Νικόλαος Αναστασόπουλος, Από τη σφαγή της Χίου στην έξοδο του Μεσολογγίου, εκδ. Μεταίχμιο, 2021, σελ.239

 

https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%85-ebookepub

 Όταν όλοι οι ιστορικοί εστιάζουν στις μεγάλες στρατιωτικές νίκες και επιτυχίες της Ελληνικής Επανάστασης ή στους Εμφυλίους και τα συντάγματα του Αγώνα, ο Νικόλαος Αναστασόπουλος επέλεξε να διαφοροποιηθεί από το σύνολο, εστιάζοντας στις ηχηρές αποτυχίες του Αγώνα της Παλιγγενεσίας στο βιβλίο του "Από τη σφαγή της Χίου στην έξοδο του Μεσολογγίου".

Πρόκειται για ένα πρωτότυπο βιβλίο από τη γνωστή σειρά των εκδόσεων Μεταίχμιο για την επέτειο της Παλιγγενεσίας, το οποίο αναδεικνύει λεπτομερέστατα όλες τις άτυχες στιγμές των Ελλήνων στον Αγώνα τους. Επιπλέον απαριθμεί εκτενώς και τις συνέπειες όλων αυτών των στρατιωτικών ηττών και την επίδρασή τους στο κίνημα του Φιλελληνισμού, αποδεικνύοντας ότι, καμιά φορά, οι αποτυχίες πράγματι μας είναι πιο χρήσιμες από τις επιτυχίες στη ζωή.

Ο Ν.Α. ξεκινά από την καταστροφή της Χίου το 1822, φτάνοντας ως την πιο ηχηρή ήττα της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά συγχρόνως και την πιο ένδοξη στιγμή της, την πολιορκία και την Έξοδο του Μεσολογγίου.

Με μια αφήγηση γλαφυρότατη, η οποία θα άρμοζε ίσως περισσότερο σε λογοτέχνη παρά σε ιστορικό, αλλά χωρίς να εγκαταλείπει επουδενί την ακριβέστατη ιστορική τεκμηρίωση, ο Ν.Α. συνεχίζει με την καταστροφή της Νάουσας, τη μάχη του Πέτα, τη μάχη στο Κεφαλόβρυσο και τον θάνατο του Μπότσαρη, την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών, και καταλήγει στην καταστροφική εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, μια εισβολή η οποία σηματοδότησε την έναρξη για μία ακόμη σειρά από στρατιωτικές ήττες για τους Έλληνες.

Η ήττα στο Κρεμμύδι, στη Σφακτηρία, η παράδοση του Νιόκαστρου, ο θάνατος του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι και η μάχη στα Τρίκορφα, όλες αυτές οι ήττες και το χρονικό τους εξιστορούνται εδώ.

Οι μάχες αυτές, όμως, σε καμία περίπτωση δεν εξετάζονται αποκομμένες από το σύνολο των υπόλοιπων μαχών και των γεγονότων της επανάστασης, αλλά, αντιθέτως εξιστορούνται παράλληλα με τις αλληλεπιδράσεις τους με άλλα γεγονότα.

Ο συγγραφέας δίνει βάση στην επιρροή που είχαν οι ήττες αυτές για το Κίνημα του Φιλελληνισμού και το ενδιαφέρον που επέδειξαν τελικά οι Μεγάλες Δυνάμεις για την ελληνική υπόθεση.

Εκτός των άλλων, το πόνημα καθίσταται πολλαπλώς χρήσιμο διότι συγκεντρώνει πληροφορίες για μάχες του Αγώνα της ελληνικής Ανεξαρτησίας οι οποίες δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστές, σε σχέση, τουλάχιστον με τις πολύ πιο προβεβλημένες νίκες της επανάστασης.

Εν ολίγοις, μία ακόμη σημαντική εκδοτική συνεισφορά για την επέτειο της Παλιγγενεσίας που αξίζει να διαβαστεί και να κοσμήσει τη βιβλιοθήκη μας.