Οι μέρες της εβδομάδας, οι πλανήτες και η ονομασία τους

Η αλήθεια είναι ότι στην ελληνική γλώσσα η ονομασία που έχουν οι μέρες της εβδομάδας δεν παραπέμπει στο παγανιστικό παρελθόν που αυτές κουβαλούν. Μόνη φανερή εξαίρεση αποτελεί η Κυριακή, η οποία είναι φυσικά η μέρα του Κυρίου. Το ίδιο ισχύει και για την ιταλική γλώσσα όπου η Κυριακή αποκαλείται Domenica, δηλαδή πάλι ημέρα του Κυρίου. Στην αγγλική και τη γερμανική γλώσσα όμως η Κυριακή (Sun-day, Sonn-tag, κατά λέξη ημέρες του ήλιου) μαρτυρά ότι ήταν κάποτε αφιερωμένη στον Θεό Ήλιο, του οποίου τη θέση έλαβε ο θεός των χριστιανών.

Στην αρχαιότητα κάθε μία από τις επτά ημέρες της εβδομάδας ήταν αφιερωμένη σε μία από τις 7 ουράνιες θεότητες που αντιστοιχούσαν και σε έναν πλανήτη. Έτσι λοιπόν, εκτός από την Ημέρα του Ήλιου, υπήρχε και η Ημέρα της Σελήνης. Αυτή δεν είναι άλλη από τη Δευτέρα (lu-nedi, lu-ndi, Mon-day, Μοn-tag σε ιταλικά, γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά αντίστοιχα από το luna και το moon που σημαίνει φεγγάρι). Ακολούθως η Τρίτη ήταν η Ημέρα του Άρη (Mar-tedi, Mar-di στα ιταλικά και τα γαλλικά από το Mars= Άρης), η Τετάρτη η Ημέρα του Ερμή (Μer-coledi, Mer-credi από το Mercuri=Ερμής στις ίδιες γλώσσες), ενώ η Πέμπτη πήρε στα γερμανικά και τα αγγλικά το όνομά της από τους κεραυνούς που εξαπέλυε ο Δίας, ως μέρα αφιερωμένη σε αυτόν (Thur-sday και Donners-tag , από thunder=κεραυνός και donner=βροντή) και μόνο στα γαλλικά Jeudi από το ελληνικό Ζευς. Η Παρασκευή ήταν αφιερωμένη στην Αφροδίτη (Ven-erdi και Ven-dredi στα ιταλικά και τα γαλλικά από το Venus= Αφροδίτη) και, τέλος, το Σάββατο ήταν η Ημέρα του Κρόνου (ως Samedi, Samstag και Satur-day σε γαλλικά, γερμανικά και αγγλικά από το Saturn=Κρόνος). Διότι τελικά ακόμη και οι μέρες της εβδομάδας κρύβουν περισσότερα μυστικά απ' όσα φανταζόμασταν!
ΠΗΓΗ: E. Gombrich, Μικρή ιστορία του κόσμου, εκδ. Πατάκη