Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2024

Κατερίνα Καζολέα, Η δαμασκηνιά, εκδ. Βακχικόν

 

 

Η ανάγνωση θεατρικών έργων μπορεί να αποδειχτεί αρκετά συναρπαστική υπόθεση, αν και πολλοί φίλοι της Λογοτεχνίας διστάζουν, συνήθως, να τη δοκιμάσουν. Αν όμως το αποφασίσουν ένα σύγχρονο θεατρικό έργο αποτελεί μία αρκετά καλή περίπτωση για το εν λόγω εγχείρημα.

 

Η ποιήτρια, διηγηματογράφος και θεατρική συγγραφέας Κατερίνα Καζολέα σπούδασε Ιστορία, Ιστορία της Τέχνης και Φιλολογία και έχει γράψει ήδη εννέα θεατρικά έργα.
«Η δαμασκηνιά», όμως, είναι το πρώτο θεατρικό έργο που εκδίδει. Ως τώρα έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή και δύο συλλογές διηγημάτων.

 

Η Καζολέα συγγράφει ένα σύγχρονο θεατρικό έργο που άπτεται των σημερινών κοινωνικών καταστάσεων και προβλημάτων, το οποίο πολύ εύκολα μπορεί να μεταφερθεί στη σκηνή, αφού όλη η δράση διαδραματίζεται μέσα σε ένα καφέ, το καφέ μπαρ «Σειρήνα».

 

Οι ήρωες του θεατρικού είναι μία ανύπαντρη μητέρα με το παιδί της και τρεις άντρες. Πρόκειται για τη σαραντάχρονη Βιβή που δουλεύει στο μπαρ, την κόρη της Λορέτα η οποία είναι μαθήτρια λυκείου και τρεις άνδρες-θαμώνες του καφέ-μπαρ: τον νεότερο από αυτούς, τον Αλφρέντο, ο οποίος είναι οδηγός νταλίκας εν ενεργεία και τους συνταξιούχους Σέργιο και Λέανδρο. Ο πρώτος είναι συνταξιούχος σιδηροδρομικός υπάλληλος και ο δεύτερος συνταξιούχος ναυτικός. Από τους τρεις αυτούς άνδρες δεσπόζει σαφέστατα ο Λέανδρος ως χαρακτήρας και αυτό διότι αφενός είναι αυτός με τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες και εμπειρίες να αφηγηθεί -ως πρώην ναυτικός- και, αφετέρου, είναι αυτός ο οποίος είναι στο πόδι του αφεντικού του καφέ, του Ελισσαίου, ο οποίος είναι επίσης ναυτικός και απουσιάζει. Στο καθήκον του αυτό τον συνεπικουρεί η Βιβή, η  οποία εργάζεται στο καφέ.

 

Οι τρεις άντρες συναντιούνται κάθε μέρα στο συνήθως άδειο από άλλους θαμώνες καφέ και χαρτοπαίζουν. Είναι επομένως φυσικό να έχουν δεθεί με τη Βιβή και με την κόρη της τη Λορέτα, οι οποίες διαμένουν σε ένα  μικρό δωματιάκι πίσω από το καφέ. Η Λορέτα, αφού δεν έχει πατέρα, θεωρεί τους τρεις άνδρες κάτι σαν πατεράδες της. Οι ίδιοι δεν διστάζουν να της ωραιοποιούν διαρκώς την πραγματικότητα μέσα από τις αφηγήσεις τους και θέλουν να την αποτρέψουν από το να φύγει και να γνωρίσει τον κόσμο.

 

Μέσα από την αφήγηση διάφορων τυχαίων περιστατικών- το κόψιμο ενός κλαδιού ενός δέντρου, την άφιξη ενός άλλου πελάτη, το ράψιμο ενός φουστανιού κ.α., οι τρεις άνδρες με μορφή αναδρομών μας μιλούν για τις ζωές και τις δουλειές τους, προσφέροντας ο καθένας τη δική του οπτική στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Η Βιβή και η κόρη της από την άλλη, υιοθετούν μία έτερη οπτική.

 

Ποια θα είναι, άραγε, η κατάληξη και η λύση του δράματος για τους πέντε αυτούς συμπαθέστατους ήρωες που δημιουργεί στο χαρτί η Καζολέα;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Σαντιάγο Ρονκαλιόλο, Η χρονιά που γεννήθηκε ο δαίμονας, εκδ. Καστανιώτης

  Σε γενικές γραμμές, οι Λατινοαμερικάνοι συγγραφείς αποτελούν λατρεμένο είδος για εμάς τους Έλληνες εραστές της Λογοτεχνίας. Ομολογώ, όμω...