Γιώργης Ξηρογιάννης, Το κισσόσπιτο, εκδ. Βακχικόν, 2021, σελ. 207

 https://ekdoseis.vakxikon.gr/shop/ekdoseis/vakxikon-peza/to-kissospito/

Ένα βιβλίο ιδιαίτερο και αινιγματικό, το οποίο κινείται στον χώρο του μαγικού ρεαλισμού και του συμβολισμού. Αυτό είναι, με δυο λόγια, "Το  Κισσόσπιτο", το νέο πόνημα του Γιώργη Ξηρογιάννη που φέρει έναν τίτλο ο οποίος μας προσιδιάζει περισσότερο σε παραμύθι.

"Το κισσόσπιτο" στη μυστηριακή και ακριτική Μάνη, είναι ένας πύργος από χρόνια ακατοίκητος, τυλιγμένος με κισσούς, τον οποίο αγοράζει ένα αλλόκοτο ζευγάρι που αποφασίζει να κατοικήσει εκεί. Η εικόνα του μυστηριακού αυτού σπιτιού, χωμένου μέσα στα πυκνά κλαδιά του κισσού, είναι ίσως η ομορφότερη του βιβλίου.

 Όπως αποδεικνύεται, όμως,  πύργος δεν είναι τελικά και τόσο ακατοίκητος, αφού ο πρώτην ιδιοκτήτης του, ένας ηλικιωμένος χωροφύλακας, κατοικεί ακόμη εκεί. Πρόκειται για τον Ζουμπουλάκο, μία εμβληματική μορφή η οποία πρωταγωνίστησε σε μία σύλληψη που άφησε εποχή εν έτει 1952, τη σύλληψη ενός κομμουνιστή επαναστάτη, του Π.Ν. Το γεγονός αυτό, καθώς και η γνωριμία του Ζουμπουλάκου με τον συλληφθέντα επαναστάτη , στάθηκε σημαδιακή για τη ζωή του πρώτου. Τη συγκλονιστική αυτή ιστορία θα διηγηθεί ο ηλικιωμένος χωροφύλακας στο ζευγάρι,  τον Μανώλη και τη Μυρσίνη.

Αυτός είναι και ο βασικός σκελετός του βιβλίου, γύρω από τον οποίο χτίζει τη μυθιστορία του ο συγγραφέας με γραφή άλλοτε ωμά ρεαλιστική και άλλοτε άκρως μεταφορική. Η όχι και τόσο γραμμική αφήγησή του κινείται επιδέξια ανάμεσα στο τρίτο και το πρώτο ενικό πρόσωπο, με το πρώτο να μεταφέρει αυτοπροσώπως στον αναγνώστη τις πιο μύχιες σκέψεις και τα συναισθήματα του ίδιου του Ζουμπουλάκου. Αξιοπρόσεκτες είναι και οι πρωτότυπες μικρές ποιητικές παρενθέσεις που παρεμβάλλει ενίοτε ο συγγραφέας ανάμεσα στα κεφάλαια και οι οποίες αφορούν κυρίως τον ίδιο τον άνθρωπο, το σεξ, τον έρωτα και τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.

Η υπόθεση ξεδιπλώνεται σταδιακά, εν μέσω παρενθέσεων στην πλοκή και σκέψεων για τον άνθρωπο, τα βιβλία, τους συγγραφείς, τις σχέσεις, τη φιλοσοφία, την επανάσταση, αλλά και τη μουσική. ΟΙ σκέψεις αυτές δείχνουν ολοκάθαρα το υπόβαθρο και τις γνώσεις του συγγραφέα.

Η απολογία του Π.Ν. μετά τη σύλληψή του συγκλονίζει με το πάθος, τη δύναμη και την πρωτοτυπία της και αποτελεί το δυνατότερο σημείο του βιβλίου, αφού περικλείει μέσα σε λίγες σελίδες και όλο του το νόημα. Εξίσου αποκαλυπτικά είναι και τα χειρόγραφα που αφήνει στον γιο του ο συλληφθέντας επαναστάτης, τα οποία τα διασώζει ο χωροφύλακας.

Τα κτίρια και οι άνθρωποι, λοιπόν, κουβαλούν αναμνήσεις. Και ο σφιχτοδεμένος κισσός που τυλίγεται γύρω τους έχει, φυσικά, συμβολική σημασία. Θα καταφέρει ο πύργος- και ο άνθρωπος- να απαλλαγεί από αυτόν και να βρει την ελευθερία του από τις αναμνήσεις; Για να γίνει αυτό χρειάζεται μία επανάσταση...

Η ίδια η επανάσταση ως ιδέα σχετίζεται με τον έρωτα και συνδιαλέγεται μαζί του... Το τέλος του βιβλίου αναπάντεχο και αινιγματικό. Εν τέλει όλα καταρρέουν ή όλα αναδημιουργούνται; Ερωτήματα που αναζητούν απάντηση, ο υπαρξισμός και ο ιδεαλισμός, το πραγματικό και το φανταστικό, όλα αυτά συνυπάρχουν και συνθέτουν το πρωτότυπο αυτό μυθιστόρημα σκέψεων και ιδεών του Γιώργη Ξηρογιάννη.