Costanza Casati, Κλυταιμνήστρα, εκδ. Μίνωας

 

 

Μία ακόμη αναδιήγηση σχετική με την Ελληνική Μυθολογία προσφέρει στον λογοτεχνικό χώρο η Ιταλίδα συγγραφέας, μεγαλωμένη όμως στο Τέξας των ΗΠΑ, Κοστάντζα Κασάτι. Είναι αλήθεια ότι οι μυθολογικές αναδιηγήσεις στη σημερινή λογοτεχνία αποτελούν κανόνα στις μέρες μας, όμως, αληθεύει επίσης το γεγονός ότι πάντοτε, καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, η Ελληνική Μυθολογία ενέπνεε-και συνεχίζει να εμπνέει τη λογοτεχνία παγκοσμίως.

 

Η διήγηση της Κασάτι αυτή τη φορά δεν αφορά ούτε την Ιλιάδα ούτε και τη Οδύσσεια, αλλά ουσιαστικά το παρόν πόνημα με τον τίτλο «Κλυταιμνήστρα» αποτελεί τη μυθιστορηματική βιογραφία της γνωστής αυτής ηρωίδας.

 

Ποια ακριβώς ήταν η Κλυταιμνήστρα, η γυναίκα που είδε το παιδί της να θυσιάζεται στο βωμό και έφτασε τελικά να βάλει να σκοτώσουν τον άντρα της; Πώς μεγάλωσε στη Σπάρτη και τι καταβολές είχε προκειμένου να γίνει μια γυναίκα τόσο δυναμική; Τι σχέσεις είχε με την οικογένειά της και ποια ήταν τα όνειρα που είχε ως παιδί;

 

Η Κασάτι επιχειρεί να «χτίσει» την προσωπικότητα της Κλυταιμνήστρας, αλλά και να κατασκευάσει το ψυχολογικό προφίλ της αινιγματικής αυτής ηρωίδας, ξεκινώντας την αφήγηση του βίου της ήδη από τα εφηβικά-παιδικά της χρόνια.

 

Οπωσδήποτε, το γεγονός ότι η Κλυταιμνήστρα ήταν Σπαρτιάτισσα, έπαιξε κάποιον ρόλο στη διάρθρωση της προσωπικότητάς της ως γυναίκας δυναμικής, ευέξαπτης και κάπως «αμτρογυναίκας» θα λέγαμε, αφού ήταν μία γυναίκα που της άρεσε να παλεύει, να κυνηγά και να πολεμά. Όλα αυτά σε αντίθεση με τη διάσημη αδελφή της, την Ωραία Ελένη. Τα δύο κορίτσια ήσαν, πραγματικά, πολύ αντίθετοι ως χαρακτήρες. Η Ελένη ήταν λιγομίλητη, ευαίσθητη, εύθραυστη και γλυκιά, ενώ η Κλυταιμνήστρα ήταν, αντιθέτως, σκληρή, διεκδικητική, υπερήφανη, δυναμική και πανέξυπνη.

 

Η αναδιήγηση της Κασάτι είναι μια αφήγηση καθαρά ανθρώπινη και γυναικοκεντρική. Αναδεικνύει πως οι γυναίκες της εποχής, αν και δυναμικές, γίνονταν υποχείρια των αντρών σε μία κοινωνία καθαρά ανδροκρατούμενη, σκληρή και άδικη πολλές φορές για τα γυναίκες που όφειλαν να υποτάσσονται στο θέλημα των ανδρών,  παρά τις όποιες περιστασιακές ελευθερίες που τους παραχωρούσε η σπαρτιατική κοινωνία.

 

Η αναπαράσταση της εποχής του χαλκού από μέρους της συγγραφέως είναι αρκετά επιτυχημένη και σίγουρα προηγήθηκε αρκετή έρευνα από μέρους της για τη συγγραφή του εν λόγω πονήματος.

 

Η αναδιήγηση γίνεται σε αφηγηματικό ενεστώτα, κάτι το οποίο προσδίδει ζωντάνια στο πόνημα. Η συγγραφέας δίνει μεγαλύτερη έμφαση στις περιγραφές των χαρακτήρων και στην απεικόνιση της ψυχοσύνθεσής τους παρά στη σκιαγράφηση του περιβάλλοντα κάθε φορά χώρου.

 

Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα πόνημα που θα μας ταξιδέψει πίσω σε εκείνη τη μακρινή εποχή των ηρώων και στην καθαρά πολεμική κοινωνία της Ελλάδος κατά την εποχή του χαλκού.