Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2023

Ειρήνη Σοφιανού, ...στο cafe , εκδ. βακχικόν

 

Η ανάγνωση θεατρικών έργων μπορεί να αποβεί μία πολύ ευχάριστη διαδικασία για τους αναγνώστες, ιδιαίτερα όταν το θεατρικό έργο είναι καλογραμμένο και γρήγορο στη ροή του. Αν είναι δε και μικρό στο μέγεθος, τότε αυτό το καθιστά ακόμη πιο ευκολοδιάβαστο. Και τα τρία αυτά παραπάνω στοιχεία χαρακτηρίζουν το κομψό θεατρικό της Ειρήνης Σοφιανού, το πρώτο στη σειρά που εκδίδει ως βιβλίο.

 

Η Ειρήνη Σοφιανού γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, ενώ είναι πτυχιούχος Πολιτικών επιστημών και Ευρωπαϊκών σπουδών και της Σχολής Θεατρικής Γραφής του θεάτρου Πορεία. Το πρώτο θεατρικό, επομένως, που εκδίδει σε έντυπη μορφή έχει ως πρωταγωνίστριες δύο γυναίκες, και, πιο συγκεκριμένα, δύο αδελφές που λειτουργούν αρκετά ανταγωνιστικά η μία απέναντι στην άλλη, την Πατρίτσια και την Εύα. Κάθε πρωί συναντιόνται σε ένα καφέ και πίνουν η Εύα το τσάι της και η Πατρίτσια τον καφέ της. Μένουν στο πατρικό τους σπίτι μετά από τον θάνατο των γονιών τους και την επιστροφή της Πατρίτσια στην πόλη τους. Αυτό το σπίτι, όμως, το έχουν χωρίσει στα δύο προκειμένου να μην συγκατοικήσουν, καθώς η μία δεν αντέχει τον χαρακτήρα της άλλης. Το γραμματοκιβώτιο είναι το μοναδικό κοινό σημείο μεταξύ των δύο σπιτιών. Στο καφέ συναντούν καθημερινά τον καφετζή τον Βύρωνα, ο οποίος ήταν συμμαθητής της Πατρίτσια από το σχολείο και επεμβαίνει στη  σχέση μεταξύ των δύο αδελφών όταν ο καβγάς τους απειλεί να ξεφύγει.

 

Ολόκληρο το θεατρικό διαδραματίζεται στο καφέ του Βύρωνα και τα πρόσωπα του θεατρικού είναι μόνο τρία: οι δύο αδελφές και ο Βύρωνας. Ο χρόνος και ο τόπος δεν προσδιορίζονται, ο αναγνώστης όμως υποθέτει ότι όλη η υπόθεση του θεατρικού εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια κάποιων ημερών, λιγότερων από μήνα σίγουρα. Ο τόπος είναι μία μικρή επαρχιακή πόλη που δεν κατονομάζεται.

 

Οι διάλογοι είναι γρήγοροι, σύντομοι και πνευματώδεις, διατηρώντας τον γρήγορο ρυθμό του έργου, ενώ μία ένταση διατρέχει όλο το κείμενο από τις συνεχείς διαφωνίες των δύο αδελφών. Η ειρωνεία στια ανταλλαγές των λόγων μεταξύ των δύο αδελφών είναι επίσης εμφανής παντού σχεδόν. Ο Βύρωνας έχει τον «πυροσβεστικό» ρόλο, αλλά και τον ρόλο του εξισορροπιστή στην όλη υπόθεση.

 

Ο εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας  μεταξύ τους, αλλά η, κατά βάθος,  μεγάλη τους ομοιότητα, είναι ο άξονας πάνω στον οποίο χτίζεται το έργο. Μία απειλή απαλλοτρίωσης και ένα πρόβλημα υγείας τελικά θα είναι τα κομβικά γεγονότα προκειμένου να φιλιώσουν τελικά οι δύο αδελφές και να εστιάσουν στα κοινά τους σημεία. Τι είναι αυτό που τις χωρίζει άραγε και τι αυτό που τις ενώνει;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Γιάννης Δενδρινός, Όλοι αγαπούν τα τραύματά τους, εκδ. Διόπτρα

  Κοινή παραδοχή είναι ότι όλοι κουβαλάμε μέσα μας κάποια τραύματα, ανεξαρτήτως του πόσο βαθιά είναι αυτά, μερικοί από εμάς από την παιδικ...