Robert Jones, JR., Οι προφήτες, εκδ. Διόπτρα

 

«Οι προφήτες» αποτελούν την παρθενική εμφάνιση στον παγκόσμιο λογοτεχνικό στίβο του Νεοϋορκέζου συγγραφέα Ρόμπερτ Τζόουνς Τζούνιορ, ο οποίος σπούδασε δημιουργική γραφή και λογοτεχνία στο Κολλέγιο του Μπρούκλιν. «Οι προφήτες» ανήκουν στην αποκαλούμενη αμερικανική «μαύρη» λογοτεχνία, αφού, αφενός, είναι ένα έργο γραμμένο από μαύρο συγγραφέα, αλλά και, αφετέρου, αναφέρεται στα δεινά των μαύρων σκλάβων του αμερικανικού νότου. Η λογοτεχνία αυτή γνωρίζει εξαιρετική άνθηση στις μέρες μας, τόσο με την συνεχή επανέκδοση παλαιότερων έργων που αφορούν τον αμερικανικό Νότο, όσο και με τη συγγραφή νέων πρωτότυπων έργων, όπως το παρόν.

 

Ο χρόνος στον οποίο διαδραματίζεται η υπόθεση του μυθιστορήματος παραμένει απροσδιόριστος, όμως είναι σαφές  ότι διαδραματίζεται κατά τα τέλη του 19^ου αιώνα ή κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20^ου. Ο Ρόμπερτ Τζόουνς Τζούνιορ συγγράφει με έναν ιδιαίτερο λυρισμό και τοποθετεί τους ήρωές του σε ένα περιβάλλον μαγικού και ονειρικού ρεαλισμού. Από τη μία είναι η σκληρή πραγματικότητα των δύο ομοφυλόφιλων πρωταγωνιστών, του Σάμιουελ και του Αϊζάια, αλλά και των υπολοίπων προσώπων που εμφανίζονται στο πολυφωνικό αυτό μυθιστόρημα, και από την άλλη είναι τα όνειρά τους, τα θέλω και οι καταπιεσμένες επιθυμίες τους. Θα διαπιστώσουμε διαβάζοντας το βιβλίο ότι οι μαύροι του αμερικανικού Νότου είχαν αναπτύξει τους δικούς τους τρόπους αντίστασης και «ανοσίας» προκειμένου να επιβιώσουν απέναντι στις εξαιρετικά σκληρές τιμωρίες και τις ρατσιστικές τακτικές με τις οποίες έρχονταν αντιμέτωποι καθημερινά.

 

Ο Σάμιουελ και ο αρκετά νεότερος του Αϊζάια κατοικούν σε έναν στάβλο. Εκτελούν καθημερινά όλες τις βρωμερές και επίπονες εργασίες που τους έχουν ανατεθεί από το αφεντικό τους, τον Πολ και τον επιστάτη του κτήματος. Όταν όμως οι πόρτες του στάβλου κλείνουν το βράδυ αυτοί μένουν μόνοι τους εκεί και νιώθουν ελεύθεροι. Ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή και βυθίζονται ενίοτε στις παιδικές τους αναμνήσεις. Κουβεντιάζουν για τα πάντα. Φιλοσοφούν, θυμούνται, σχολιάζουν τη δύσμοιρη ζωή τους, αλλά και κάνουν έρωτα, για να ξεχάσουν τη σκληρή πραγματικότητα, εκεί μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των άλλων σκλάβων. Όταν όμως ένας άλλος μαύρος σκλάβος, ο Έικομπ θα κηρύξει το Ευαγγέλιο στη θρησκεία, η παράνομη αγάπη τους θα βρεθεί στο στόχαστρο.

 

Τα δεινά των γυναικών που πλαισιώνουν και συγχρωτίζονται με τους δύο άντρες στη φυτεία εξιστορούνται παραστατικότατα από τον συγγραφέα, ο οποίος δεν διστάζει να προσθέσει και πολλές ακόμη φωνές που θα μας διηγηθούν το δράμα τους στο βιβλίο του.

 

Ποιοι είναι, λοιπόν, οι προφήτες του τίτλου; Είναι η θρησκευτική φωνή στην αρχή και το τέλος του βιβλίου που απευθύνεται στους μαύρους σκλάβους του βιβλίου. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι το θρησκευτικό στοιχείο διατρέχει έντονα όλες τις σελίδες του βιβλίου, αφού κάποια κεφάλαια έχουν τίτλους παρμένους από το ιερά αρχαία κείμενα των μονοθεϊστικών θρησκειών ή λέξεις που αναφέρονται σε αυτά (Μακκαβαίοι, Λευιτικό, Προς Ρωμαίους κ.α.)σε έναν έξοχο παραλληλισμό των βιβλικών αυτών μορφών με τους σκλάβους του αμερικανικού Νότου.