Δύσκολα θα βρει κάποιος να διαβάσει πιο συγκινητικό και τρυφερό βιβλίο σχετικά με τη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα, από ότι το παρόν μυθιστόρημα της συγγραφέως από τη Βουδαπέστη, Άννας Σόλιομ με τίτλο «Ο σκύλος που ακολουθούσε τ’ άστρα». Όπως καταλαβαίνει κανείς αμέσως και από τον τίτλο του, πρωταγωνιστής στο βιβλίο είναι ένα γκόλντεν ριτρίβεν με χρυσαφί τρίχωμα και η ιδιοκτήτριά του η Ίνγκριντ, κάτοικοι του Κολοράντο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Ίνγκριντ είναι μία μοναχική ηλικιωμένη γυναίκα 72 ετών η οποία περνάει κατάθλιψη μετά από τον θάνατο του άντρα της. Ο Ρόσι, ο σκύλος τον οποίο πήρε μετά από τον θάνατο του συζύγου της, τη βοηθά να ξεπεράσει κάπως τη μοναξιά της. Μαζί θα επισκεφθούν ένα καλοκαίρι τον αδελφό της Ίνγκριντ στη Βιρτζίνια και εκεί θα γίνει το κακό: φοβισμένος από τα πυροτεχνήματα, ο Ρόσι το σκάει ένα βράδυ από το σπίτι όπου βρισκόταν μόνος του και λόγω διαφόρων ατυχιών, καταλήγει αρκετά μακριά από το σπίτι. Η Ίνγκριντ αδυνατεί να τον ξαναβρεί και αποφασίζει τελικά να επιστρέψει στο Κολοράντο.
Ο Ρόσι, όμως, δεν παραιτείται και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να επιστρέψει στο σπίτι του και στην Ίνγκριντ, όσο απίστευτο κι αν μας φαίνεται αυτό… Στον δρόμο του θα συναντήσει πολλούς ανθρώπους, αλλά και ζώα, τα οποία θα βοηθήσει ανιδιοτελώς προτού αποφασίσει να συνεχίσει το ταξίδι του.
Την Τζένη, μία κτηνίατρο που ήθελε να αυτοκτονήσει και του δίνει το όνομα Ρόμπιν. Τον Τομπίας σε μια κατασκήνωση που του δίνει το όνομα Τζέρι. Την Έρικα που θρηνεί την απώλεια του παιδιού της και θα τη βοηθήσει να επανενωθεί με έναν φίλο της από το πανεπιστήμιο και η οποία τον ονομάζει Κύριο. Μία οικογένεια με ένα μικρό κορίτσι που θα τον ονομάσει Μέρλι, αφού θα σώσει με «μαγικό» τρόπο κάποια μικρά γατάκια. Τον Εμίλιο και τον Ρομπ, μαζί με τον σκύλο τους τον Σπότι που θέλει συντροφιά, που θα τον ονομάσει Μπένι. Και, τέλος, τον Έζρα, τον οποίο θα βοηθήσει να απεξαρτητοποιηθεί από το αλκοόλ και θα του δώσει το όνομα Άγγελος.
Όλους αυτούς θα τους βοηθήσει ο Ρόσι με τον τρόπο του, με την ιδιότητά του να είναι απλά εκεί όταν τον χρειάζονται και να ζητάει βοήθεια όταν χρειαστεί. Αλλά και όλοι αυτοί που συναντά θα τον βοηθήσουν, αφού θα του προσφέρουν το απαραίτητο φαγητό, προτού αυτός φύγει για να συνεχίσει την πορεία του προς την Ίνγκριντ με μοναδικό οδηγό το ένστικτό του. Ο Ρόσι ξέρει, όμως, πότε ακριβώς μπορεί να αφήσει αυτούς που τον βοηθούν. Πρώτα βάζει τη δική τους ζωή σε τάξη, τους μαθαίνει κάτι και μετά αναχωρεί.
Παράλληλα με το ταξίδι αυτό που ξεδιπλώνεται μπροστά μας κεφάλαιο, κεφάλαιο, ο αναγνώστης παρακολουθεί και τις προσπάθειες που καταβάλει η Ίνγκριντ να συνεχίσει τη ζωή της δίχως τον αγαπημένο της σκύλο. Φαίνεται δε πως η απώλεια του Ρόσι τη βοηθά να έρθει εγγύτερα με άλλους ανθρώπους με τους οποίους είχε προηγουμένως αποξενωθεί. Αν και απών, ο Ρόσι θα κατορθώσει να της εμφυσήσει μία νέα θέληση για ζωή.
Η συγγραφέας δεν παραλείπει να συγκεντρώσει και όλα τα ηθικά διδάγματα που αποπνέουν από αυτή την ιστορία, προσφέροντας και σε μας έναν πολύτιμο οδηγό ζωής. Πάνω απ’ όλα, όμως, αυτό που διδασκόμαστε από τον Ρόσι είναι η γνώση ότι όταν υπάρχει αποφασιστικότητα και προσήλωση στον στόχο μας δεν αποτυγχάνουμε ποτέ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.