Lisa Scottoline, Κώδικας τιμής, εκδ. Μίνωας

 

Άρωμα σικελικής μαφίας και έντονο σασπένς

 

            Ήταν το 2022, αν θυμάμαι καλά, που διάβασα την «Αιώνια πατρίδα», ένα βιβλίο για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τους Εβραίους στην Ιταλία. Το βιβλίο το πήρα επειδή ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ως θέμα με ενδιαφέρει πολύ, σχετικά, όμως, με το πώς βίωσαν τον πόλεμο και την άνοδο του Μουσολίνι οι Εβραίοι στην Ιταλία δεν είχα ιδέα. Τη συγγραφέα του βιβλίου, πάντως, την Αμερικανίδα Λίζα Σκοτολάιν, ομολογώ πως δεν την είχα ξανακούσει-διόλου περίεργο βέβαια, αν σκεφτεί κανείς πως  η «Αιώνια πατρίδα» ήταν το πρώτο της βιβλίο που μεταφράστηκε στα ελληνικά. Και πράγματι, το βιβλίο αυτό όχι μόνο δεν με απογοήτευσε, αλλά, απεναντίας, ήταν από τα καλύτερα που είχα διαβάσει ως τότε, αφού ήταν ένα βιβλίο το οποίο πλούτισε τις γνώσεις μου σχετικά με ένα θέμα για το οποίο δεν είχα ακούσει πολλά, αλλά, συγχρόνως, και ένα βιβλίο με καθηλωτική πλοκή και καλοδουλεμένη υπόθεση.

Έτσι, λοιπόν όταν πληροφορήθηκα ότι η συγκεκριμένη συγγραφέας έβγαλε και άλλο βιβλίο στα ελληνικά, έσπευσα και πάλι να το προμηθευτώ, αν και αυτή τη φορά το θέμα του δεν είχε να κάνει με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά με τη σικελική μαφία του 19^ου αιώνα. Το εν λόγω βιβλίο τιτλοφορείται «Κώδικας τιμής» και διαθέτει και αυτό ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με το πρώτο-ευτυχώς γα τους αναγνώστες!-δηλαδή έντονο σασπένς, πολύ έξυπνη πλοκή, αλλά και ένα σωρό πληροφορίες για τη Σικελία και τη σικελική μαφία του 19^ου αιώνα.

Παρ’ όλο που το βιβλίο αυτό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά, περισσότερο, ως μυθιστόρημα εποχής, εντούτοις θα μας αποκαλύψει πολλά σχετικά με την κατάσταση αναρχίας που επικρατούσε στο Παλέρμο, τη γενέτειρα της μαφίας, στις αρχές του 19^ου αιώνα και την αδυναμία της αστυνομίας να επιβάλλει την τάξη. Συν τοις άλλοις, οι ήρωες του βιβλίου ανήκουν σε όλες τις κοινωνικές τάξεις (αριστοκράτες, αστοί, χωρικοί), επομένως ο αναγνώστης παίρνει μία πολύ καλή γεύση από την κατάσταση της σικελικής κοινωνίας του 19^ου αιώνα. Και, σαν αν μην έφταναν αυτά, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι το βιβλίο διαθέτει και χαρακτήρα αστυνομικού μυθιστορήματος, αφού ένα μικρό παιδί πέφτει θύμα απαγωγής, άγνωστο από ποιον, και ο αληθινός ένοχος αποκαλύπτεται στο τέλος του βιβλίου.

Η αφήγηση του βιβλίου εξελίσσεται με την εναλλαγή πέντε σπονδυλωτών ιστοριών που εναλλάσσονται μεταξύ τους και, εν τέλει, συνδέονται αφηγηματικά και νοηματικά, όπως αποδεικνύεται στο τέλος του βιβλίου. Από τη μία, λοιπόν, έχουμε τον μικρό Ντάντε, ο οποίος πέφτει θύμα απαγωγής και μεγαλώνει κρυμμένος σε ένα φρενοκομείο σε άθλιες συνθήκες μέχρι την ενηλικίωσή του, δίχως να τον ανακαλύψει κανείς.

Έπειτα υπάρχει ο Αλφρέντο, ένας κτηνοτρόφος που διαβιεί μόνος με τις κατσίκες του που τις λατρεύει στη σικελική ύπαιθρο και ζει από το τυρί που φτιάχνει. Ακολούθως, η Μαφάλντα, σύζυγος ενός ψαρά στο ψαροχώρι του Πορτιτσέλο, θα φέρει στον κόσμο ένα παιδί που πάσχει από αλμπινισμό, τη Λουτσία, γι’ αυτό και θα θεωρηθεί δαιμονισμένο. Επιπροσθέτως, ο ιδεαλιστής δικηγόρος Γκαετάνο  Καταλάνο αναλαμβάνει, με μεγάλο προσωπικό τίμημα, να εξιχνιάσει την υπόθεση της απαγωγής του Ντάντε. Τέλος, τα δίδυμα αδέλφια Φράνκο και Ρομπέρτο Φιορβάντι διαχειρίζονται τον λεμονόκηπο ενός βαρόνου και θα είναι αυτοί που θα βάλουν, τελικά , τα θεμέλια της μαφίας στον νησί.

Πώς συνδέονται όλες αυτές οι, φαινομενικά ετερόκλητες ιστορίες μεταξύ τους; Αυτή ακριβώς  η μυστηριώδης σύνδεση, όσο και η αφηγηματική και μυθοπλαστική ικανότητα της Σκοτολάιν είναι που  κάνει το βιβλίο της τόσο ευκολοδιάβαστο και συναρπαστικό.