Ως Δευτέρα Παρουσία συνήθως περιγράφουμε μία κατάσταση υπέρτατου χάους , η όποια θα επικρατήσει, κατά τη θρησκεία μας, μετά από την επάνοδο του Χριστού στη Γη. Τότε θα συμβούν, σύμφωνα με τις Άγιες Γραφές, σημεία και τέρατα. Βέβαια, πέραν της θρησκευτικής διάστασης του όρου, σήμερα με τον συμβολικό όρο Δευτέρα Παρουσία έχει επικρατήσει να περιγράφουμε μια μελλοντική κατάσταση του πλανήτη μας εξαιρετικά δυσάρεστη, τόσο από οικολογική, όσο και από πολιτική, οικονομική και κοινωνική άποψη.
Έτσι λοιπόν και ως τίτλος του βιβλίου της Τζούλιας Γκανάσου, ο όρος «δευτέρα παρουσία» περιγράφει τη χαοτική εικόνα μίας πόλης εν καιρώ πολέμου και τα δεινά των αμάχων.
Το βιβλίο της Γκανάσου είναι εμπνευσμένο, όπως μας λέει το οπισθόφυλλο του βιβλίου, από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη Λωρίδα της Γάζας. Στο βιβλίο, όμως, δεν γίνεται καμία αναφορά σε τόπο και χρόνο. Με τον τρόπο αυτό υποδηλώνεται η οικουμενικότητα του πόνου μια των βασάνων που βιώνουν οι άνθρωποι με τον πόλεμο, και ιδιαίτερα οι άμαχοι, όπου και αν συμβαίνει αυτός ανά τον κόσμο. Σε όποια εθνικότητα και αν ανήκει κάποιος, τα δεινά που θα βιώσει αν βρεθεί στη δίνη ενός πολέμου θα είναι τα ίδια με έναν άλλον άνθρωπο μιας άλλης εθνικότητας. Εδώ ο πόνος και η δυστυχία δεν κάνουν διακρίσεις.
Πέρα από τα παραπάνω, εντούτοις, το βιβλίο της Γκανάσου διέπεται από μία δυστοπική ατμόσφαιρα. Ο αναγνώστης έχει διαρκώς την αίσθηση ότι όλα αυτά συμβαίνουν στο- άμεσο -μέλλον. Θα μπορούσαν, επομένως, να συμβούν στον καθένα από εμάς.
Για να περιγράψει τα δεινά αυτά, η Γκανάσου επιλέγει δύο αθώες υπάρξεις: μία νεαρή έφηβη κοπέλα δεκαεπτά ετών, την Άννα και τη γιαγιά της την Όλγα. Οι δύο γυναίκες βρίσκονται στο σαλόνι του σπιτιού τους, όταν βομβαρδισμοί τις αναγκάζουν να φύγουν προκειμένου να αναζητήσουν τη σωτηρία. Μάλιστα, επειδή η γιαγιά δεν μπορεί να περπατήσει και αρνείται να φύγει, η Άννα την παίρνει στην πλάτη της για να τη σώσει.
Όταν, όμως, μία πόλη βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, σωτηρία δεν υπάρχει ούτε μέσα στους τοίχους ενός σπιτιού, αλλά ούτε και εκτός. Οι δύο γυναίκες, υποσιτισμένες, διψασμένες, θα αναγκαστούν να κάνουν τα πάντα προκειμένου να επιβιώσουν-πιο συγκεκριμένα η Άννα θα αναγκαστεί να δώσει τα ωάριά της σε ένα κύκλωμα εμπορίας βρεφών με αντάλλαγμα φαγητό και πρόσβαση σε αγαθά, στην ασφάλεια και την πολυπόθητη σωτηρία.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα σφοδρό αντιπολεμικό πόνημα, το οποίο αποτελεί μία κραυγή εναντίωσης σε όλους τους «δυνατούς» του πλανήτη που θυσιάζουν την ευημερία των απλών ανθρώπων προκειμένου να ικανοποιήσουν τη δίψα τους για εδάφη και χρήματα. Και τα δεινά αυτά αφορούν ακόμη περισσότερο τις γυναίκες, τους ηλικιωμένους και τα παιδιά, που είναι συνήθως τα πιο αθώα, αλλά και τα περισσότερα θύματα των πολέμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.