθε είδους διάκριση. Θα τα καταφέρει άραγε να ξεφύγει από το στίγμα της «ξένης», αλλά και από τη φτώχεια που ζώνει την οικογένειά της; Θα καταφέρει  ποτέ να γίνει ευτυχισμένη κόντρα στους περιορισμούς που θέτει η κοινωνία στις γυναίκες της εποχής της; Πώς θα συμβιβαστούν οι αυστηρές αυτές κοινωνικές επιταγές σε έναν κόσμο που αλλάζει ταχέως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο; Πώς μας επηρεάζει τελικά η οικογένεια στον τρόπο που μεγαλώνουμε; Όσοι δέχονται βία στο σπίτι τους συνεχίζουν να την ασκούν και οι ίδιοι στα παιδιά τους ως ενήλικες;

Αυτές τις αλλαγές στη γαλλική  κοινωνία στον Μεσοπόλεμο και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο παρακολουθεί το βιβλίο της Λοπινό μαζί με την οικογενειακή της ιστορία σε ένα μυθιστόρημα βαθιά ανθρώπινο και με καταιγιστική δράση, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα βιβλία της συγκεκριμένης συγγραφέως. Διότι, όπως συμβαίνει συχνά, η ίδια η ζωή γράφει τα πιο συναρπαστικά μυθιστορήματα…