Μάνος Κοντολέων, Τα δώρα, εκδ. Πατάκη

 

 

Όλα τα μικρά παιδιά, μα  ιδιαίτερα τα μοναχοπαίδια, έχουν πολλά να μάθουν και να κερδίσουν από τη συμβίωση με ένα μικρό ζωάκι. Ένα ζωάκι θα προσφέρει, πάνω απ’ όλα, συντροφιά, χαρά και φιλία στον ιδιοκτήτη του. Θα τον κάνει να σχεδιάζει το μέλλον μαζί του και να αναπολεί το παρελθόν, τις ωραίες στιγμές που έζησαν παρέα. Θα τον εφοδιάσει με ισχυρή θέληση για να πετύχει ορισμένα πράγματα και με διάθεση για νέες ανακαλύψεις στις μεταξύ τους περιπέτειες. Θα τον κάνει να ονειρεύεται όμορφα πράγματα, ιδιαίτερα αν μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Θα του μάθει όμως και τι θα πει απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, πόνος και θλίψη, όταν, δυστυχώς, όπως συμβαίνει με όλα τα ζωάκια σε σχέση με τους ανθρώπους, αυτό θα φύγει νωρίτερα για το μεγάλο ταξίδι… Προτού όμως γίνει αυτό, ένα παιδί θα έχει βιώσει και άλλα συναισθήματα, όπως προσμονή, ελπίδα και φόβο για τη ζωή του φίλου του,  πριν τον τελικό αποχαιρετισμό, ο οποίος θα συνοδεύεται αναπόφευκτα από την αίσθηση της απώλειας. Οι μνήμες όμως όσων έζησαν μαζί και οι ευχάριστες αναμνήσεις θα συντροφεύουν για πάντα αυτόν που μένει πίσω…

Στην περίπτωση του μικρού Μάρκου, του ήρωα του βιβλίου με τίτλο «Τα δώρα», ανάμεσα στα δώρα που ένα μικρό ζωάκι προσφέρει στον Μάρκο-ένα γατάκι ονόματι Νεφερτίτη στην εν λόγω περίπτωση, συγκαταλέγεται και η δημιουργία, αφού ο Μάρκος, ως ανταπόδοση για τις όμορφες στιγμές που έζησε με τη μικρή Νεφερτίτη, πριν αυτή αρρωστήσει και πεθάνει τελικά, θα πάρει την απόφαση να καταγράψει τις αναμνήσεις του στο χαρτί, δημιουργώντας έτσι το πρώτο του μυθιστόρημα…

Κάπως έτσι γεννιέται ένας συγγραφέας… Μόνο που ο μικρός Μάρκος, το μικρό, θλιμμένο μοναχοπαίδι που βρήκε τη φιλία στο πρόσωπο της Νεφερτίτης δεν είναι άλλος από τον μεγάλο και γνωστό συγγραφέα Μάνο Κοντολέων, που αποφασίζει να μοιραστεί με τους αναγνώστες του μία πολύ προσωπική του ιστορία φερμένη από τα παλιά, η οποία αποκαλύπτει τον αναπάντεχο τρόπο με τον οποίο έγινε τελικά ο ίδιος συγγραφέας…  Διότι πολλές φορές μία ασήμαντη, εν τέλει, αφορμή μπορεί να έχει συνέπειες τις οποίες ποτέ δεν είχαμε φανταστεί. Και η ίδια η ζωή, επομένως, προσφέρει άφθονες ιστορίες για συγγραφή.

Η προσωπική αυτή εξομολόγηση και ιστορία του συγγραφέα πήρε σάρκα και οστά υπό το πινέλο της Ιφιγένειας Καμπέρη, η οποία αναπαρήγαγε με πολύ κέφι και χρώμα την ιστορία του συγγραφέα στο χαρτί. Και το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο τρυφερό και συγκινητικό που θα αγγίξει ιδιαίτερα τους ζωόφιλους, αλλά και όσαους αισθάνονται μοναξιά στη ζωή τους.

Ο Μάνος Κοντολέων με εξομολογητική διάθεση θα μας αποκαλύψει στο τέλος του βιβλίου ακόμη και το πρώτο του λογοτεχνικό ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραφε από τότε, από όταν δηλαδή έχασε τον καλύτερο του φίλο, τη Νεφερτίτη, τις πρώτες συγγραφικές του προσπάθειες. Το ερώτημα βέβαια, παραμένει: αν η Νεφερτίτη δεν είχε υπάρξει ποτέ, ο Μάνος Κοντολέων θα είχε γίνει συγγραφέας; Οπωσδήποτε, όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε, κρίνοντας από τον αριθμό των βιβλίων που έχει συγγράψει ο Κοντολέων σήμερα, ότι η Νέα Ελληνική Λογοτεχνία θα ήταν κατά πολύ φτωχότερη, αν δεν είχε υπάρξει η μικρή γατούλα με το όνομα Νεφερτίτη…