Barbara Kingsolver, Ντίμον Κόπερχεντ, εκδ. Ψυχογιός

 

 

Το αυτοβιογραφικό έπος ενός μικρού αγοριού των Απαλαχίων στο πρότυπο του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ του Ντίκενς

 

Μια γοητευτική και άκρως συγκινητική αυτοβιογραφική ιστορία, κατά το πρότυπο του έτερου αυτοβιογραφικού έπους του μεγάλου  Τσάρλς Ντίκενς,  του γνωστού «Ντέιβιντ Κόπερφιλντ», υπογράφει η Αμερικανίδα συγγραφέας Μπάρμπαρα Κίνγκσολβερ, με καταγωγή από το Κεντάκι. Η συγγραφέας στο ογκώδες αυτό έπος της βάζει τον μικρό ήρωά της με καταγωγή από το ορεινό κομμάτι της Βιρτζίνια στα Απαλάχια Όρη, να μας αφηγηθεί ο ίδιος τη ζωή του και τον αγώνα επιβίωσής του με αφετηρία τη δεκαετία του ’90.

 

Ο Ντίμον υπήρξε ένα παιδί άτυχο ήδη από τις πρώτες ώρες της ζωής του, όταν γεννήθηκε από μία αλκοολική μητέρα που γεννούσε αβοήθητη στο σπίτι της και βρέθηκε αναίσθητη. Ο πατέρας του είχε πεθάνει ήδη πριν από τη γέννησή του. Η φτώχεια και οι στερήσεις, η παραμέληση από την εξαρτημένη μάνα θα γίνουν ο κανόνας στη ζωή του μικρού Ντίμον. Ο ίδιος όμως δεν θα πάψει ποτέ να αγωνίζεται προκειμένου να αποκτήσει κι αυτός «μία θέση στον ήλιο».

Όταν η μητέρα του θα αποφασίσει να ξαναπαντρευτεί έναν βίαιο άνδρα, ο Ντίμον θα γνωρίσει μία ακόμη ατυχία. Εντούτοις θα καταφέρει να ανταπεξέλθει ακόμη κι όταν η μητέρα του θα εκπνεύσει τελικά, αφήνοντάς τον ορφανό στην τρυφερή ηλικία των έντεκα μόλις ετών. Και τότε ο μικρός θα διαπιστώσει ότι κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να βρεθεί μία ανάδοχη οικογένεια για να τον υιοθετήσει. Πολλές φορές στη διήγησή του ο μικρός θα συμπεράνει ότι «κανένας δεν τον θέλει» και αυτό θα προκαλέσει τη συγκίνηση του αναγνώστη,  αφού η απόρριψη είναι, πραγματικά, το χειρότερο συναίσθημα που μπορεί να βιώσει ένα παιδί.

 

Ο Ντίμον, κάτω από αυτές τις τόσο δυσμενείς για τη ζωή του συνθήκες, θα αναγκαστεί να σκληραγωγηθεί και να μεγαλώσει πρόωρα, δεν θα το βάλει όμως κάτω προκειμένου να τα καταφέρει. Θα κινήσει να βρει τη γιαγιά του και τελικά θα βρει τη σταθερότητα που επιθυμεί όταν ένας δάσκαλος γυμναστικής θα αποφασίσει να τον υιοθετήσει. Από τη στιγμή αυτή η τύχη θα αρχίσει να ευνοεί κάπως τον μικρό αγωνιστή.

 

Η Κίνγκσολβερ προσφέρει μία άκρως ρεαλιστική τοιχογραφία των ΗΠΑ στα τέλη του εικοστού αιώνα και της ζωής των εργατικών τάξεων και του «περιθωριακού στοιχείου», μέσα από μία πρωτοπρόσωπη διήγηση η οποία καταφέρνει να μας συγκινήσει χωρίς να διαθέτει ίχνος μελοδραματισμού. Όλοι θα αγαπήσουμε και θα συμπονέσουμε τον μικρό Ντίμον και θα αποδοκιμάσουμε τη θεά Τύχη που στην αρχή  στέκεται τόσο άδικη μαζί του.

 

Η γραφή της Κίνγκσολβερ είναι αυθόρμητη και χειμαρρώδης, και θα μας γοητεύσει αναντίρρητα, αφού, πάντως, της δώσουμε τον απαραίτητο χρόνο στην αρχή της ανάγνωσης προκειμένου να τη συνηθίσουμε, καθώς διατηρεί την ιδιαιτερότητά της. Και οπωσδήποτε η εξαιρετική μετάφραση της Κατερίνας Σχινά θα μας βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση.

 

Ένα βιβλίο τρυφερό, καλογραμμένο και συγκινητικό, αλλά πολλές φορές ωμά ρεαλιστικό και οργισμένο, που θα λατρέψουμε.