Γιούλη Γανναδάκη, Μ’ ένα ζευγάρι σαγιονάρες, εκδ. βακχικόν

 

«Υ.Γ Το παρόν είναι προϊόν μυθοπλασίας, φίλε μου Άδωνη. Οποιαδήποτε συσχέτιση  με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα, δράκους και τέρατα είναι μία προσπάθεια να ξαναστήσω τον κόσμο μου στον πάτο της ντουλάπας. Εκεί βάζω πάλι τα ανθρωπάκια  και φτιάχνω ένα δικό μου φανταστικό σύμπαν με τις σαγιονάρες ή χωρίς».

 

Η συγγραφέας και οικονομολόγος Γιούλη Γιανναδάκη ζει στην Κρήτη και αρέσκεται να φτιάχνει τις δικές της ιστορίες, παρακολουθώντας σεμινάρια δημιουργικής γραφής, όπως μας λέει στο βιογραφικό της. Το «Μ’ ένα ζευγάρι σαγιονάρες» είναι το πρώτο μυθιστόρημα που εκδίδει.

Πρόκειται για την ιστορία της Όλγας και του Άδωνη. Η Όλγα, με Γαλλίδα μητέρα και στρωμένη μα τελματωμένη συζυγική ζωή θα γνωρίσει τον Άδωνη, έναν άντρα όμορφο, εγωπαθή και νάρκισσο. Οι δυο τους θα δημιουργήσουν μία περίεργη σχέση. Η Όλγα γρήγορα συνειδητοποιεί πως κάτι δεν πηγαίνει καλά μαζί του. Ο Άδωνης πότε είναι τρυφερός και γλυκός και πότε απότομος και βίαιος. Τελικά θα αποκαλύψει το αληθινό του πρόσωπο και η σχέση τους θα εξελιχθεί σε κακοποιητική. Θα βρει η ίδια τη δύναμη να γλιτώσει και να φύγει μακριά;

 

«Το μόνο που ήθελα είναι να βάλω ένα ζευγάρι σαγιονάρες και να έρθω να σε βρω»

 

Παράλληλα στο Λονδίνο της δεκαετίας του 1990 η Ισπανή Κριστίνα και ο Άρης που σπουδάζουν εκεί γνωρίζονται και ζουν έναν όμορφο έρωτα.

Όλα αυτά μας τα διηγείται η Όλγα, την πρώτη αυτοβιογραφική ιστορία σε πρώτο ενικό πρόσωπο και τη δεύτερη ως εξωτερικός παρατηρητής και αφηγητής. Θα συναντηθούν άραγε οι τέσσερις μυθιστορηματικοί ήρωες; Ποιον τίτλο θα βάλει στην ιστορία της; Πού σταματά η μυθοπλασία και πού αρχίζει η αλήθεια;

 

«Θα  μπορούσα λοιπόν να έχω οποιονδήποτε τίτλο, όποιον τίτλο ταιριάζει:

Ξυπόλητη

Χωρίς παπούτσια

Μ’ ένα ζευγάρι σαγιονάρες

Και τόσους άλλους».

 

Πρόκειται για ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο με ήρωες αληθοφανείς και με συναισθήματα που διαθέτουν σάρκα και οστά. Είναι όμως αυτόνομοι; Ή η Όλγα κινεί τα νήματα; Τελικά όλα αυτά συνέβησαν στ’ αλήθεια, ή μήπως όχι; Φαινομενικά ο τίτλος του βιβλίου είναι παράταιρος και αταίριαστος κι όμως, τελικά αποτελεί μία σημαντική επωδό στο βιβλίο που επανέρχεται περιοδικά, ένα σημείο αναφοράς.

Η συγγραφέας παίζει με τις λέξεις και επιλέγει να τοποθετήσει στην αρχή κάποιων κεφαλαίων του βιβλίου της κάποιους ορισμούς εννοιών, οι οποίες διαθέτουν κομβική σημασία για την υπόθεση του βιβλίου της: προσωπικότητα, σύνδεση, σύσταση, ισορροπία, Άδωνης, αποκάλυψη, μήνυμα, ευτυχία, πεδίο, ευγνώμων, ενήλικος, Άρης, πυροδότηση.

Συνάμα καταγγέλλει και το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών που τείνει να πάρει μεγάλες διαστάσεις στις μέρες μας.