Ένα βιβλίο σαν ελληνική ταινία...
Γεμάτο με χρώματα, αρώματα, μνήμες και, προπάντων όπως μας προδίδει και ο τίτλος, μουσικές και τραγούδια της Αθήνας του 1950-1953.
Ο Αλέξης Πανσέληνος, τέως δικηγόρος και νυν λογοτέχνης με μεγάλη εμπειρία στον χώρο, μας δίνει με το παρόν πόνημα ένα "παζλ", μία τοιχογραφία από πολλές μικρές ιστορίες της καθημερινότητας στη μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Αθήνα που μας προσφέρονται στο πιάτο σαν στιγμιότυπα από ελληνικές ταινίες.
Η γραφή του άκρως ρεαλιστική, ειρωνική και ελαφρά σατυρική ορισμένες φορές. Ο συγγραφέας στέκεται απέναντι από τους πέρα για πέρα αληθινούς και γεμάτους πάθη και αδυναμίες ήρωες που δημιουργεί- ίσως ο πιο σωστός χαρακτηρισμός για αυτούς θα ήταν αντι-ήρωες, αφού απουσιάζει κάθε απόπειρα ωραιοποίησής τους-με ένα ύφος που θυμίζει πολλές φορές τη σατυρική διάθεση από τα Μικροαστικά του Λουκιανού Κηλαϊδόνη. Τα εύστοχα πολιτικά σχόλια και οι κρίσεις του συγγραφέα μένουν καμουφλαρισμένα καλά μέσα στα λόγια αυτών των αντιηρώων.
Οι πρωταγωνιστές επομένως, προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις και απ' όλους τους πολιτικούς χώρους: διωκόμενοι αριστεροί, πανούργως ελισσόμενοι δεξιοί, ιδιόρρυθμοι καλλιτέχνες, όμορφες γραμματείς, καθωσπρέπει κυρίες, ευσυνείδητοι επιχειρηματίες, συμφεροντολόγοι ξένοι και άλλοι πολλοί. Οι χώροι στους οποίους κινούνται είναι εξίσου πολλοί και πολύχρωμοι: από θέατρα, σπίτια και παρελάσεις μέχρι καφενεία, ατελιέ ζωγράφων και τους δρόμους της Αθήνας του '50.
Οι μουσικές και τα τραγούδια εξίσου ποικίλα και πολλά, όπως το απαιτεί ο τίτλος και είναι πράγματι ό,τι ακουγόταν στην Αθήνα εκείνα τα χρόνια. Ένα τραγούδι, μία μουσική για κάθε περίσταση: κλασική μουσική στις αίθουσες συναυλιών, φραγκοσυριανή στα κέντρα, Σοφία Βέμπο, Κηλαϊδόνης και εμβατήρια παρελάσεων, ακόμη και ξένες επιτυχίες στο ραδιόφωνο. Το μπάσο κοντίνουο σε όλη αυτή τη φαντασμαγορική παρέλαση τόπων και προσώπων, είναι το ψυχροπολεμικό κλίμα με την αντίθεση αριστερών-δεξιών και, κυρίως, ο πόλεμος της Κορέας, αυτός ο βραχνάς για τους απλούς Έλληνες πολίτες που καλούνται να πολεμήσουν και ίσως να πεθάνουν για μία ξένη υπόθεση που δεν τους αφορά. Αυτά τα δύο θέματα επανέρχονται διαρκώς σαν επίμονο οστινάτο, δίνοντας έναν ακόμη μουσικό παλμό στο ξεχωριστό πόνημα του Αλέξη Πανσέληνου.
ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟ: η άκρως ρεαλιστική και ειρωνική γραφή καθώς και οι γρήγορες εναλλαγές που δεν αφήνουν την αφήγηση να πλατειάσει.
ΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ: οι λάτρεις του ρεαλισμού στη λογοτεχνία και όσοι έζησαν- ή λάτρεψαν τη μεταπολεμική Αθήνα!
Γεμάτο με χρώματα, αρώματα, μνήμες και, προπάντων όπως μας προδίδει και ο τίτλος, μουσικές και τραγούδια της Αθήνας του 1950-1953.
Ο Αλέξης Πανσέληνος, τέως δικηγόρος και νυν λογοτέχνης με μεγάλη εμπειρία στον χώρο, μας δίνει με το παρόν πόνημα ένα "παζλ", μία τοιχογραφία από πολλές μικρές ιστορίες της καθημερινότητας στη μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Αθήνα που μας προσφέρονται στο πιάτο σαν στιγμιότυπα από ελληνικές ταινίες.
Η γραφή του άκρως ρεαλιστική, ειρωνική και ελαφρά σατυρική ορισμένες φορές. Ο συγγραφέας στέκεται απέναντι από τους πέρα για πέρα αληθινούς και γεμάτους πάθη και αδυναμίες ήρωες που δημιουργεί- ίσως ο πιο σωστός χαρακτηρισμός για αυτούς θα ήταν αντι-ήρωες, αφού απουσιάζει κάθε απόπειρα ωραιοποίησής τους-με ένα ύφος που θυμίζει πολλές φορές τη σατυρική διάθεση από τα Μικροαστικά του Λουκιανού Κηλαϊδόνη. Τα εύστοχα πολιτικά σχόλια και οι κρίσεις του συγγραφέα μένουν καμουφλαρισμένα καλά μέσα στα λόγια αυτών των αντιηρώων.
Οι μουσικές και τα τραγούδια εξίσου ποικίλα και πολλά, όπως το απαιτεί ο τίτλος και είναι πράγματι ό,τι ακουγόταν στην Αθήνα εκείνα τα χρόνια. Ένα τραγούδι, μία μουσική για κάθε περίσταση: κλασική μουσική στις αίθουσες συναυλιών, φραγκοσυριανή στα κέντρα, Σοφία Βέμπο, Κηλαϊδόνης και εμβατήρια παρελάσεων, ακόμη και ξένες επιτυχίες στο ραδιόφωνο. Το μπάσο κοντίνουο σε όλη αυτή τη φαντασμαγορική παρέλαση τόπων και προσώπων, είναι το ψυχροπολεμικό κλίμα με την αντίθεση αριστερών-δεξιών και, κυρίως, ο πόλεμος της Κορέας, αυτός ο βραχνάς για τους απλούς Έλληνες πολίτες που καλούνται να πολεμήσουν και ίσως να πεθάνουν για μία ξένη υπόθεση που δεν τους αφορά. Αυτά τα δύο θέματα επανέρχονται διαρκώς σαν επίμονο οστινάτο, δίνοντας έναν ακόμη μουσικό παλμό στο ξεχωριστό πόνημα του Αλέξη Πανσέληνου.
ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟ: η άκρως ρεαλιστική και ειρωνική γραφή καθώς και οι γρήγορες εναλλαγές που δεν αφήνουν την αφήγηση να πλατειάσει.
ΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ: οι λάτρεις του ρεαλισμού στη λογοτεχνία και όσοι έζησαν- ή λάτρεψαν τη μεταπολεμική Αθήνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.