Πρωτότυπα διηγήματα με πρωταγωνιστές γνωστά ιστορικά πρόσωπα, αλλά και αφανείς ήρωες της καθημερινότητας του παρελθόντος μαζί με... γάτες καταθέτει η πολυγραφότατη λάτρης της Ιστορίας Ελένη Τσαμαδού στο νέο της βιβλίο με τίτλο "Μυστικές ιστορίες".
Ο αφηγητής των ιστοριών αυτών δεν είναι άλλος από μία... γάτα, η οποία προσωποποιείται στην αρχή και το τέλος του βιβλίου. Ακολούθως τη σκυτάλη παίρνουν γνωστοί και άγνωστοι πρωταγωνιστές της Ιστορίας και οι μικροί τετράποδοι σύντροφοί τους. Πρόκειται για ιστορίες που περιέχουν έναν ιστορικό πυρήνα αλήθειας, συγχρόνως όμως περιέχουν και πολλά στοιχεία μυθοπλασίας. Οι πρωταγωνιστές των ιστοριών έχουν όλοι γάτες στην κατοχή τους, γεγονός βέβαια το οποίο δεν τεκμηριώνεται ιστορικά, αλλά δεν αποκλείεται κιόλας, αφού κάτι τέτοιο προφανώς δεν θα διασώθηκε από τις ιστορικές πηγές.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, ακόμη κι αν δεν το γνωρίζουμε, η περίφημη βασίλισσα της Αιγύπτου, η Κλεοπάτρα, πιθανότατα θα είχε γάτες στην κατοχή της, αφού στην αρχαία Αίγυπτο οι γάτες θεωρούνταν ζώα ιερά.
Η Τσαμαδού, αφορμώμενη λοιπόν από την πιθανή σύνδεση ενός ιστορικού προσώπου με ένα μικρό αιλουροειδές, βρίσκει την αφορμή να μας αφηγηθεί κάποιες σημαντικές στιγμές στην Ιστορία: τη διάσωση του Μωυσή από το νερό, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη Στάση του Νίκα, τις σκέψεις της Ρωξάνης, της γυναίκας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη μακρινή Περσία, τον θάνατο του Φρεντερίκ Σοπέν, τη δημιουργία του περίφημου πίνακα της Μόνα Λίζα από τον ντα Βίντσι, τη συνάντηση της Βαλιδέ Σουλτάνας με την Μπομπουλίνα και πολλές ακόμα.
Το βιβλίο διατρέχει πολύ επιτυχημένα όλους τους αιώνες της Ιστορίας, από τη μακρινή μυθική εποχή μέχρι και τον εικοστό αιώνα, εστιάζοντας στους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας-τετράποδους και μη- οι οποίοι πλαισίωναν τα γνωστά ιστορικά πρόσωπα. Στόχος της Τσαμαδού είναι τόσο η ψυχαγωγία όσο και η προσφορά γνώσης προς τον αναγνώστη, χωρίς όμως η τελευταία να περιέχει ίχνος διδακτισμού.
Το βιβλίο λοιπόν παραμένει πρωτίστως ένα καλογραμμένο λογοτεχνικό έργο που αντλεί έμπνευση αλλά και προσφέρει ιστορική γνώση, χωρίς όμως να θυσιάζει τη λογοτεχνική υπόστασή του. Εγώ προσωπικά ξεχώρισα από αυτό τις ιστορίες για τον Σοπέν και τη συνάντηση της Βαλιδέ Σουλτάνας με τη Μπουμπουλίνα. Εσείς ποιες θα ξεχωρίσετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.