Την Αγγελική Δαρλάση τη γνώρισα συγγραφικά πριν από αρκετά χρόνια μέσα από το πραγματικά πολύ ιδιαίτερο εφηβικό της μυθιστόρημα με τον τίτλο «Όταν έφυγαν τα αγάλματα». Έκτοτε, παρακολουθώ τη συγγραφική της πορεία, η οποία, ομολογουμένως, ποτέ μέχρι τώρα δεν με απογοήτευσε.
Το τρέχον έτος, οι εκδόσεις Μεταίχμιο επέλεξαν να επανεκδώσουν ένα μυθιστόρημά της, το οποίο είχε πρωτοεκδοθεί το 2009. Ο λόγος για το εφηβικό μυθιστόρημα «Τότε που κρύψαμε έναν άγγελο». Πρόκειται για μία πολύ τρυφερή ιστορία, γραμμένη στο κλίμα του «μαγικού ρεαλισμού», η οποία στέλνει τα μηνύματα της ανθρωπιάς, της ελπίδας, της αγάπης και της αισιοδοξίας. Τα ουμανιστικά και αντιπολεμικά μηνύματα, βέβαια, εμπεριέχονται σε όλα τα βιβλία της Δαρλάση, η οποία εκτός από τη συγγραφή και τα παιδιά, δείχνει πάντοτε να αγαπά και τη φύση, το περιβάλλον, τα ζώα αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους.
Τί θα κάνατε άραγε εσείς αν ένα ωραίο πρωί βρίσκατε έναν άγγελο με τσακισμένα φτερά παραπεταμένο στην αυλή σας; Αν ήσασταν ενήλικας, η πρώτη σας σκέψη πιθανότατα θα ήταν ότι δεν θα επρόκειτο, φυσικά, για πραγματικό άγγελο, αφού άγγελοι δεν υπάρχουν. Αν ήσασταν, όμως, παιδί, δεν θα δυσκολευόσασταν να πιστέψετε ότι, στ’ αλήθεια, ο άγγελος αυτός έπεσε πράγματι από τον ουρανό και το μόνο που θέλει στα σίγουρα,είναι να γυρίσει εκεί όπου ανήκει. Αυτή τη σκέψη έκαναν και τα τρία παιδιά-πρωταγωνιστές της ιστορίας, ο Τότο, ο Σέργιος και η Ραλλού, τα παιδιά τα οποία ανακαλύπτουν τυχαία τον άγγελο μία βροχερή μέρα. Έκτοτε ξεκινά η περιπέτειά τους, να κρύψουν και να προστατέψουν τον άγγελο και κατόπιν να μαζέψουν χρήματα για να μπορέσουν να τον στείλουν πίσω στον ουρανό.
Το βιβλίο ακροβατεί μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, μεταξύ παραμυθιού και αλήθειας. Πότε η φαντασία και το παραμυθιακό στοιχείο έχουν τον πρώτο λόγο, όπως οι παιδικές συνήθειες και οι σκέψεις των ενηλίκων του βιβλίου, τα τέσσερα χωριά στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα στα οποία διαδραματίζεται η υπόθεση, καθώς και ένα πολύ ιδιαίτερο τσίρκο, και πότε η στυγνή πραγματικότητα, όπως η φτώχεια, ο πόλεμος, η ξηρασία, η κακοποίηση των παιδιών, η λειψυδρία και η κλιματική αλλαγή. Ο χρόνος δεν προσδιορίζεται, αλλά οι περισσότεροι αναγνώστες θα υποθέσουν ότι το μυθιστόρημα θα μπορούσε να διαδραματίζεται στο σχετικά κοντινό μέλλον, σε έναν κόσμο ελαφρά πιο δυστοπικό από τον σημερινό.
Η Δαρλάση καταφέρνει να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρουν των αναγνωστών μέσω μιας καλοστημένης δράσης και δημιουργεί διαρκώς ερωτήματα στον νου τους σχετικά με την ταυτότητα του μυστηριώδους «πλάσματος» που έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι όπως φαίνονται και γρήγορα οι εξελίξεις θα πάρουν μια απρόσμενη τροπή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.