Πρόκειται για μυθιστόρημα που δικαιούται απόλυτα να έχει τους χαρακτηρισμούς ιστορικό και αστυνομικό και ας μην το αναφέρει το εξώφυλλό του. Ο Πάνος Αμυράς, οικονομολόγος και δημοσιογράφος, μας είχε προσφέρει μία πρώτη εικόνα της Αθήνας της κατοχής στον Λιμό, το πρώτο του μυθιστόρημα.
Τα Λύτρα αποτελούν τη συνέχεια του Λιμού, τόσο από άποψη χρονική,-η Αθήνα του '41 έχει αντικατασταθεί από την Αθήνα του '43- όσο και μυθιστορηματική. O κεντρικός ήρωας, ο αστυνόμος-ντετέκτιβ Νίκος Αγραφιώτης επιστρέφει στην Αθήνα και συνεχίζει τη ζωή του από εκεί περίπου που την είχε αφήσει με το τέλος του Λιμού. Ανεξάρτητα από αυτό όμως και τα δύο βιβλία μπορούν να διαβαστούν ως αυτοτελή πονήματα.
Ο Πάνος Αμυράς μας εισάγει στην άμεση δράση από την πρώτη κιόλας σελίδα. Η Αθήνα της τρομερής πείνας που βλέπαμε στο πρώτο του βιβλίο, έχει αντικατασταθεί τώρα από μια πιο"φυσιολογική,'' ας πούμε, εικόνα της πρωτεύουσας. Αφθονία αγαθών δεν υπάρχει φυσικά, μόνο καλπάζων πληθωρισμός, η πείνα και οι ελλείψεις όμως είναι πλέον υποφερτές. Η ζωή μάλιστα, τις νύχτες στo καζίνo, την ημέρα στους δρόμους και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κάποιες φορές θυμίζει αμυδρά τις παλιές καλές ειρηνικές μέρες της Αθήνας του Μεσοπολέμου. Η παντοδυναμία του Άξονα έχει αρχίσει να φθίνει αισθητά σε σχέση με το '41, ο φόβος όμως των πολιτών για τα ολοένα και πιο τρομερά αντίποινα των ναζί στις αντιστασιακές ενέργειες ορισμένων Ελλήνων είναι μεγαλύτερος από ποτέ.
Ο Νίκος Αγραφιώτης, ένα "χαμαιλέων της αντίστασης", εισχωρεί στα άδυτα των φασιστικών οργανώσεων και προσπαθεί να εξιχνιάσει μία υπόθεση απαγωγής παιδιών. Πανέξυπνος, με χιούμορ, άνθρωπος του καθήκοντος, ικανότατος και, πάνω απ' όλα, φλογερός πατριώτης, ο βασικός ήρωας του μυθιστορήματος συγκεντρώνει όλα τα προσόντα ενός καλού ντετέκτιβ τύπου Σέρλοκ Χολμς.
Οι μνήμες της πείνας που έζησε η Αθήνα, των μαχών του '40 και του Ελ Αλαμέιν αναφύονται κατά καιρούς στις σελίδες του βιβλίου, μόνιμο "συνεχές βάσιμο" όμως είναι ο εμφύλιος διχασμός των Ελλήνων που δυστυχώς έχει ήδη ξεκινήσει πριν καν ο Άξονας ηττηθεί ολοκληρωτικά.
Το βιβλίο αποτελεί φόρο τιμής στους διπλούς πράκτορες όπως τον Αγραφιώτη, σε όλους δηλαδή εκείνους τους Έλληνες που έδιναν κρυφά πληροφορίες στους Συμμάχους υπηρετώντας φανερά τους ναζί και εισέπρατταν τις πιο πολλές φορές την μήνιν των συμπατριωτών τους, οι οποίοι αγνοούσαν τις υπηρεσίες τους.
Τα Λύτρα, εκτός από καταιγιστική δράση, μας προσφέρουν άφθονες ιστορικές πληροφορίες για την κατοχική Αθήνα, τις αντιστασιακές οργανώσεις, τον εμφύλιο που μαινόταν στην ύπαιθρο, αλλά και για ιστορικά κτίρια της ίδιας της Αθήνας, συχνά και πληροφορίες για την πόλη που αφορούν παλαιότερους περιόδους της ιστορίας της, με τρόπο όμως που η αφήγηση δεν διακόπτεται και ο αναγνώστης δεν κορέζεται από αυτές.
ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟ: ο αναγνώστης έχει αγωνία να δει τι θα γίνει παρακάτω, οπότε πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Ενδεικτικό της γρήγορης πλοκής είναι ότι αυτή εκτυλίσσεται σε διάρκεια ενός μήνα.
ΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ: οι λάτρεις του αστυνομικού αλλά και του ιστορικού μυθιστορήματος και σε όσους αρέσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ως περίοδος μελέτης και σκηνικό μυθιστορημάτων- ταινιών.
Τα Λύτρα αποτελούν τη συνέχεια του Λιμού, τόσο από άποψη χρονική,-η Αθήνα του '41 έχει αντικατασταθεί από την Αθήνα του '43- όσο και μυθιστορηματική. O κεντρικός ήρωας, ο αστυνόμος-ντετέκτιβ Νίκος Αγραφιώτης επιστρέφει στην Αθήνα και συνεχίζει τη ζωή του από εκεί περίπου που την είχε αφήσει με το τέλος του Λιμού. Ανεξάρτητα από αυτό όμως και τα δύο βιβλία μπορούν να διαβαστούν ως αυτοτελή πονήματα.
Ο Πάνος Αμυράς μας εισάγει στην άμεση δράση από την πρώτη κιόλας σελίδα. Η Αθήνα της τρομερής πείνας που βλέπαμε στο πρώτο του βιβλίο, έχει αντικατασταθεί τώρα από μια πιο"φυσιολογική,'' ας πούμε, εικόνα της πρωτεύουσας. Αφθονία αγαθών δεν υπάρχει φυσικά, μόνο καλπάζων πληθωρισμός, η πείνα και οι ελλείψεις όμως είναι πλέον υποφερτές. Η ζωή μάλιστα, τις νύχτες στo καζίνo, την ημέρα στους δρόμους και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κάποιες φορές θυμίζει αμυδρά τις παλιές καλές ειρηνικές μέρες της Αθήνας του Μεσοπολέμου. Η παντοδυναμία του Άξονα έχει αρχίσει να φθίνει αισθητά σε σχέση με το '41, ο φόβος όμως των πολιτών για τα ολοένα και πιο τρομερά αντίποινα των ναζί στις αντιστασιακές ενέργειες ορισμένων Ελλήνων είναι μεγαλύτερος από ποτέ.
Οι μνήμες της πείνας που έζησε η Αθήνα, των μαχών του '40 και του Ελ Αλαμέιν αναφύονται κατά καιρούς στις σελίδες του βιβλίου, μόνιμο "συνεχές βάσιμο" όμως είναι ο εμφύλιος διχασμός των Ελλήνων που δυστυχώς έχει ήδη ξεκινήσει πριν καν ο Άξονας ηττηθεί ολοκληρωτικά.
Το βιβλίο αποτελεί φόρο τιμής στους διπλούς πράκτορες όπως τον Αγραφιώτη, σε όλους δηλαδή εκείνους τους Έλληνες που έδιναν κρυφά πληροφορίες στους Συμμάχους υπηρετώντας φανερά τους ναζί και εισέπρατταν τις πιο πολλές φορές την μήνιν των συμπατριωτών τους, οι οποίοι αγνοούσαν τις υπηρεσίες τους.
Τα Λύτρα, εκτός από καταιγιστική δράση, μας προσφέρουν άφθονες ιστορικές πληροφορίες για την κατοχική Αθήνα, τις αντιστασιακές οργανώσεις, τον εμφύλιο που μαινόταν στην ύπαιθρο, αλλά και για ιστορικά κτίρια της ίδιας της Αθήνας, συχνά και πληροφορίες για την πόλη που αφορούν παλαιότερους περιόδους της ιστορίας της, με τρόπο όμως που η αφήγηση δεν διακόπτεται και ο αναγνώστης δεν κορέζεται από αυτές.
ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟ: ο αναγνώστης έχει αγωνία να δει τι θα γίνει παρακάτω, οπότε πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Ενδεικτικό της γρήγορης πλοκής είναι ότι αυτή εκτυλίσσεται σε διάρκεια ενός μήνα.
ΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ: οι λάτρεις του αστυνομικού αλλά και του ιστορικού μυθιστορήματος και σε όσους αρέσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ως περίοδος μελέτης και σκηνικό μυθιστορημάτων- ταινιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.