Μία νουβέλα για τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου στις μεγαλουπόλεις...
Έτσι χαρακτηρίζουν με δυο λόγια οι περισσότεροι το μικρό αυτό πόνημα της Φωτεινής Ναούμ, ενός έργου ερχόμενου κατευθείαν από τα "μικράτα" της και τα πρώτα της δειλά βήματα στον απαιτητικό χώρο της λογοτεχνίας, το οποίο επανεκδόθηκε πρόσφατα. Σαφώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βιβλίο με πολλές αφανείς προεκτάσεις.
Και ιδού η υπόθεση εν ολίγοις: Μία πολυκατοικία. Μία χήρα, ένας χήρος και μία φοιτήτρια που όμως δεν είναι παρά ένας "κομήτης"στη νουβέλα. Ένα ζευγάρι χωρίς παιδιά, με τον άντρα να είναι σχεδόν πάντα απών και μια οικογένεια με παιδιά μεγάλα, ένας γάμος ρουτίνας, όπως θα τον χαρακτηρίζαμε. Αυτή είναι η οικογένεια του διαχειριστή, του βασικού πρωταγωνιστή, ο οποίος αισθάνεται ότι στη φάση που διανύει-και στην οποία εστιάζουμε εμείς μέσα από τις σελίδες του βιβλίου- έχει χάσει όλο το νόημα της ύπαρξης... Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ζωή του πλέον δεν τον ευχαριστεί. Δεν είναι όμως ο μόνος. Όλοι οι ήρωες του βιβλίου ψάχνουν την ευτυχία και υποκρίνονται ως έναν βαθμό. Όλοι βιώνουν τη μοναξιά, ενίοτε αβάσταχτη, ο καθένας όμως με τον δικό του τρόπο. Μπορεί άραγε να κάνει κάτι γι' αυτό ο διαχειριστής, αλλά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες; Κρίση μέσης ηλικίας ίσως το πουν κάποιοι... Κλασικός τελειωμένος γάμος κάποιοι άλλοι...
Ο λόγος είναι μικροπερίοδος και έρχεται κατευθείαν μέσα από το μυαλό του ήρωα ή της ηρωΐδας. Η συγγραφέας, με άκρατο ρεαλισμό, δεν διστάζει να μας αποκαλύψει τις πιο κρυφές σκέψεις ή και πράξεις των ηρώων, τέτοιες που ακόμη και οι ίδιοι θα ντρεπόμασταν για αυτές και επουδενί φυσικά θα τις αποκαλύπταμε σε τρίτους. Η Φωτεινή όμως δεν διστάζει να το κάνει, ούτε φοβάται να δημιουργήσει αντιπαθητικούς αντι-ήρωες, εξάλλου έχει ταλέντο στη δημιουργία τέτοιων χαρακτήρων και μας το έχει αποδείξει πολλαπλώς.
Η νουβέλα αυτή θα βάλει κάθε αναγνώστη σε σκέψεις σχετικά με τη συμπεριφορά του απέναντι στους άλλους, σχετικά με το πως ο ίδιος βλέπει τους άλλους ή σχετικά με το πως οι ίδιοι βλέπουν αυτόν. Ειδικά όσοι από εμάς έχουν χορέψει το χορό του Ησαΐα θα βρουν ακόμη πιο πρόσφορο το έδαφος για προβληματισμό που θα αφορά τη σχέση τους με το έτερόν τους ήμισυ. Το έργο της Φωτεινής εκπέμπει ένα απεγνωσμένο και αγωνιώδες μήνυμα που ταυτίζεται με τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου: το μήνυμα τς συντροφικότητας, της αγάπης και της τρυφερότητας που όλοι μας έχουμε τόσο πολύ ανάγκη αλλά φοβόμαστε να το παραδεχτούμε. Επίσης, το ζήτημα του να πράττουμε αυτό ακριβώς που θέλουμε και να μην υποκρινόμαστε.
ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟ: μα φυσικά η μοναδική γραφή της Φωτεινής, άκρως ρεαλιστική, προκλητική και ειλικρινής!
ΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ: ο "ψαγμένοι"αναγνώστες που δεν φοβούνται να ψαχτούν περαιτέρω και να θέσουν στον εαυτό τους καίρια ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο ζωής που ακολουθούν και με τον "ψεύτικο" εαυτό μας που όλοι μας δείχνουμε ως έναν βαθμό στους άλλους...
Έτσι χαρακτηρίζουν με δυο λόγια οι περισσότεροι το μικρό αυτό πόνημα της Φωτεινής Ναούμ, ενός έργου ερχόμενου κατευθείαν από τα "μικράτα" της και τα πρώτα της δειλά βήματα στον απαιτητικό χώρο της λογοτεχνίας, το οποίο επανεκδόθηκε πρόσφατα. Σαφώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βιβλίο με πολλές αφανείς προεκτάσεις.
Και ιδού η υπόθεση εν ολίγοις: Μία πολυκατοικία. Μία χήρα, ένας χήρος και μία φοιτήτρια που όμως δεν είναι παρά ένας "κομήτης"στη νουβέλα. Ένα ζευγάρι χωρίς παιδιά, με τον άντρα να είναι σχεδόν πάντα απών και μια οικογένεια με παιδιά μεγάλα, ένας γάμος ρουτίνας, όπως θα τον χαρακτηρίζαμε. Αυτή είναι η οικογένεια του διαχειριστή, του βασικού πρωταγωνιστή, ο οποίος αισθάνεται ότι στη φάση που διανύει-και στην οποία εστιάζουμε εμείς μέσα από τις σελίδες του βιβλίου- έχει χάσει όλο το νόημα της ύπαρξης... Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ζωή του πλέον δεν τον ευχαριστεί. Δεν είναι όμως ο μόνος. Όλοι οι ήρωες του βιβλίου ψάχνουν την ευτυχία και υποκρίνονται ως έναν βαθμό. Όλοι βιώνουν τη μοναξιά, ενίοτε αβάσταχτη, ο καθένας όμως με τον δικό του τρόπο. Μπορεί άραγε να κάνει κάτι γι' αυτό ο διαχειριστής, αλλά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες; Κρίση μέσης ηλικίας ίσως το πουν κάποιοι... Κλασικός τελειωμένος γάμος κάποιοι άλλοι...
Ο λόγος είναι μικροπερίοδος και έρχεται κατευθείαν μέσα από το μυαλό του ήρωα ή της ηρωΐδας. Η συγγραφέας, με άκρατο ρεαλισμό, δεν διστάζει να μας αποκαλύψει τις πιο κρυφές σκέψεις ή και πράξεις των ηρώων, τέτοιες που ακόμη και οι ίδιοι θα ντρεπόμασταν για αυτές και επουδενί φυσικά θα τις αποκαλύπταμε σε τρίτους. Η Φωτεινή όμως δεν διστάζει να το κάνει, ούτε φοβάται να δημιουργήσει αντιπαθητικούς αντι-ήρωες, εξάλλου έχει ταλέντο στη δημιουργία τέτοιων χαρακτήρων και μας το έχει αποδείξει πολλαπλώς.
Η νουβέλα αυτή θα βάλει κάθε αναγνώστη σε σκέψεις σχετικά με τη συμπεριφορά του απέναντι στους άλλους, σχετικά με το πως ο ίδιος βλέπει τους άλλους ή σχετικά με το πως οι ίδιοι βλέπουν αυτόν. Ειδικά όσοι από εμάς έχουν χορέψει το χορό του Ησαΐα θα βρουν ακόμη πιο πρόσφορο το έδαφος για προβληματισμό που θα αφορά τη σχέση τους με το έτερόν τους ήμισυ. Το έργο της Φωτεινής εκπέμπει ένα απεγνωσμένο και αγωνιώδες μήνυμα που ταυτίζεται με τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου: το μήνυμα τς συντροφικότητας, της αγάπης και της τρυφερότητας που όλοι μας έχουμε τόσο πολύ ανάγκη αλλά φοβόμαστε να το παραδεχτούμε. Επίσης, το ζήτημα του να πράττουμε αυτό ακριβώς που θέλουμε και να μην υποκρινόμαστε.
ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟ: μα φυσικά η μοναδική γραφή της Φωτεινής, άκρως ρεαλιστική, προκλητική και ειλικρινής!
ΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ: ο "ψαγμένοι"αναγνώστες που δεν φοβούνται να ψαχτούν περαιτέρω και να θέσουν στον εαυτό τους καίρια ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο ζωής που ακολουθούν και με τον "ψεύτικο" εαυτό μας που όλοι μας δείχνουμε ως έναν βαθμό στους άλλους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.