Ένα βιβλίο που άπτεται μίας πληθώρας ειδικοτήτων, περί ιστορικού, φιλοσοφικού, αλλά και πολικού περιεχομένου δηλαδή, καταθέτει στην ελληνική δοκιμιακή παραγωγή ο Δρ Ανδρέας Μήλιος, Διδάκτωρ Πολιτειολογίας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης. Η μελέτη του έχει τίτλο «Η αθηναϊκή και η σύγχρονη δημοκρατία, διδάγματα από την αθηναϊκή» και η ανάγνωσή της έχει πολλαπλό όφελος για τον σημερινό αναγνώστη και πολλές άμεσες εφαρμογές στην καθημερινότητά μας και, κυρίως, στον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται η δημοκρατία στις μέρες μας.
Ο συγγραφέας ξεκινά από την παραδοχή ότι σήμερα ο θεσμός της Δημοκρατίας γνωρίζει, όσο κι αν δεν μας αρέσει, την παρακμή και απειλές τόσο από τον χώρο της ακροδεξιάς, αλλά και τις αναρχικής ιδεολογίας που μπολιάζει τον θεσμό με ασυδοσία. Θεωρεί ότι τα διδάγματα που θα μπορούσαμε να αντλήσουμε από την- αρκετά καλύτερη ομολογουμένως-λειτουργία της άμεσης δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα των αρχαϊκών και των κλασικών χρόνων. Επομένως, το ανάγνωσμα αυτό θα μπορούσε να αποβεί εξαιρετικά χρήσιμο τόσο στους σημερινούς πολίτες, αλλά και στους πολιτικούς και στους κυβερνώντες.
Προτού ο Δρ Μήλιος καταθέσει τις πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις του σχετικά με το εν λόγω θέμα, ανατέμνει με κάθε λεπτομέρεια την έννοια της πόλης-κράτους και του πολίτη στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και την ίδια τη δημοκρατία ως θεσμό στην αρχαία Αθήνα και τα όργανα λειτουργίας της. Εξετάζει, επιπροσθέτως και τη θέση της γυναίκας στην αρχαία αθηναϊκή κοινωνία, αλλά και την ίδια τη φύση του δημοκρατικού θεσμού στην πόλη αυτή κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ήταν πράγματι, άραγε, αληθινή δημοκρατία, το αθηναϊκό πολίτευμα όταν απέκλειε από πολίτες τους δούλους, τους μετοίκους και τις γυναίκες, τους περισσότερους, δηλαδή, από τους κατοίκους που έμεναν τότε στη διάσημη τότε και σήμερα πόλη-κράτος;
Μετά από την κριτική αυτή, ο συγγραφέας προβαίνει στην αναλυτική εξέταση των θεσμών όχι της άμεσης, αλλά της σημερινής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Μόνο τότε προβαίνει στη σύγκριση μεταξύ του τότε και του σήμερα, μεταξύ της σύγχρονης αντιπροσωπευτικής και της αρχαίας άμεσης αθηναϊκής δημοκρατίας. Οι προτάσεις του συνίστανται σε τρεις βασικούς πυλώνες: την απεπαγγελματοποίηση της πολιτικής, στον πραγματικό διαχωρισμό των τριών εξουσιών και τη διεύρυνση της συμμετοχικής βάσης των πολιτών στη πολιτική διαδικασία και διαμόρφωση της πολιτικής βούλησης.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα εξαιρετικά χρήσιμο ανάγνωσμα το οποίο φιλοδοξεί να «σώσει» τη δημοκρατία από τους αφορισμούς που τις αποδίδουν διάφοροι καλοθελητές σήμερα και να την αποκαταστήσει και πάλι στο βάθρο που της αξίζει να έχει. Διότι η Δημοκρατία μπορεί πράγματι να αποτελέσει ένα πολύ καλό πολίτευμα για τους πολίτες των σύγχρονων κοινωνιών και να μας λυτρώσει από τον ολοκληρωτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.