Τρεις πολιτικοί αγκιτάτορες, ένας βοηθός μαέστρου, ένας αρχιτέκτονας και ένας ανατρεπτικός φιλόλογος, ενταγμένοι στο προοδευτικό κόμμα της αλλαγής επισκέπτονται πριν από τις εκλογές του 1981 την οπισθοδρομική Σαμοθράκη, προπύργιο του Εθνικού Κόμματος και προμαχώνα συντηρητισμού, προσπαθώντας να ενισχύσουν τη διάδοση των Δημοκρατικών και Προοδευτικών ιδεών και, φυσικά, την ψήφο των νησιωτών στο αντίστοιχο κόμμα.
Η πορεία της προσπάθειάς τους, η γνωριμία με τις συντηρητικές, αλλά και κάποιες ελάχιστες προοδευτικές δυνάμεις του νησιού αποτελεί το συγγραφικό αντικείμενο της νουβέλας. Ο Χαριστός πότε σατιρίζει, πότε ειρωνεύεται, πότε επικρίνει τα κακώς κείμενα του νησιού και ενίοτε μαγεύει τους αναγνώστες του με τις καταπληκτικές ερωτικές περιγραφές του, οι οποίες λαμβάνουν χώρα σε ένα από τα πιο όμορφα και παρθένα μέρη της Ελλάδας.
Θα καταφέρουν άραγε οι τρεις πολιτικοί αγκιτάτορες να σπείρουν τους σπόρους της αλλαγής σε αυτό το τόσο απομονωμένο και ξεχασμένο από τον χρόνο νησί;
Ο συγγραφέας επιλέγει σαφώς πλευρά-τάσσεται με τις δυνάμεις της αλλαγής- κάτι που γίνεται ολοφάνερο από την ελαφριά ειρωνική χροιά με την οποία περιγράφει τις δυνάμεις του "συντηρητισμού", δηλαδή τη χωροφυλακή και τις πολιτικές αρχές του νησιού. Οι περιγραφές του νησιού είναι ωσάν να έχει σταματήσει ο χρόνος στη μαύρη επταετία 1967-74. Παράλληλα γίνεται σαφές ότι ο Χαριστός μελέτησε την τοπογραφία του νησιού στα τέλη του εικοστού αιώνα, αφού οι περιγραφές του αποτελούν πιστές αναπαραστάσεις του νησιού εκείνη την εποχή.
Η νουβέλα αποτελεί περισσότερο ένα φιλοσοφικό και πολιτικό δοκίμιο, το οποίο δανείζεται, όμως, χαρακτηριστικά από το μυθιστόρημα και διαβάζεται ως τέτοιο.
Αυτό που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει είναι αναντίρρητα η έξοχη και φοβερά καλοδουλεμένη γλώσσα του Χαριστού. Πρόκειται για γλώσσα λόγια, πεντακάθαρη, με λόγο μακροπερίοδο, πολλά επίθετα και γλαφυρές περιγραφές. Η επιλογή των λέξεων από πλευράς του συγγραφέα είναι πάντοτε προσεκτική, χρησιμοποιώντας όλο το φάσμα της πλούσιας γλώσσας μας, μα ποτέ εξεζητημένη και επιτηδευμένη. Είναι λες και ο Χαριστός αδυνατεί να κρύψει τον "έρωτά" του με την ελληνική γλώσσα και την επιστήμη της φιλολογίας που τόσο πιστά υπηρετεί. Αξίζει επομένως να διαβάσουμε το "μποστάνι Δημοκρατίας" τόσο για τις ιδέες που αυτό πρεσβεύει όσο και για την αριστοτεχνική χρήση της ελληνικής γλώσσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.