O ισπανικός εμφύλιος, ο απόηχος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο "γιος του Ιταλού", ο Ματέου, και ο Τσίρο, ο ίδιος ο Ιταλός, είναι οι τέσσερις πρωταγωνιστές στην ιστορική μυθιστορία του σημαντικού γνωστού Καταλανού συγγραφέα Ραφέλ Ναδάλ.
Η υπόθεση αναπτύσσεται γύρω από ένα άγνωστο, εν πολλοίς, πολεμικό γεγονός, το οποίο συνέβη το φθινόπωρο του 1943 στη γείτονα χώρα, την Ιταλία. Πρόκειται για τη βύθιση από τη Λουφτβάφε του θωρηκτού "Roma" του Ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού στα στενά του Μπονιφάτσιο. Πέντε καρδιακοί φίλοι βρίσκονται επάνω του την τραγική αυτή στιγμή, εκ των οποίων μόνο δύο, ο πρωταγωνιστής Τσίρο και ένας ακόμα φίλος του θα βγουν ζωντανοί από τη φλεγόμενη κόλαση.
Οι επιζώντες Ιταλοί ναύτες θα φιλοξενηθούν στη μικρή καταλανική λουτρόπολη, το Κάλντες ντε Μαλαβέγια, έως ότου τους επιτραπεί να επιστρέψουν στη σπαρασσόμενη από τον Εμφύλιο, μεταξύ των φασιστών και των δημοκρατών, Ιταλία.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη μικρή λουτρόπολη, ο Τσίρο, "ο νεαρός που σφύριζε ναπολιτάνικα τραγούδια" θα γνωρίσει την Τζοάνα, "το κορίτσι που φύτευε κινέζικα γαρύφαλα" και έπλενε τα ρούχα του κατά τη διάρκεια της πολύμηνης παραμονής του εκεί. Ένας σφοδρός και απαγορευμένος έρωτας θα γεννηθεί μεταξύ του Ιταλού ναύτη και της Καταλανής, η οποία βιώνει το τέλμα μέσα στον ατυχή γάμο της.
Εξήντα χρόνια μετά από το γεγονός αυτό, ο γιος της Τζοάνα, ο Ματέου, ένα παιδί που γνώρισε μονάχα την αδικία και την περιφρόνηση ως το "νόθο" τέκνο της φτωχικής οικογένειας, θα ξεκινήσει μία αναζήτηση για την ανακάλυψη της ταυτότητάς του, μέσω της ταυτότητας του αληθινού του πατέρα.
Σύντομα, όμως, θα διαπιστώσει ότι, τελικά, δεν έχει και τόση σημασία το πραγματικό αποτέλεσμα, αλλά πιο πολύ το τι πιστεύουν οι άλλοι γι' αυτό.
Ο Ρ.Ν. επινοεί έναν πρωτότυπο και αντισυμβατικό τρόπο για να διηγηθεί την ιστορία του.
Το μυθιστόρημα αρχίζει εν έτει 2016 με μία συρραφή πρωτοπρόσωπων αφηγήσεων, του ίδιου του Ματέου, της γυναίκας του Νέους, του αδελφού του και των παιδιών του. Σε αυτό το πρώτο μέρος εξιστορούνται τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Ματέου και η αναζήτηση του αληθινού του πατέρα, όταν, πατέρας πλέον και ο ίδιος, αποφασίζει να πάει στη Νάπολη προκειμένου να επιβεβαιώσει τις φήμες περί της πατρότητάς του, φήμες οι οποίες τον συνόδευαν αδιαλείπτως από τότε που ήταν παιδί.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου, το οποίο είναι και το πιο ιστορικό, είναι εκείνο που αφηγείται την περιπέτεια του Τσίρο και τον βομβαρδισμό του Roma. Το τρίτο είναι αφιερωμένο στην παραμονή του Τσίρο στο χωριό Κάλντες και στον έρωτά του με την Τζοάνα.
Τέλος, το τέταρτο και τελευταίο μέρος μας αφηγείται τον τρόπο με τον οποίο είδαν την αναζήτηση του Ματέου για τον πραγματικό του πατέρα, οι υποτιθέμενοι Ναπολιτάνοι συγγενείς. Έτσι ο συγγραφέας καταφέρνει να μας παρουσιάσει δύο διαφορετικές οπτικές για το ίδιο γεγονός στην αρχή και το τέλος του βιβλίου του, εκείνη της καταλανικής και εκείνη της ιταλικής οικογένειας.
Το δυνατό σημείο του βιβλίου αποτελούν οι πανέμορφες περιγραφές της καταλανικής υπαίθρου με τα χρώματα της φύσης, τα λουλούδια και τα παιχνίδια των παιδιών, αλλά και η ακριβής αναπαράσταση της ουδέτερης στον Παγκόσμιο Πόλεμο Ισπανίας του Φράνκο τη δεκαετία του '40. Ο συντηρητισμός της κοινωνίας και του εκκλησιαστικού κόσμου, ο φασισμός και η αντιπαλότητα με τους δημοκράτες, καθώς και οι σκηνές από το βομβαρδισμό του θωρηκτού "Roma", αποτελούν τον απεχθή αντίποδα απέναντι στις ειδυλλιακές φυσικές περιγραφές του Νadal.
Πέρα από την αναζήτηση ταυτότητας του πρωταγωνιστή, εκείνο που θα μας μείνει από την ανάγνωση του εν λόγω βιβλίου είναι η λεπτομερέστατη και ακριβής απεικόνιση της καθημερινής ζωής στη φρανκική Καταλονία μεσούντος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για μία περιοχή η οποία έμεινε μεν αλώβητη από τα πυρά του πολέμου, αλλά όχι και από τις εσωτερικές διενέξεις μεταξύ φασιστών και δημοκρατικών και από τα βασανιστήρια και τις φυλακίσεις της δικτατορίας.
"Δεν ξέρω πως να το πω. Μερικές φορές δεν είμαστε όσο θα έπρεπε ευγνώμονες. Η μετάβαση απ' το τίποτε στο όλα θα έπρεπε να με κάνει να νιώθω απόλυτη πληρότητα. Το ότι μπορώ να βοηθήσω όποιον έχει ανάγκη, όποτε αυτό είναι απαραίτητο. Το ότι μπορώ να καλύπτω τις ανάγκες της οικογένειάς μου χωρίς στερήσεις. Δεν ξέρω, αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες ικανοποιήσεις της ζωής."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.