Kristin Harmel, Η κόρη του Παρισιού, εκδ. Μίνωας

 

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος θεωρείται, και δικαίως, ένα από τα κορυφαία ιστορικά γεγονότα το οποίο έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τον κινηματογράφο, το θέατρο, αλλά και τη λογοτεχνία. Έχουν γραφτεί κυριολεκτικά άπειρα ιστορικά βιβλία, αλλά και ιστορικά μυθιστορήματα. Ένα από αυτά είναι και το παρόν πόνημα της Αμερικανίδας συγγραφέως Κριστίν Χάρμελ με τίτλο «Η κόρη του Παρισιού».

 

Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό κοινό που λατρεύει να διαβάζει ιστορικά μυθιστορήματα σχετικά με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ήδη ξεχωρίσει τη συγκεκριμένη συγγραφέα με το έτερο βιβλίο της που μεταφράστηκε πρόπερσι και κυκλοφόρησε στα ελληνικά (εκδόσεις Μίνωας, 2022), το οποίο τιτλοφορούνταν ως «Το βιβλίο των χαμένων ονομάτων». Και η αλήθεια είναι ότι και αυτό υπήρξε ένα εξαιρετικό πόνημα. «Η κόρη του Παρισιού», όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι είναι από τα καλύτερα ιστορικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι μόνο κατά τη φετινή εκδοτική χρονιά, αλλά και γενικότερα στη ζωή μου. Δύσκολα θα βρει ο αναγνώστης τέτοιο άψογο συνδυασμό ιστορικής έρευνας, καταιγιστικής δράσης και έντονων συναισθημάτων κατά την ανάγνωση.

 

Η υπόθεση στο μυθιστόρημα, όπως και στο «Βιβλίο των χαμένων ονομάτων», διαδραματίζεται στη Γαλλία. Πιο συγκεκριμένα, εν έτει 1939, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, δύο νεαρές μητέρες, η Ελίζ και η Ζουλιέτ γνωρίζονται τυχαία και αναπτύσσουν μία βαθιά φιλία. Η Ελίζ έχει μία κόρη, τη Ματίλντ και είναι παντρεμένη με τον γνωστό ζωγράφο Ολιβιέ Λε Κλερ, ο οποίος όμως δείχνει να αδιαφορεί τόσο για τον γάμο του όσο και για την Ελίζ, δίνοντας προτεραιότητα στη δική του καριέρα. Η Ελίζ είναι και η ίδια καλλιτέχνιδα, για την ακρίβεια ξυλογλύπτρια, ζει όμως στη σκιά του διάσημου συζύγου της.

 

Η Ζουλιέτ, από την άλλη, διατηρεί μαζί με τον σύζυγό της ένα όμορφο βιβλιοπωλείο σε κεντρικό σημείο του Παρισιού και έχει έναν θαυμάσιο σύζυγο που τη λατρεύει και τρία παιδιά, τον Κλοντ, τον Αλφόνς και τη Λουσί. Μοναδική σκιά στη ζωή της η απώλεια της ενός μόλις έτους Αντουανέτ, η οποία απεβίωσε από το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου, αφήνοντας τη μάνα της βυθισμένη στις τύψεις, τις οποίες όμως καταφέρνει να υπερκεράσει χάρη στην υπόλοιπη οικογένειά της. Η ζωή όλων όμως θα αλλάξει προς το χειρότερο με το ξέσπασμα του πολέμου: ο κομμουνιστής σύζυγος της Ελίζ θα θέσει την ίδια και την κόρη τους τη Ματίλντ σε κίνδυνο και θα την αναγκάσει να αφήσει τη Ματίλντ στη φροντίδα της καλύτερής της φίλης, προκειμένου αυτή να επιβιώσει. Εντούτοις, μία βόμβα που θα πέσει κατά λάθος στο βιβλιοπωλείο θα έχει ως αποτέλεσμα να διαλυθούν για πάντα οι δύο οικογένειες…

 

Το βιβλίο αποτελεί ένα αντιπολεμικό έπος, αλλά και έναν ύμνο στη μητρική αγάπη και στις θυσίες που πρέπει να κάνουν οι γονείς, αλλά και όλοι οι άνθρωποι εν καιρώ πολέμου. Αποτελεί επίσης έναν φόρο τιμής στα χιλιάδες αθώα θύματα όχι μόνο των διαβόητων στρατοπέδων συγκέντρωσης, αλλά και των βομβαρδισμών που διενεργήθηκαν από τους Συμμάχους και πολλές φορές αστόχησαν και στοίχισαν τη ζωή σε πολλούς αθώους.

 

Το βιβλίο κρύβει πολλές εκπλήξεις και δένει καταπληκτικά με την Ιστορία. Οι αναγνώστες θα ταυτιστούν με τους χαρακτήρες, οι οποίοι είναι καθαρά ανθρώπινοι, δίχως ωραιοποιήσεις και εξωραϊσμούς. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα πολύ συγκινητικό πόνημα, το οποίο θα μας μάθει πολλά για την ανασφάλεια που νιώθουν οι άνθρωποι σε καιρό πολέμου, αλλά και για το πόσα πολλά υπέφεραν στην καθημερινότητά τους εξαιτίας του πολέμου.