Πρόκειται για ένα βιβλίο που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει και ταινία λόγω της καταιγιστικής δράσης του και των γρήγορων εναλλαγών θέματος, αφού παρουσιάζει καρέ καρέ την κινηματογραφική καταδίωξη των SS από τους δαιμόνιους κυνηγούς των ναζί, ήτοι ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην απόδοση δικαιοσύνης για τα αποτρόπαια εγκλήματα που διαπράχθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν για τη Δίκη της Νυρεμβέργης που διήρκεσε σχεδόν έναν χρόνο και καταδίκασε σε θάνατο κάποιες από τους εξέχουσες προσωπικότητες του Τρίτου Ράιχ που είχαν την "ατυχία" να συλληφθούν από τους Συμμάχους. Ο αριθμός όμως όσων τελικά ξέφυγαν από τον πέλεκυ της δικαιοσύνης είναι πολύ μεγαλύτερος απ' όσο έχουμε υπόψη μας, δείχνοντας ότι, δυστυχώς, τα στυγνότερα εγκλήματα είναι αυτά που μένουν συνήθως ατιμώρητα στον σύγχρονο κόσμο.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς η Δίκη της Νυρεμβέργης δεν ήταν παρά μία"σταγόνα στον ωκεανό", αν λάβει κανείς υπόψη του τον τεράστιο αριθμό όσων βασάνισαν, κακοποίησαν βάναυσα και σκότωσαν τους συνανθρώπους τους στα στρατόπεδα του θανάτου.
Το βιβλίο κάνει σύντομη μνεία στους συλληφθέντες και την περιβόητη Δίκη, καθώς και στη σύλληψη και την αυτοκτονία στα χέρια των Συμμάχων του Χάινριχ Χίμλερ. Κατόπιν εξετάζει τις περιπτώσεις κάποιων διαπρεπών ναζί που κατόρθωσαν να γλιτώσουν τη σύλληψη από τους Συμμάχους εκείνες τις ταραγμένες μέρες του '45, όταν τα εδάφη της ηττημένης στον πόλεμο Γερμανίας γίνονταν βορρά των Αμερικανών και των Ρώσων, και να διαφύγουν στη Λατινική Αμερική με ψεύτικο όνομα, κυρίως στην Αργεντινή και δευτερευόντως στη Βραζιλία, τη Βολιβία και την Παραγουάη, εκεί όπου οι δαγκάνες της δικαιοσύνης δεν μπορούσαν να τους φτάσουν.
Κοντά σε πιο ελάσσονα ονόματα που είχαν μερίδιο στα ειδεχθή εγκλήματα του Πολέμου, αναλύεται διεξοδικά η επιχείρηση σύλληψης και προσαγωγής σε δίκη στο Ισραήλ του Άντολφ Άιχμαν, του αποκαλούμενου και Αρχιτέκτονα του Ολοκαυτώματος, καθώς και η διαφυγή και ο τελικός θάνατος του Άγγελου Θανάτου, του διαβόητου γιατρού Γιόζεφ Μένγκελε που διενεργούσε τα πασίγνωστα όσο και φρικαλέα πειράματά του στους άτυχους κρατούμενους του Άουσβιτς. Ακόμη εξετάζεται η διαμάχη που ξέσπασε σχετικά με τον μυστηριώδη θανάτου του πρωτοπαλίκαρου του Χίτλερ, του Μάρτιν Μπόρμαν και η περίπτωση του περίφημου Χασάπη της Λυών, του Κλάους Μπάρμπι.
Τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν κατά την ανάγνωση του βιβλίου είναι πολλά. Πρώτον, διαπιστώνεται ότι ο ισχυρισμός των ιστορικών ότι ο Χίτλερ, παρότι ήταν αποδεδειγμένα σφοδρός αντισημίτης, δεν είχε ενεργό ανάμειξη στον σχεδιασμό για την Τελική Λύση, είναι απολύτως σωστός. Όπως έχει διαπιστωθεί, κύριο μέλημα του Φύρερ ήταν ο πόλεμος και η νίκη της Γερμανίας σε αυτόν, ενώ προκύπτει πως μετά από τις αόριστες διαταγές που έδωσε περί της εξόντωσης των Εβραίων, ο Χίτλερ δεν ασχολήθηκε περαιτέρω με το όλο θέμα, αφήνοντας πλήρη ελευθερία δράσης στα πρωτοπαλίκαρά του, τα οποία και "μεγαλούργησαν" στον συγκεκριμένο τομέα με τις "πρωτότυπες" ιδέες τους.
Δεύτερον, οι περισσότεροι αναγνώστες που δεν γνωρίζουν πολλά για το θέμα, θα εκπλαγούν από την αποκάλυψη της ύπαρξης γυναικών που ανήκαν στα SS, γυναικών-τεράτων που βαρύνονται εξίσου με τους άνδρες των SS για βασανιστήρια και απάνθρωπες εκτελέσεις αιχμαλώτων.
Άλλο στοιχείο που εντυπωσιάζει, αλλά και αηδιάζει συνάμα, είναι το πόσο πολλοί βοήθησαν τελικά τους ναζί να διαφύγουν, από την ίδια τη CIA, η οποία συνεργάστηκε μαζί τους για λόγους κατασκοπείας της κομμουνιστικής Ρωσίας, μέχρι τον δικτάτορα Χουάν Περόν της Αργεντινής και το Βατικανό. Οι περί ου ο λόγος συνεργάστηκαν με τους ναζί για ιδεολογικούς σκοπούς εξαιτίας του φόβου τους για τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Επιπλέον, ο αναγνώστης θα εκπλαγεί από την άμεση επανασύσταση, σχεδόν μετά το τέλος του πολέμου, νεοναζιστικών οργανώσεων σε όλον τον κόσμο και από το ξέσπασμα ενός νέου κύματος αντισημιτισμού, παρά την αποκάλυψη όλων των ειδεχθών εγκλημάτων των ναζί, κάτι που δείχνει ότι, δυστυχώς, κάποιοι άνθρωποι, εκτός από αμετανόητοι, είναι και επιρρεπείς σε τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Τέλος, οργή και κατάπληξη θα νιώσει και πάλι ο αναγνώστης όταν θα διαπιστώσει ότι οι ναζί αυτοί υπήραν αμετανόητοι, αφού επέμεναν μέχρι τέλους να δηλώνουν αθώοι και να κουκουλώνουν τεχνηέντως τα εγκλήματά τους. Το γεγονός ότι κάποιος που είναι υπεύθυνος για τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων μπορεί έπειτα από αυτό να δηλώνει απλά "Είμαι αθώος" σαν να μη συμβαίνει τίποτε, δεν μπορεί παρά να δείχνει τον μεγάλο βαθμό με τον οποίο είχε ταυτιστεί η προσωπικότητα των ανθρώπων αυτών με την ρατσιστική ιδεολογία των ναζί. Ένας λόγος παραπάνω λοιπόν για να διαπιστώσουμε πόσο μεγάλη σημασία έχει η εκπαίδευση των νέων για τη διάπλαση της προσωπικότητάς τους προς αποφυγή επανάληψης τέτοιων αποτρόπαιων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο θα έπρεπε να διαβαστεί από όλους, ένα βιβλίο που θα μας κάνει να απορήσουμε σχετικά με την ύπαρξη ανθρώπων που ακόμη και σήμερα επιμένουν να αρνούνται το Ολοκαύτωμα και να παραχαράσσουν έτσι την ίδια την Ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.