Αλεξάντρα Λαπιέρ, Μπελ Γκριν, εκδ. Gema

 

Μπελ ντα Κόστα Γκριν, μία από τις πιο διάσημες βιβλιοθηκάριους στην Ιστορία. Μία γυναίκα τολμηρή, μαύρης καταγωγής που ρισκάρισε όμως και έζησε ως λευκή σε μία εποχή οπότε οι φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ βρίσκονταν στο απόγειό τους. Μπελ Γκριν,μια γυναίκα αγωνίστρια, ηρωίδα, η οποία, όμως, παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό, ιδιαίτερα το ελληνικό. Όλοι μας έχουμε ακούσει την ιστορία της Ρόζα Παρκς, ποιος ξέρει όμως για τη Μπελ;

Αυτό το «κενό», επομένως, έρχεται να συμπληρώσει με το έργο της η Γαλλίδα συγγραφέας Αλεξάντρα Λαπιέρ, μιας γυναίκας που έχει βάλει ως στόχο στη ζωή της να αναδείξει το πεπρωμένο  γυναικών ξεχασμένων από τον χρόνο, γυναικών που η Ιστορία λησμόνησε. Το έργο της, αναντίρρητα, δεν ήταν εύκολο… Απεναντίας μάλιστα, η Λαπιέρ διεξήγαγε μακροχρόνια έρευνα για το συγκεκριμένο θέμα προκειμένου να μπορέσει να συνθέσει αυτή την ογκώδη και αριστουργηματική  μυθιστορηματική βιογραφία της Μπελ ντα Κόστα Γκριν.

Η Μπελ γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον DC το 1879. Ήταν κόρη μιας Αφρο-αμερικανίδος δασκάλας πιάνου και του γνωστού μαύρου ακτιβιστή Ρίτσαρντ Γκριν. Όταν οι γονείς της χώρισαν η Μπελ άλλαξε το επώνυμό της από Γκρίνερ σε Γκριν και αποφάσισαν μαζί με τη μητέρα της να ζήσουν ως λευκές, αλλάζοντας το γενεαλογικό τους δέντρο και κρύβοντας την πραγματική φυλετική τους ταυτότητα.

Και, πράγματι, η Μπελ κατάφερε να φτάσει ψηλά όπως ήθελε. Σπούδασε βιβλιοθηκονομία και κατάφερε να διευθύνει τις τύχες της Βιβλιοθήκης Μόργκαν, της βιβλιοθήκης του διάσημου μεγιστάνα Τζέι Πι Μόργκαν,  επί σαράντα τρία ολόκληρα χρόνια.

Η αφήγηση της ζωής της στο βιβλίο της Λαπιέρ ξεκινά εν έτει 1898 και φτάνει ως το 1942. Στο τέλος του βιβλίου της η Λαπιέρ προσθέτει ένα επίμετρο  προκειμένου να αποκαλύψει στους αναγνώστες της τι απέγιναν οι ήρωες του βιβλίου της.

Το βιβλίο, όμως, εκτός από μυθιστορηματική βιογραφία της Γκριν αποτελεί συγχρόνως και ένα χρονικό της ιστορίας των ΗΠΑ, αλλά και της ιστορίας των πολιτικών διακρίσεων στις ΗΠΑ του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα. Συν τοις άλλοις, όμως, το βιβλίο της Λαπιέρ αποτελεί και έναν ύμνο στα βιβλία. Διότι η Γκριν υπήρξε βιβλιοθηκονόμος  στο επάγγελμα και μια πραγματική λάτρης των βιβλίων. Γι’ αυτό, εξάλλου, και η Λαπιέρ εντάσσει στο τέλος του βιβλίου της « το μικρό γλωσσάρι του βιβλιόφιλου» με επεξηγήσεις για όρους που σχετίζονται με τα βιβλία, όρους όπως ιν-φόλιο, βελίνα, γιαπωνέζικο χαρτί κ.α.

Επιπροσθέτως, η Λαπιέρ καταφέρνει και τα συνδυάζει όλα αυτά με μία καλοστημένη πρόζα, σχεδόν κινηματογραφική, η οποία καθιστά το βιβλίο ευκολοδιάβαστο παρά το μέγεθός του. Η αφήγησή της είναι χωρισμένη σε κεφάλαια που παρακολουθούν  τη ζωή της Γκριν με χρονολογική σειρά.

Τέλος, παρατίθεται στο τέλος του βιβλίου η εκτενής βιβλιογραφία που χρησιμοποίησε η Λαπιέρ για τη συγγραφή του βιβλίου της, μεταξύ άλλων και επιστολές της ίδια της Γκριν, αποσπάσματα των οποίων περιέχονται στο βιβλίο.

Η Μπελ υπήρξε μια γυναίκα που αγάπησε με πάθος στη ζωή της. Την οικογένειά της. Τους άντρες, Τη δουλειά της. Τα βιβλία. Πάνω απ’ όλα, όμως, υπήρξε μια γυναίκα που αγάπησε την ελευθερία.