Kristin Hannah, Νυχτερινός δρόμος, εκδ. Κλειδάριθμος

 

Τα βιβλία της Αμερικανίδος συγγραφέως Kristin Hannah φιγουράρουν συνήθως στην κορυφή των best sellers των New York Times. Και δικαίως θα λέγαμε διότι η αλήθεια είναι ότι λίγοι συγγραφείς σήμερα καταφέρνουν να γράψουν μυθιστορήματα με τόσο σφιχτή, γρήγορη και καλοδουλεμένη πλοκή, ανθρώπινους και αληθινούς χαρακτήρες, διόλου ωραιοποιημένους, και τη δυνατότητα να βιώνει ο αναγνώστης τα πιο δυνατά συναισθήματα καθώς θα γυρνά τις σελίδες του βιβλίου. Το νέο πόνημα της Kristin Hannah με τίτλο «Νυχτερινός δρόμος» επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά και, σε ό,τι με αφορά, δεν είναι το πρώτο από τα βιβλία της που με συγκίνησε βαθύτατα και δεν μπορούσα, πραγματικά, να το αφήσω από τα χέρια μου.

 

Η αλήθεια είναι ότι ένα καλό μυθιστόρημα έτσι ακριβώς πρέπει να είναι: να μην μπορεί κάποιος να το αφήσει από τα χέρια του. Η γραφή της Hannah είναι λιτή και απέριττη, μα η συγγραφέας καταφέρνει με λίγα λόγια μόνο να πει τα μέγιστα για τους βαθιά ανθρώπινους χαρακτήρες της, πάντα βγαλμένους μέσα από την αληθινή ζωή. Οι καταστάσεις που βιώνουν οι ήρωές της είναι ρεαλιστικές και συχνά συγκλονιστικές και οι αντιδράσεις τους σε αυτές απολύτως κατανοητές.

 

Στο νέο της πόνημα η Hannah εστιάζει στους εφήβους, στα προβλήματα της ηλικίας τους και στα συναισθήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα καθώς μεγαλώνουν. Πρωταγωνιστές του βιβλίου της, λοιπόν, αυτή τη φορά είναι τρεις τελειόφοιτοι μαθητές λυκείου: η Μία, ο Ζακ και η Λέξι. Ο Ζακ και η Μία, δίδυμα αδέλφια πολύ δεμένα μεταξύ τους,  έχουν κυριολεκτικά τα πάντα- μεγαλώνουν κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες μίας μητρικής φιγούρας που τους δίνει απλόχερα την αγάπη της. Μεγαλώνουν στη νήσο Πάιν στην πολιτεία της Ουάσινγκτον και, μην έχοντας οικονομικά προβλήματα, μένει μόνο να αποφασίσουν σε ποιο πανεπιστήμιο θα κάνουν αίτηση φοίτησης. Η Λέξι, από την άλλη, δεν έχει τίποτε, ούτε καν οικογένεια, καθώς μεγάλωσε σε ανάδοχες οικογένειες, εφόσον η μητέρα της, πάντα απούσα στα παιδικά της χρόνια, πέθανε εθισμένη από τα ναρκωτικά. Όταν η ηλικιωμένη θεία της Ίβα αποφασίζει να την υιοθετήσει οριστικά, η Λέξι θα μετακομίσει στη νήσο Πάιν και θα γνωρίσει τη Μία και τον Ζακ και θα δεθεί μαζί τους τρέφοντας μια δυνατή φιλία για τη Μία και ένα εξίσου δυνατό έρωτα για τον Ζακ. Η Τζουντ και ο Μάιλς Φάραντέϊ, οι γονείς των διδύμων θα την περιβάλλουν και εκείνοι με τη σειρά τους με ατέλειωτη στοργή και η Λέξι θα πιστέψει ότι επιτέλους η ζωή αποφασίζει να της χαμογελάσει. Όλη της η ζωή όμως, αλλά και η ζωή της οικογένειας Φάραντεϊ θα ανατραπεί εξαιτίας ενός απρόσμενου γεγονότος. Τότε ο καθένας από τους ήρωες θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις πιο δύσκολες καταστάσεις και θα προσπαθήσει με τον δικό του τρόπο να γιατρέψει τις πληγές του.

 

Η Hannah θίγει αριστοτεχνικά στο βιβλίο της θέματα που αφορούν την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, τη μητρότητα, την υιοθεσία και το πόσο σημαντικό είναι τελικά να μεγαλώνει ένα παιδί με αγάπη. Παράλληλα θίγει το θέμα των προβλημάτων της εφηβείας, τις αγιάτρευτες πληγές από την απώλεια αγαπημένων προσώπων, τις τύψεις και τα λάθη της νιότης, τη δύναμη της συγχώρεσης, αλλά  και τη διαχείριση του πένθους.

 

Οι κριτικές στο οπισθόφυλλο του βιβλίου μας λένε ότι η Kristin Hannah, με το συγκεκριμένο αυτό πόνημα, βρίσκεται στα καλύτερά της και ότι το βιβλίο  διαβάζεται απνευστί από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Και οι αναγνώστες θα διαπιστώσουν ότι πράγματι έχουν δίκιο και αυτή τη φορά.