Κατερίνα Μουρίκη, Πιστεύω σε έναν Θεό..., εκδ. Πορφύρα

 

 

Αν κάποιος άκουγε ότι την ιδέα ότι το Σύμβολο της Πίστεώς μας θα μπορούσε ποτέ να γίνει ένα ελκυστικό γκράφικ νόβελ που να προκαλεί τα παιδιά να το διαβάσουν, σίγουρα θα την απέρριπτε την ιδέα ως μη υλοποιήσιμη. Να, όμως, που η κάπως παράδοξη αυτή ιδέα για ένα γκράφικ νόβελ που να μιλάει και να ερμηνεύει το Σύμβολο της Ορθόδοξης Πίστεως αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός για όσους ενδιαφέρονται να το διαβάσουν κι αυτό χάρη στις εκδόσεις Πορφύρα, τη συγγραφέα Κατερίνα Μουρίκη και την εικονογράφο Έφη Κοκκινάκη.

Η αλήθεια είναι ότι τα γκράφικ νόβελ γνωρίζουν άνοδο στις μέρες μας και αποτελούν την καλύτερη λύση προκειμένου να διαβάσει οτιδήποτε όχι μόνο ένα παιδί ή ένας νέος, αλλά και έως ενήλικας ο οποίος δεν έχει καλή σχέση μ το διάβασμα ή έχει χρόνια να πιάσει βιβλίο στα χέρια του. Έτσι και το εν λόγω πόνημα δεν απευθύνεται μονάχα σε άτομα που διαβάζουν, απεναντίας μάλιστα. Η όμορφη και πολύχρωμη εικονογράφηση της Έφης Κοκκινάκη καθιστά το «Πιστεύω σε έναν Θεό…» ιδιαίτερα ελκυστικό στα παιδιά,  ενώ η επιλογή από  πλευράς της συγγραφέως δύο παιδιών ως πρωταγωνιστές, της Ελένης και του Κωνσταντίνου, φέρνει και το κείμενο εγγύτερα στα παιδιά.

Ο Κωνσταντίνος και η Ελένη, λοιπόν, έχουν να μάθουν απέξω το Σύμβολο της Πίστεως αφού πρόκειται να γίνουν νονοί. Οι γιαγιάδες και οι γονείς τους, επομένως, αναλαμβάνουν να τους βοηθήσουν σε αυτή την εκμάθηση, ιδιαίτερα τον Κωνσταντίνο ως τον μικρότερο από τα δύο παιδιά, δια μέσου ενός διασκεδαστικού επιτραπέζιου παιχνιδιού με θέμα το Σύμβολο της Πίστεως.

Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι το γεγονός ότι το βιβλίο συμπεριλαμβάνει στην πραγματικότητα το εν λόγω επιτραπέζιο παιχνίδι- κατασκευασμένο από χαρτόνι και καρτέλες που κόβονται πολύ εύκολα. Έτσι οι μικροί αναγνώστες μπορούν να παίξουν και οι ίδιοι το παιχνίδι αυτό και, κατ’ επέκταση, να  αποστηθίσουν ευκολότερα το Σύμβολο της Πίστεώς μας. Η ιδέα εξάλλου που υπάρχει στο βιβλίο,-εφεύρημα της συγγραφέως προφανώς- είναι ότι το παιχνίδι αυτό το έπαιζαν  τα χριστιανόπουλα στην ελληνική επικράτεια από την εποχή των παππούδων του Κωνσταντίνου και της Ελένης και ήταν, μάλιστα, και εξαιρετικά δημοφιλές ως παιχνίδι.

Το βιβλίο απευθύνεται σε μικρά παιδιά και νεαρούς αναγνώστες στο πλαίσιο της πυρηνικής οικογένειας, αλλά  και σε πάσης φύσεως  κατηχητικά ανά την ελληνική επικράτεια και στις ορθόδοξες κοινότητες της Ελληνικής Ομογένειας. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να το διαβάσουν μόνα τους, ενώ τα μικρότερα και όσα δεν κατέχουν ακόμη τη δεξιότητα της ανάγνωσης, μπορούν να χαζεύουν τις εικόνες ενώσω τους το διαβάζουν οι ενήλικες.