Το Κυπριακό Ζήτημα, αλλά και η πολυσχιδής και αινιγματική προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου είναι, πραγματικά, από τα πιο περίπλοκα ιστορικά ζητήματα του εικοστού αιώνα. Έχει χυθεί πολύ μελάνι στην προσπάθεια επεξήγησης των τραγικών γεγονότων στη Μεγαλόνησο, γεγονότα τα οποία οδήγησαν στην τραγική σημερινή πραγματικότητα της διχοτόμησης του νησιού, αλλά και σε ό,τι αφορά στο ζήτημα της αποκρυπτογράφησης των αληθινών κινήτρων και προθέσεων του Μακαρίου.
Στο πλαίσιο των παραπάνω προσπαθειών εντάσσεται και το εν λόγω πόνημα του Κύπριου ιστορικού από τη Λευκωσία Μάριου Θρασυβούλου, ειδικευμένου στο επίμαχο ζήτημα. Ο Θρασυβούλου επιχειρεί στο εν λόγω βιβλίο του με τίτλο «Μακάριος 1948-1959» και υπότιτλο «Η πολιτική ηγεμονία και η εξέλιξη προς τον αυταρχισμό» μία αποκρυπτογράφηση της αινιγματικής προσωπικότητας του Μακαρίου και, συγχρόνως, μία εξαιρετική προσπάθεια επεξήγησης των πολιτικών του ενεργειών. Παράλληλα, ο Θρασυβούλου επιχειρεί μία επίσης πολύ επιτυχημένη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του Μακάριου, ενός ανθρώπου που ασκούσε τη μέγιστη δυνατή επιρροή στις μάζες και τις μαγνήτιζε κυριολεκτικά με τους λόγους του. Στ’ αλήθεια, λίγοι θρησκευτικοί ηγέτες υπήρξαν ταυτόχρονα και πολιτικοί ηγέτες του λαού τους και λίγοι άσκησαν ανά τους αιώνες τέτοια καταλυτική επιρροή στα πλήθη.
Το βιβλίο παρακολουθεί βήμα προς βήμα την αναρρίχηση του Μακαρίου στην εξουσία, από το 1948 όταν χρίστηκε Μητροπολίτης Κιτίου μέχρι και το 1959, όταν πλέον το προφίλ της διακυβέρνησής του έρεπε κατά πολύ προς τον βοναπαρτισμό και τον αυταρχισμό.
Ο Μακάριος αναμφίβολα ήταν ένας ικανότατος πολιτικός, με λόγο που μαγνήτιζε τα πλήθη, συνάμα όμως φερόταν πολύ συχνά υπερφίαλα και εγωιστικά. Εν ολίγοις, ήταν ένας άνθρωπος εθισμένος στην εξουσία, παρά το γεγονός ότι αναντίρρητα δεν έπαυε να είναι συγχρόνως και μία χαρισματική προσωπικότητα.
Το βιβλίο παρακολουθεί όλη την πολιτική του δράση από το 1948 ως το 1959, αλλά και την ταλάντευσή του ανάμεσα στη στήριξη ή όχι του Γρίβα (του αρχηγού της ΕΟΚΑ), ανάμεσα στον εγωισμό και την προσφορά προς την πατρίδα, αλλά και ανάμεσα στις προτεινόμενες λύσεις της Ένωσης και την Ανεξαρτησίας. Οι διαξιφισμοί του τόσο με την ελληνική κυβέρνηση, όσο και με τους Βρετανούς παρουσιάζονται εναργώς στο βιβλίο προσφέροντας στους αναγνώστες απαντήσεις σχετικά με τη στάση που επέλεγε να κρατήσει ο Μακάριος ανάμεσα σε κάθε προτεινόμενη λύση του Κυπριακού.
Φαίνεται ξεκάθαρα πως ο συγγραφέας προσπαθεί να διεισδύσει στο μυαλό του Μακάριου, να κατανοήσει τις προθέσεις και τα βαθύτερα κίνητρά του, αλλά και να δώσει μία λογική ερμηνεία στα πεπραγμένα του. Δεν πέφτει στην παγίδα να δαιμονοποιήσει τον Μακάριο, αλλά ούτε και να τον θεοποιήσει, όπως κάνουν από καιρού εις καιρόν άλλοι ιστορικοί. Διότι, πάνω απ’ όλα, ο Μακάριος δεν έπαυε να είναι άνθρωπος. Τι πιο λογικό επομένως από το να πράξει τόσο σωστούς όσο και κάμποσους λανθασμένους χειρισμούς σε ό,τι αφορά το Κυπριακό Ζήτημα. Δίκαια, επομένως, κάθε συζήτηση και απόπειρα ερμηνείας του τόσο περίπλοκου Κυπριακού Ζητήματος δεν νοείται να μην συμπεριλαμβάνει και το όνομα του Μακάριου. Κλείνοντας το βιβλίο, πάντως, ο αναγνώστης θα έχει φωτίσει αρκετά σκοτεινά σημεία του πιο επίμαχου ζητήματος των μέσων του εικοστού αιώνα, ενός ζητήματος που ακόμα αναζητά τη λύση του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.