Catherine Hokin, Η κόρη του διοικητή, εκδ. Μίνωας

 

Πολλά αξιόλογα ιστορικά μυθιστορήματα που αφορούν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη εκδίδονται κατά καιρούς, γραμμένα από ξένους συγγραφείς και αρκετά από αυτά μεταφράζονται στη γλώσσα μας. Ωστόσο η συντριπτική πλειοψηφία τους αφορά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή τη ζωή στη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του πολέμου ή και τη δεκαετία του ’30. Πολύ σπάνια η υπόθεση ενός τέτοιου βιβλίου να εξελίσσεται στη διαλυμένη και κατεστραμμένη Γερμανία μετά από το τέλος του πολέμου.

Μία τέτοια περίπτωση είναι το παρόν πόνημα της Κάθριν Χόκιν στη μετάφραση της Αναστασίας Δεληγιάννη, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μίνωας. Πρόκειται για το πρώτο μιας σειράς από τέσσερα βιβλία στα οποία η υπόθεση εξελίσσεται στη μεταπολεμική Γερμανία με βασικούς ήρωες τον ντετέκτιβ Φρέντι και τη Χάνελορ.

Η Χάνελορ είναι «η κόρη του διοικητή», όπως μας λέει και ο τίτλος του βιβλίου. Κόρη ενός φανατικού ναζί και διοικητή ενός διαβόητου στρατοπέδου συγκέντρωσης του Τερεζίενστατ, η Χάνελορ από μικρή αντιτίθονταν στις πρακτικές και τα πιστεύω του πατέρα της. Μεγαλώνοντας, ασχολήθηκε με τη φωτογραφία και αποφάσισε να αντιταχθεί στα πεπραγμένα του πατέρα της και να καταγγείλει τα εγκλήματά του με όπλο της τις φωτογραφίες που έβγαλε η ίδια και απεικονίζουν τη σκληρότητα και τις βάρβαρες πράξεις του. Μόνο που ο Ράινερ Φος, ο πατέρας της, είναι ιδιαίτερα έξυπνος και ξέρει να ελίσσεται. Θα φτάσει ακόμη και στο σημείο να αλλάξει την ταυτότητά του προκειμένου να διαφύγει.

Παράλληλα, στο μεταπολεμικό Βερολίνο του 1946 πρώην άνδρες των SS δολοφονούνται βάρβαρα. Η Χάνελορ και ο Φρέντι πιστεύουν ότι πρόκειται για μία πράξη εκδίκησης και τιμωρίας των ενόχων στη μεταπολεμική Γερμανία. Άραγε κινδυνεύει και ο πατέρας της Χάνελορ από αυτόν τον «αυτόκλητο τιμωρό»;      

«Η κόρη του διοικητή» είναι ένα βιβλίο το οποίο εξετάζει και την «άλλη πλευρά», την πλευρά όλων εκείνων που διαφωνούσαν με τις ναζιστικές πρακτικές, η δικτατορία όμως, τόσο μέσα στα σπίτια τους όσο και στον πολιτικό στίβο, δεν τους άφηνε να μιλήσουν ανοιχτά. Και πράγματι, αυτή είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα οπτική ιδίως για όσους νομίζουν ότι είναι εύκολο να αντιταχθεί κανείς σε μία δικτατορία. Το θέμα της αποναζιστικοποίησης της μεταπολεμικής Γερμανίας δεσπόζει, επίσης, σε πρώτο πλάνο στο βιβλίο, όπως και το θέμα της διαχείρισης των τύψεων, όταν κάποιος γίνεται μάρτυρας εγκλημάτων άθελά του.

Ένα πρωτότυπο, εν κατακλείδι, βιβλίο για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που αποκαλύπτει τα διλήμματα που βιώνει κάποιος μέσα σε έναν πόλεμο, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η αντίθεσή του σε ένα δικτατορικό καθεστώς. ΝΑ προσθέσουμε ότι το βιβλίο διαθέτει και μια γερή δόση μυστηρίου και μπορεί να χαρακτηριστεί και ως αστυνομικό ιστορικό μυθιστόρημα.