Ρίτσαρντ Μπαχ, Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον, εκδ. Διόπτρα

 

 

            Βιβλίο αυτοβελτίωσης; Κλασικό μυθιστόρημα; Συμβολικό και αλληγορικό ανάγνωσμα; Φιλοσοφικό μυθιστόρημα;

            Τι από τα παραπάνω είναι, άραγε, το κλασικό, πολυδιαβασμένο έργο του Αμερικανού συγγραφέα με τις αλλεπάλληλες εκδόσεις και τη μεγάλη και διαρκή αναγνωστική επιτυχία; Και για ποιον ακριβώς λόγο η συγκινητική και αλληγορική ιστορία του-διάσημου πλέον-γλάρου αγαπήθηκε τόσο από το αναγνωστικό κοινό;

Ο Ρίτσαρντ Μπαχ γεννήθηκε το 1936 στις ΗΠΑ και  το βιβλίο του με τίτλο «Ο γλάρος  Ιωνάθαν Λίβινγκστον» είναι, το δίχως άλλο, το γνωστότερο έργο του, το οποίο, όμως, δεν κατάφερε εύκολα να πρωτοεκδώσει το 1970, όπως μας λέει ο ίδιος στον επίλογο της παρούσας ελληνικής έκδοσης του 2015 για την οποία μιλάμε εδώ. Η παρούσα έκδοση έχει το προνόμιο να διαθέτει και το, αγνοημένο και ξεχασμένο για χρόνια ολόκληρα, ακόμη και από τον ίδιο τον συγγραφέα, τέταρτο μέρος του έργου, το οποίο ανακαλύφθηκε από τη γυναίκα του συγγραφέα χωμένο μέσα σε ένα συρτάρι.

Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον συμβολίζει την αιώνια μαθητεία. Την ελευθερία. Την αγάπη για τη γνώση. Την ικανότητά μας να ξεπερνάμε την αποτυχία. Την τόλμη του να ακολουθούμε τα όνειρά μας και να μη δειλιάζουμε ποτέ μπροστά στο άγνωστο. Την ανάγκη μας να ανακαλύπτουμε και να υποστηρίζουμε τα πάθη μας. Την ενσωμάτωση των λαθών μας στη ζωή μας. Την προσαρμοστικότητά μας στις αλλαγές. Την επιλογή μας να διαφέρουμε από το πλήθος και να ζούμε διαφορετικά. Και την αφοσίωσή μας στους στόχους μας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, για όλους αυτούς τους συμβολισμούς που περικλείει ο γλάρος Ιωνάθαν, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, αγαπήθηκε το βιβλίο αυτό από το αναγνωστικό κοινό.

Ο Γλάρος Ιωνάθαν ήταν ένας γλάρος διαφορετικός, ένας γλάρος αλλιώτικος από τους άλλους, που τόλμησε να ακολουθήσει το πάθος του και να φτάσει τελικά σε αυτό που αποκαλούμε «αυτοπραγμάτωση». Ο γλάρος Ιωνάθαν ήταν γεννημένος για να πετάει. Και, παρά την αποδοκιμασία των ομοίων του, δεν δίστασε να φτάσει πολύ μακριά, να αλλάξει ομάδα μέχρι να πετύχει τους στόχους του. Έγινε μαθητευόμενος σε άλλους, εκπαιδεύτηκε, και στη συνέχεια, έγινε ο ίδιος εκπαιδευτής και εμπνευστής των άλλων.

«… Όποτε και αν του θελήσουμε μπορούμε να ανυψωθούμε στον άνεμο με τις δικές μας φτερούγες και να πετάξουμε». Αυτό, συμπυκνωμένο, είναι το μήνυμα του ελπιδοφόρου αυτού μυθιστορήματος, που χρησιμοποιεί την τεχνική της προσωποποίησης προκειμένου να μας εμπνεύσει να πετάξουμε και εμείς και να μη φοβόμαστε να υλοποιήσουμε ακόμη και τα πιο τρελά μας όνειρα.

Ένα βιβλίο που μπορούμε να διαβάσουμε σε κάθε ηλικία, αλλά και να το ξαναδιαβάσουμε, αφού προσφέρεται, το δίχως άλλο, για πολλαπλές αναγνώσεις.