Παναγιώτα Μαλισόβα, Της μοίρας τα μαντέματα, εκδ. Κάκτος, 2024

 

Τη βιογραφία της Σμυρναίας Μαριώς μας παραδίδει η πρωτοεμφανιζόμενη στον λογοτεχνικό στίβο Παναγιώτα Μαλισόβα, συγγραφέας γεννημένη στην Αθήνα. Το πρώτο  ολοκληρωμένο μυθιστόρημά της με τίτλο «Της μοίρας τα μαντέματα» έχει υπόθεση που διαδραματίζεται στη Σμύρνη, αλλά δεν μοιάζει με άλλα μυθιστορήματα που έχουν γραφτεί αφορώντας τη Σμύρνη εκείνης της εποχής. Και αυτό διότι η Μαλισόβα δεν θέλει να προσφέρει στους αναγνώστες της μια ακόμα περιγραφή των τραγικών γεγονότων του ’22, αλλά, αντίθετα, μία ολοκληρωμένη βιογραφία μίας γυναίκας προερχόμενης από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα του Κουκλουτζά, ενός χωριού κοντά στη Σμύρνη, η οποία βασανίστηκε πολύ στη ζωή της και γνώρισε πολλές κακουχίες.

 

 Αυτή είναι η Μαριώ, μια γυναίκα που μένει ορφανή από γονείς σε τρυφερή ηλικία. Τότε η αδελφή της μάνας την παίρνει για να μεγαλώσει κοντά της και να της μάθει την τέχνη της ραπτικής. Η Μαριώ δεν περνούσε μεν άσχημα, δεν μπόρεσε όμως να συνεχίσει το σχολείο κοντά στη θεία της, αφού αυτή θεωρούσε ότι τα θηλυκά δεν χρειάζονται γράμματα για να μεγαλώσουν. Κοντά στη θεία της η Μαριώ κατέπνιγε τις δικές της επιθυμίες και όφειλε να την υπακούει, όπως έμελλε να γίνει αργότερα και με τον πρώτο άντρα της, τον Μιχαήλο, ο οποίος την κακομεταχειριζόταν πολλές φορές και ζητούσε από εκείνη τυφλή υπακοή. Τα χρόνια όμως τότε δυστυχώς ήταν τέτοια για τις γυναίκες και εκείνες όφειλαν απόλυτη πίστη και υπακοή στους συζύγους τους.

 

Η Μαριώ, γεννημένη το 1878, θα αποκτήσει τρία παιδιά. Θα παντρευτεί δύο φορές, θα γνωρίσει άλλους τόσους αγαπητικούς στη ζωή της και θα εκμεταλλευτεί το θείο χάρισμά της να προβλέπει τα μελλούμενα. Κοντά σε σπουδαίες δασκάλες-γιάτρισσες, όπως την Αρμένισσα Ναργκίζ και την Τουρκάλα Ζεϊνέπ θα μάθει να λέει το φλιτζάνι και να εκμεταλλεύεται τις υπερφυσικές της ικανότητες. Θα κάνει πολλά λάθη, αναντίρρητα. Λίγο πριν από την καταστροφή της Σμύρνης η Μαριώ θα μετοικήσει στην Αθήνα. Εκεί νέες περιπέτειες θα τη βρουν, αφού ο πρωτότοκος γιος της θα μπλέξει στα δίχτυα του κομμουνισμού και θα ταλαιπωρηθεί στη ζωή του. Εν τέλει, όμως και τα τρία της παιδιά, ο Στρατής, η Φωτίκα και ο Αγγελής θα βρουν τον δρόμο τους στη ζωή, όπως και η ίδια η μάνα τους που, αν και τυραννισμένη, δεν έπαψε ποτέ της να πιστεύει ότι έζησε μια ζωή γεμάτη αγάπη. Και αυτό όχι τόσο χάρη στα αρσενικά που γνώρισε, αλλά χάρη στις φίλες της που έστειλε ο Θεός στον διάβα της, τη Μπεμπέκα και τη Ζωζώκα, τη Ζεϊνέπ και και τη Ναργκίζ και δεν την άφησε ποτέ μόνη της.

 

Μέσα από τον βίο και την πολιτεία της Μαριώς ρίχνουμε και μία σύντομη ματιά στην κοινωνική ιστορία της Ελλάδας στις αρχές του εικοστού αιώνα, από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα ως τον Πρώτο, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα μεταπολεμικά χρόνια.

 

Μια ευκολοδιάβαστη βιογραφία, ένα βιβλίο ανάλαφρο, κατάλληλο για να ξεκουράσει το μυαλό μας τις μελαγχολικές βραδιές του φθινοπώρου.

 

Ελισάβετ Πατσούρα, Όσο αντέχει η καρδιά, εκδ. Κάκτος, 2024

 

Λίγοι Έλληνες συγγραφείς γράφουν αμιγώς ιστορικά μυθιστορήματα ή μυθιστορήματα εποχής και ακόμη λιγότεροι τολμούν να γράψουν για εποχές παλαιότερες που εκτείνονται πίσω από τον 18^ο αιώνα. Και αυτό διότι είναι δύσκολη η αναπαράσταση της καθημερινής ζωής για παλαιότερες εποχές, αφού οι διαθέσιμες πηγές είναι λιγότερες και δεν υπάρχουν μαρτυρίες ζωντανών ανθρώπων, όπως συμβαίνει με τα μυθιστορήματα που γράφονται και αφορούν τον εικοστό αιώνα.

 

Τέτοιου είδους μυθιστόρημα εποχής είναι και το «Όσο αντέχει η καρδιά» της λογοτέχνιδας και γιατρού από τη Λαμία Ελισάβετ Πατσούρα. Η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται στο βενετεκρατούμενο Ρέθυμνο, ακριβώς έναν χρόνο πριν από την κατάληψη του από τους Οθωμανούς, εν έτει δηλαδή 1644.

 

Το βιβλίο δεν απεικονίζει την ειρηνική ζωή στη βενετοκρατούμενη Κρήτη αλλά, αντίθετα, την ταραγμένη ζωή των κατοίκων όταν ο πόλεμος χτυπά την πόρτα του νησιού. Τα Χανιά πέφτουν στα χέρια των Οθωμανών το 1645, το Ρέθυμνο ένα χρόνο μετά, ο Χάνδακας θα κρατήσει ως το 1669, είκοσι τέσσερα ολόκληρα χρόνια επομένως. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πολιορκία της Ιστορίας.

 

Η Μαρία είναι ιδιοκτήτρια ενός καπηλειού στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου. Λίγο πριν από την έναρξη της πολιορκίας θα χάσει τον άνδρα της από εργατικό ατύχημα και θα επιλέξει να φύγει μαζί με τον αγαπημένο της, τον Ιωάννη Κούρτη, προκειμένου να γλιτώσει από τις φλόγες του πολέμου. Ρέθυμνο, Ρούστικα, Καρέ, Πλακιάς, Φραγκοκάστελο, Σφακιά, Σικελία, Κέρκυρα, αλλά και Μασσαλία, όλα αυτά είναι μέρη που εμφανίζονται στο βιβλίο, στη γοητευτική αυτή περιδιάβαση στον 17^ο αιώνα. Η Μαρία μέσα από τα ταξίδια της ψάχνει να βρει τον εαυτό της. Προσπαθεί να ξεχάσει το Ρέθυμνο, το οποίο πλέον είναι τουρκοκρατούμενο, αλλά τελικά δεν θα αντέξει να μην επιστρέψει στη γενέθλια πόλη της…

 

Η συγγραφέας δεν δίνει το βάρος της αφήγησής της στα πολιτικά γεγονότα και σε ημερομηνίες, αλλά εστιάζει κυρίως στην απεικόνιση της καθημερινής ζωής των απλών, φτωχών ανθρώπων στη βενετοκρατούμενη Κρήτη και στο πως ο πόλεμος αλλάζει τη ζωή τους. Πάνω απ’ όλα  εστιάζει στη γυναίκα και στην ψυχολογία της, στο εμπόριο και στη ναυτική ζωή, στη φρίκη του πολέμου, στην αφοσίωση στην οικογένειά μας, στον έρωτα και στην αγάπη για τον γενέθλιο τόπο  και τις ρίζες μας.

Γιώτα Γουβέλη, Η σκλάβα, εκδ. Διόπτρα

 

Πώς ακριβώς ήταν η ζωή στην ύπαιθρο της τουρκοκρατούμενης Θεσσαλίας στις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης; Πώς ζούσαν οι Ρωμιοί ραγιάδες, πλούσιοι και φτωχοί; Πώς ήταν η δύσκολη καθημερινότητά τους;

 

Αυτήν την ιστορική χρονική περίοδο επιχειρεί να αποτυπώσει με την πένα της η πολυγραφότατη Γιώτα Γουβέλη μέσα από την δική της μεταπλαστική εκδοχή για τον γνωστό μύθο του γκιώνη στη Θεσσαλία. Σύμφωνα με τον μύθο αυτόν, δύο αγαπημένα αδέλφια,- στο βιβλίο  ο Κωνσταντής και ο Δήμος- αλληλοσπαράχτηκαν εξαιτίας μιας όμορφης χήρας, της Κόνης. Αυτή είναι και η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η σκλάβα του τίτλου ή η χήρα του μύθου.

 

Η αφήγηση ξεκινά λίγα χρόνια πριν από την Ελληνική Επανάσταση, στα τέλη του 18^ου αιώνα, στο Βελεστίνο της Θεσσαλίας, όπου δύο δίδυμες αδελφές, εντελώς διαφορετικές στον χαρακτήρα, μα όμοιες στη θωριά, μεγαλώνουν υπό δύσκολες συνθήκες. Πρόκειται για την ευαίσθητη Πεισώ και τη δυναμική Κόνη. Η μητέρα τους υποφέρει και μοχθεί καθημερινά για να τους εξασφαλίσει τα προς το ζειν, ενώ ο σύζυγός της την κακοποιεί σε καθημερινή βάση, και αυτή και τα δύο κορίτσια.

 

Η μοίρα θα ρίξει στον δρόμο των δύο κοριτσιών, εντελώς τυχαία, τον Ρήγα Βελενστινλή, ο οποίος εκείνη την περίοδο μεγαλώνει στη Θεσσαλία. Ο Ρήγας θα χρηστεί αυτόκλητα δάσκαλός τους και θα τους μάθει γράμματα. Έτσι, η συγγραφέας μας γνωρίζει από κοντά τον διάσημο Ρήγα Φεραίο και  «ζουμάρει» με το βιβλίο της στα νεανικά χρόνια του διάσημου Έλληνα.

 

 Από εκεί και έπειτα, κάθε μία από τις αδελφές θα βρει τον δρόμο της: η μία θα βρεθεί στη Βιέννη ως υπηρετικό προσωπικό γνωστής ελληνικής οικογένειας και η άλλη παντρεύεται έναν ισχυρό άρχοντα της περιοχής στο σαντζάκι των Τρικάλων. Η μοίρα, όμως, θα επιφυλάξει πολλές ανατροπές στην, κατά τα φαινόμενα, στρωμένη ζωή τους. Ο έρωτας θα χτυπήσει την πόρτα της Κόνης και θα ανατρέψει τα πάντα… Παράλληλα οι ισορροπίες διατηρούνται δύσκολα σε μία εποχή οπότε άλλοι ραγιάδες πολεμούν τους Τούρκους και άλλοι συντάσσονται μαζί τους προκειμένου να ζήσουν μία πιο εύκολη και πλούσια ζωή…

 

Η Γουβέλη διατηρεί και στο νέο της πόνημα τον καταιγιστικό ρυθμό στην εξέλιξη της υπόθεσης, έναν ρυθμό που διατηρεί πάντοτε στα γραπτά της. Παράλληλα εξυφαίνει με περίτεχνο τρόπο σε έναν μεγάλο ιστό τις πληροφορίες για την τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία, τα νεανικά χρόνια του Ρήγα και τη μετάπλαση του μύθου του γκιώνη. Και όλα αυτά μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση της πρωταγωνίστριας Κόνης και της Πεισώς σε έναν μυθιστόρημα εποχής που η υπόθεσή του διαδραματίζεται στο Βελεστίνο, στα Αμπελάκια της Θεσσλίας, στη Ζαγορά του Πηλίου, αλλά και στη μακρινή και κοσμοπολίτικη Βιέννη.

Kristin Hannah, Αχανής μοναξιά, εκδ. Κλειδάριθμος, 2024

 

 

Στην Αλάσκα, ένα από το πιο σιωπηλά και κρύα μέρη της γης εκείνο που κυριαρχεί τον χειμώνα είναι η αχανής μοναξιά που νιώθει κάποιος όταν περιδιαβαίνει τις παγωμένες εκτάσεις της… Γι’ αυτό και δικαίως η αγαπημένη Αμερικανίδα συγγραφέας Kristin Hannah έδωσε στο βιβλίο της που μιλάει για την Αλάσκα τον τίτλο αυτόν.

 

Η «Αχανής μοναξιά» είναι ένα ακόμη υπέροχο βιβλίο της γνωστής Αμερικανίδος συγγραφέως, γνωστής για τη μοναδική ικανότητά της στη διείσδυση της ανθρώπινης ψυχολογίας και των χαρακτήρων μέσα από την γλαφυρότατη πένα της. Η «Αχανής μοναξιά» δεν είναι το πιο καινούριο της βιβλίο, αλλά είναι, αναντίρρητα, ένα από τα πιο υπέροχα…

 

Μοιάζει σε πολλά σημεία με άλλα της βιβλία: στο γεγονός ότι η βασική πρωταγωνίστρια είναι πάντοτε γυναίκα. Στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα ακόμη μυθιστόρημα εποχής με πλοκή που διαδραματίζεται στον εικοστό αιώνα. Στο γεγονός ότι η υπόθεση περιέχει και πάλι πολλές ανατροπές. Στην μοναδική πλοκή του μύθου μαζί με ιστορικές λεπτομέρειες.

 

Είναι όμως, συγχρόνως, και ένα βιβλίο το οποίο διαφέρει και από τα άλλα της. Πρώτον, για τη μοναδική αίσθηση της ερημιάς της Αλάσκας η οποία ξεπηδά μέσα από τις σελίδες του. Δεύτερο, για τις καταπληκτικές περιγραφές της φύσης. Και, τρίτον, για το βάρος που πέφτει αυτή τη φορά στο κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας: στην έφηβη Λένι, από την πλευρά της οποίας περιγράφονται όλα τα γεγονότα και της οποίας ο βίος εξιστορείται από το 1974 μέχρι το 1986.

 

Η Λένι, κόρη της Κόρα και του Ενρτ γίνεται πολλές φορές μάρτυρας της βιαιότητας του πατέρα της. Οι γονείς της αγαπιούνταν κάποτε, αλλά μετά από την αιχμαλωσία του Ερντ κατά τον φρικτό πόλεμο του Βιετνάμ τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο, ούτε για εκείνον, ούτε και για την οικογένειά του. Ο Ερντ που γύρισε από τον πόλεμο, απλούστατα, δεν είναι ο ίδιος εκείνος άντρα που έφυγε για να πολεμήσει… Για την ακρίβεια πρόκειται για έναν άντρα ο οποίος δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει όσα φρικτά έζησε εκεί… Μόνη τους δίοδος η Αλάσκα, όπου ο Ενρτ θα κληρονομήσει ένα κτήμα. Η οικογένεια θα μετακομίσει εκεί, κανείς όμως δεν εγγυάται ότι η βίαιη συμπεριφορά που επιδεικνύει συχνά προς την οικογένειά του θα σταματήσει. Πράγματι, η οικογένεια προσαρμόζεται στο ερημικό και δυσπρόσιτο αυτό μέρος της Αλάσκας, με τη βοήθεια των ντόπιων, η απομόνωση, το σκοτάδι και το κρύο, όμως, θα φέρουν στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό του Ερντ. Παράλληλα, η Λένι θα ερωτευτεί, παρά τις αντιξοότητες τον Μάθιου με όλη την ορμή των νεανικών της χρόνων…

 

 

Η Hannah μας προσφέρει ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα εποχής που αγγίζει όλα τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα του καιρού μας: τη γυναικεία κακοποίηση, τη σφοδρότητα των νεανικών ερώτων,  τα μεταπολεμικά τραύματα  των στρατιωτών, αλλά και τη μητρική αγάπη και το δέσιμο μητέρας και παιδιού.

Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου, Θεόφιλος και Κασσιανή, εκδ. Πατάκη, 2024

 

Η Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου είναι μία συγγραφέας που δεν χρειάζεται συστάσεις. Ειδικά σε ό,τι αφορά το ιστορικό μυθιστόρημα στη χώρα μας, η πρόσφατη απώλειά της αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον τόσο ιδιαίτερο αυτό λογοτεχνικό τομέα. Ιδιαίτερα με τις ιστορικές περιόδους της αρχαιότητας και του Βυζαντίου, η Λαμπαδαρίδου Πόθου είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα.

 

Με την ιστορική περίοδο του Βυζαντίου ασχολείται και στο τελευταίο βιβλίο που συνέγραψε σε ηλικία 89 ετών, το αποκαλούμενο δικαίως και ως «κύκνειο άσμα» της. Πιο συγκεκριμένα το ιστορικό μυθιστόρημα με τον τίτλο «Θεόφιλος και Κασσιανή» εξετάζει τα ιστορικά γεγονότα της βασιλείας του αυτοκράτορα Θεόφιλου από τη στιγμή που αυτός ανεβαίνει στον θρόνο, το 829 ως συμβασιλέας με τον πατέρα του Μιχαήλ Β΄ Τραυλό μέχρι και  το έτος του θανάτου του, το 842. Επομένως, η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται σε μια εξαιρετικά ταραγμένη και σκοτεινή εποχή την περίοδο της εικονομαχίας και μάλιστα κατά τη δεύτερη περίοδό της (814-842).

 

Σε αυτό το τόσο καλογραμμένο χρονικό της βασιλείας του Θεόφιλου πρωταγωνιστές είναι ο ίδιος ο αυτοκράτορας Θεόφιλος, η γυναίκα του Θεοδώρα, αλλά κυρίως η ιδιαίτερη φιγούρα της διάσημης  υμνογράφου Κασσιανής. Πράγματι, τα περισσότερα ιστορικά γεγονότα εξετάζονται υπό το πρίσμα της δικής της οπτικής σε αυτά.

 

Η Κασσιανή γεννήθηκε το 810 και απεβίωσε το 865. Προερχόταν από ευκατάστατη οικογένεια. Είναι γνωστό το επεισόδιο με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο όταν αυτός διάλεγε τη μέλλουσα γυναίκα του ανάμεσα σε δώδεκα όμορφες και ονομαστές κόρες ευγενών. Τότε η Κασσιανή του αντιμίλησε, όταν αυτός την «τσίγκλησε» με αποτέλεσμα να μην δώσει σε εκείνη τελικά το «χρυσό μήλο», αλλά στη Θεοδώρα. Έτσι ο νεανικός τους έρωτας παρέμεινε ανολοκλήρωτος και η Θεοδώρα μονίμως ζήλευε τη σχέση τους.

Η Κασσιανή, όπως και η Θεοδώρα, ήταν εικονολάτρισσα, σε αντίθεση με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο που ήταν σφοδρός εικονομάχος. Έμεινε στην ιστορία όχι μονάχα για τους ύμνους που έγραψε, αλλά και για την προστασία που παρείχε σε εικόνες.

 

Η Λαμπαδαρίδου Πόθου επιχειρεί μία «ανατομία» της ψυχοσύνθεσης της μεγάλης υμνωδού, αλλά και του χαρακτήρα της. Φαίνεται πως η Κασσιανή ήταν ένα πλάσμα γεμάτο αγάπη για τους γύρω της, για όλους τους ανθρώπους, τα ζώα, τις εικόνες τον Θεό, τον αυτοκράτορα, αλλά και τον Φαβιανό, στο πρόσωπο του οποίου αποπειράθηκε να γνωρίσει την οικογενειακή ζωή προτού αυτός σκοτωθεί νέος σε μάχη με τους Άραβες. Διότι η Κασσιανή αγαπούσε εις βάθος και παθιασμένα. Και αγαπούσε με πάθος, τόσο τον Θεόφιλο και τον Φαβιανό, όσο τις εικόνες, τον Θεό και τους ανθρώπους γύρω της, τους οποίους πάντοτε βοηθούσε.

 

Η Λαμπαδαρίδου Πόθου καταφέρνει όπως πάντοτε να δώσει ένα ξεκάθαρο ιστορικό στίγμα της εποχής κατά την οποία διαδραματίζεται το μυθιστόρημά της και να ψυχογραφήσει άριστα τους ήρωές της με την υπέροχα γλαφυρή πένα της. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ένα γνήσιο ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο περιέχει πάμπολλες πληροφορίες για την περίοδο της Εικονομαχίας στο Βυζάντιο, ιδίως για την καθημερινή ζωή κατά τις ταραγμένες αυτές εποχής, αλλά και ένα έξοχα ψυχαγωγικό πόνημα γραμμένο με κάθε σεβασμό στην ελληνική γλώσσα, την οποία και αναδεικνύει.

 

Η Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου υπήρξε πράγματι μία «μεγάλη» συγγραφέας και αυτό αποδεικνύεται σε κάθε ένα από τα βιβλία της.

Catherine Hokin, Η κόρη του διοικητή, εκδ. Μίνωας

 

Πολλά αξιόλογα ιστορικά μυθιστορήματα που αφορούν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη εκδίδονται κατά καιρούς, γραμμένα από ξένους συγγραφείς και αρκετά από αυτά μεταφράζονται στη γλώσσα μας. Ωστόσο η συντριπτική πλειοψηφία τους αφορά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή τη ζωή στη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του πολέμου ή και τη δεκαετία του ’30. Πολύ σπάνια η υπόθεση ενός τέτοιου βιβλίου να εξελίσσεται στη διαλυμένη και κατεστραμμένη Γερμανία μετά από το τέλος του πολέμου.

Μία τέτοια περίπτωση είναι το παρόν πόνημα της Κάθριν Χόκιν στη μετάφραση της Αναστασίας Δεληγιάννη, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μίνωας. Πρόκειται για το πρώτο μιας σειράς από τέσσερα βιβλία στα οποία η υπόθεση εξελίσσεται στη μεταπολεμική Γερμανία με βασικούς ήρωες τον ντετέκτιβ Φρέντι και τη Χάνελορ.

Η Χάνελορ είναι «η κόρη του διοικητή», όπως μας λέει και ο τίτλος του βιβλίου. Κόρη ενός φανατικού ναζί και διοικητή ενός διαβόητου στρατοπέδου συγκέντρωσης του Τερεζίενστατ, η Χάνελορ από μικρή αντιτίθονταν στις πρακτικές και τα πιστεύω του πατέρα της. Μεγαλώνοντας, ασχολήθηκε με τη φωτογραφία και αποφάσισε να αντιταχθεί στα πεπραγμένα του πατέρα της και να καταγγείλει τα εγκλήματά του με όπλο της τις φωτογραφίες που έβγαλε η ίδια και απεικονίζουν τη σκληρότητα και τις βάρβαρες πράξεις του. Μόνο που ο Ράινερ Φος, ο πατέρας της, είναι ιδιαίτερα έξυπνος και ξέρει να ελίσσεται. Θα φτάσει ακόμη και στο σημείο να αλλάξει την ταυτότητά του προκειμένου να διαφύγει.

Παράλληλα, στο μεταπολεμικό Βερολίνο του 1946 πρώην άνδρες των SS δολοφονούνται βάρβαρα. Η Χάνελορ και ο Φρέντι πιστεύουν ότι πρόκειται για μία πράξη εκδίκησης και τιμωρίας των ενόχων στη μεταπολεμική Γερμανία. Άραγε κινδυνεύει και ο πατέρας της Χάνελορ από αυτόν τον «αυτόκλητο τιμωρό»;      

«Η κόρη του διοικητή» είναι ένα βιβλίο το οποίο εξετάζει και την «άλλη πλευρά», την πλευρά όλων εκείνων που διαφωνούσαν με τις ναζιστικές πρακτικές, η δικτατορία όμως, τόσο μέσα στα σπίτια τους όσο και στον πολιτικό στίβο, δεν τους άφηνε να μιλήσουν ανοιχτά. Και πράγματι, αυτή είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα οπτική ιδίως για όσους νομίζουν ότι είναι εύκολο να αντιταχθεί κανείς σε μία δικτατορία. Το θέμα της αποναζιστικοποίησης της μεταπολεμικής Γερμανίας δεσπόζει, επίσης, σε πρώτο πλάνο στο βιβλίο, όπως και το θέμα της διαχείρισης των τύψεων, όταν κάποιος γίνεται μάρτυρας εγκλημάτων άθελά του.

Ένα πρωτότυπο, εν κατακλείδι, βιβλίο για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που αποκαλύπτει τα διλήμματα που βιώνει κάποιος μέσα σε έναν πόλεμο, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η αντίθεσή του σε ένα δικτατορικό καθεστώς. ΝΑ προσθέσουμε ότι το βιβλίο διαθέτει και μια γερή δόση μυστηρίου και μπορεί να χαρακτηριστεί και ως αστυνομικό ιστορικό μυθιστόρημα.