Όλες οι θρησκείες, σε όλα τα έτη της ανθρώπινης ιστορίας και παντού στον κόσμο, θεωρούσαν πάντοτε τη γυναίκα υποδεέστερη. Μόνο στις πολύ πρώιμες μητριαρχικές κοινωνίες η γυναίκα λατρεύονταν ως η Μεγάλη Μητέρα Θεά. Με τη μόνιμη εγκατάσταση των ανθρώπων όμως κατά τη Νεολιθική εποχή και την υιοθέτηση της πατριαρχίας, οι άνδρες, αλλά και οι θρησκείες προσπάθησαν να υποτάξουν το γυναικείο φύλο. Και μέχρι σήμερα το έχουν καταφέρει, αφού σε πολλά μέρη του κόσμου η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων παραμένει κενό γράμμα.
Στις ισλαμικές χώρες όμως, εκεί όπου ισχύει η σαρία, το θρησκευτικό δίκαιο, και η θρησκευτική εξουσία βρίσκεται πάνω από την πολιτική, εκεί η ζωή για τις γυναίκες, ακόμη και σήμερα καταντά μαρτύριο.
Ενάντια σε αυτήν την καταπιεστική θρησκεία υψώνει το ανάστημά της η Ντελφίν Μινουί και, μέσω αυτής, η ηρωίδα της, η Ιρανή Μπαντζένς. Η συγγραφέας έχει ασχοληθεί πολλάκις με τον ισλαμικό κόσμο στα βιβλία της. Πιο συγκεκριμένα «Το αλφάβητο της σιωπής», που έχει κυκλοφορήσει και στην ελληνική γλώσσα (εκδόσεις Μίνωας, 2024) ασχολείται με τη δικτατορία του Ερντογάν στη γείτονα χώρα, ενώ το καταπληκτικό «Συλλέκτες βιβλίων στην Νταράγια» (εκδόσεις Μίνωας, 2022),το οποίο είχε γυριστεί πρώτα και σε ντοκιμαντέρ, καταπιάνεται με το ζήτημα του πολέμου στη Συρία.
Η Μπαντζένς, η ηρωίδα που δημιουργεί σε αυτό το βιβλίο με τον τίτλο «Ελεύθερη», θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αληθινή. Πρόκειται για μία από τις χιλιάδες γυναίκες που ζουν καταπιεσμένες από το θεοκρατικό καθεστώς στο Ιράν σήμερα και έχουν τολμήσει να υψώσουν το ανάστημά τους ενάντια στην απολυταρχική κυβέρνηση που επιμένει να τις θεωρεί πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στην καλύτερη περίπτωση, ή υπανθρώπους σε σχέση με τους άνδρες, στη χειρότερη.
Η Μπαντζένς, της οποίας την πορεία της ενηλικίωσης παρακολουθούμε στο βιβλίο, προσπαθεί να κατανοήσει τον λόγο για τον οποίο οι γυναίκες στη χώρα της υποχρεώνονται να φορούν μαντήλα στο κεφάλι τους, υπακούοντας σε ένα Θεό που κάνει διακρίσεις μεταξύ των δύο φύλων. Όταν η επανάσταση θα ξεσπάσει στο Ιράν, η Μπατζένς θα ταχθεί με τους επαναστάτες, μην μπορώντας να τιθασεύσει πλέον τη συσσωρευμένη τόσων χρόνων οργή μέσα της. Θα είναι εκείνη η δεκαεξάχρονη που θα ανέβει σε έναν σκουπιδοντενεκέ και θα κάψει το χιτζάμπ της.
Η Μινουί μας προσφέρει για άλλη μία φορά ένα βιβλίο συγκλονιστικό, έξω από τα συνηθισμένα, το οποίο διαβάζεται κυριολεκτικά απνευστί, όπως όλα της, βέβαια, τα έργα. Το βιβλίο θα συγκινήσει τους αναγνώστες, αλλά θα τους κάνει και να νιώσουν οργή σχετικά με τις δυσμενείς συνθήκες που επικρατούν για τη ζωή των γυναικών, σήμερα στον 21ο αιώνα.
