Με ένα φλέγον κοινωνικό ζήτημα, εκείνο των πλουσίων και των φτωχών ασχολείται ο διάσημος και αγαπημένος θεατρικός-και μη- συγγραφέας, Γρηγόριος Ξενόπουλος στο ομότιτλο βιβλίο του.
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (1867-1951), αν και πέθανε φτωχός και ξεχασμένος, αναντίρρητα είναι ένας από τους κορυφαίους ‘Έλληνες λογοτέχνες και ένας από τους πλέον πολυγραφότατους. Έμεινε στην ιστορία ως ο εκδότης του γνωστού περιοδικού «Η Διάπλασις των Παίδων», αλλά και ως ιδρυτής του λογοτεχνικού περιοδικού «Νέα Εστία».
Το μυθιστόρημά του «Πλούσιοι και Φτωχοί» εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1926, αλλά είχε πρωτοδημοσιευτεί σε συνέχειες στην εφημερίδα Έθνος ήδη από το 1918.
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος δεν δύναται να απεκδυθεί τον θεατρικό εαυτό του σε κανένα από τα μυθιστορήματα ή τα διηγήματά του. Έτσι, το «Πλούσιοι και Φτωχοί» είναι πρωτίστως ένα μυθιστόρημα θεατρικά γραμμένο, το οποίο διαβάζεται απνευστί και καθηλώνει τον αναγνώστη παρά τα πολλά χρόνια που έχουν περάσει από τότε που γράφτηκε. Παρ’ όλο που η υπόθεσή του διαδραματίζεται στη Ζάκυνθο και την Αθήνα των τελών του 19ου αιώνα, εντούτοις, παραμένει ένα μυθιστόρημα που θέτει πολλούς σύγχρονους προβληματισμούς, πάντα επίκαιρους και ενδιαφέροντες και στα μάτια του σημερινού αναγνώστη. Δικαίως, επομένως, η δημοσίευση του Έθνους εν έτει 1918 αναφέρει ότι το παρόν πόνημα είναι ένα από τα τερπνότερα, συγκινητικότερα και διασκεδαστικότερα μυθιστορήματα που θα διαβάσουμε ποτέ.
Τα μεγάλα κοινωνικά ερωτήματα που θέτει το βιβλίο είναι τα παρακάτω: Άραγε, γεννιέται κανείς φτωχός ή πλούσιος; Αν είναι κανείς τίμιος ανταμείβεται πάντοτε; Μονάχοι μας φτιάχνουμε τη μοίρα μας με τις επιλογές μας ή αυτή την προκαθορίζουν τυχαία γεγονότα; Μπορεί κάποιος να αλλάξει τη μοίρα του αν προσπαθήσει αρκετά ή πάντα θα είναι δέσμιος της τύχης και των γεγονότων;
Ο Ξενόπουλος επιχειρεί να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά μέσα από την ιστορία του Πώπου, ενός νεαρού από τη Ζάκυνθο, γόνου ευκατάστατης οικογένειας. Ο Πώπος είναι πολύ φίλος με τον Αντώνη, έναν νεαρό φιλόδοξο, ο οποίος προέρχεται από μία όχι και τόσο ευκατάστατη φαμελιά. Ο Πώπος είναι επίσης σφόδρα ερωτευμένος με την αδελφή του Αντώνη, την όμορφη Κλεμεντίνα, την οποία και ονειρεύεται κάποια μέρα να νυμφευτεί. Οι Θεοί και η Μοίρα καθώς φαίνεται, όμως, έχουν άλλα σχέδια, αφού μετά από ένα ατύχημα, η επιχείρηση της φαμελιάς του Πώπου θα αναγκαστεί να κηρύξει πτώχευση… Ο Πώπος θα καταφέρει όπως όπως να σπουδάσει μαθηματικά στην Αθήνα, η ζωή του όμως από εκεί κι έπειτα δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια. Αντιθέτως θα καταστεί ένας διαρκής αγώνας για επιβίωση, σε αντίθεση με εκείνη του Αντώνη στον οποίο η Μοίρα φαίνεται να χαμογελά διαρκώς…
Το μυθιστόρημα έχει γρήγορο ρυθμό, ενδιαφέρουσα πλοκή, ενώ ο συγγραφέας παρακολουθεί διαρκώς τον ψυχισμό των ηρώων του και μαρτυρά στους αναγνώστες τα διακυμαινόμενα συναισθήματά τους. Ένα έργο-μνημείο της κλασικής λογοτεχνίας, από τα ωραιότερα που έχουν γραφτεί και το οποίο αξίζει να διαβαστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.