Άννα Γαλανού, Αχαρτογράφητα νερά, εκδ. Διόπτρα

 

 

«Κολυμπώ σε μια θάλασσα χωρίς ορίζοντα… σε αχαρτογράφητα νερά… ακυβέρνητη!»

 

            Μια ιστορία που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα, μια ιστορία χρόνιας γυναικείας κακοποίησης, αλλά, συγχρόνως, και μία ιστορία μεγάλης ανατροπής, μας παραδίδει η πολυγραφότατη Άννα Γαλανού με το τελευταίο της μυθιστόρημα που τιτλοφορείται ως «Αχαρτογράφητα νερά».

Η  αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη συγγραφέας επιλέγει συχνότατα να καθιστά τις γυναίκες πρωταγωνίστριες στα βιβλία της, αληθεύει, όμως, επίσης, το γεγονός πως κάθε της βιβλίο διατηρεί έναν διαφορετικό και έναν εντελώς δικό του και μοναδικό χαρακτήρα από τα προηγούμενα. Ποτέ οι καταστάσεις και οι εποχές για τις ηρωίδες της Γαλανού δεν είναι παρόμοιες στα βιβλία της και αυτή η θεματική πρωτοτυπία είναι, φυσικά, πάντοτε καλοδεχούμενη από τους αναγνώστες που διψούν για πρωτότυπες ιστορίες.

Η ιστορία της Ειρήνης Μπαλτά θα μας βάλει, αναντίρρητα, σε σκέψεις.  Όλοι μας θα αναρωτηθούμε, διαβάζοντάς το: «Μα καλά, πως άντεξε αυτή η γυναίκα; Και πως βρήκε τελικά τη δύναμη να κάνει τη μεγάλη ανατροπή στη ζωή της;»

Η αλήθεια είναι πως αυτή τη δύναμη μονάχα ο κεραυνοβόλος έρωτας μπορεί να τη δώσει. Και η Ειρήνη Μπαλτά έπρεπε να πατήσει τα τριάντα για να καταφέρει να νιώσει τέτοια έλξη για πρώτη φορά στη ζωή της και να βρει τα τεράστια ψυχικά αποθέματα που απαιτούνταν προκειμένου να βγει από την κόλαση που ως τότε βίωνε. Διότι η Ειρήνη Μπαλτά ήταν ένα κορίτσι υπάκουο, ένα κορίτσι που δεν είχε μάθει να λέει όχι, αλλά, δυστυχώς, είχε αφεθεί να του καθορίζουν άλλοι τη μοίρα του… Την Ειρήνη την αρραβώνιασαν στη σχολική ηλικία με το έτσι θέλω και  την πάντρεψαν με το ζόρι αφού αποφοίτησε καθαρά για λόγους οικογενειακού οικονομικού συμφέροντος. Έτσι η Ειρήνη, αντί να υλοποιήσει το όνειρό της για σπουδές, αναγκάστηκε να ζήσει σε ένα χρυσό κλουβί, να γίνει σύζυγος του μεγιστάνα Περικλή Νανούρη, ενός ανθρώπου άκαρδου που δεν δίσταζε να την κακοποιεί ψυχολογικά σε καθημερινή βάση, αγνοώντας τις δικές της ανάγκες και καταδικάζοντάς τη να ζει φυλακισμένη μέσα σε μία πολυτελή έπαυλη χωρίς να μπορεί να βγει μονάχη της ούτε μέχρι τον κήπο του σπιτιού της.

Τρία παιδιά έκανε η Ειρήνη με τον Νανούρη και δεν θα έβρισκε ποτέ τη δύναμη να τον αψηφήσει αν ο έρωτας που την επισκέφθηκε εντελώς απρόσμενα στην τέταρτη δεκαετία της ζωής της δεν της έδινε τα φτερά και το απαραίτητο σθένος για να το κάνει.

Η συγγραφέας καταφέρνει να αναπτύξει μυθιστορηματικά ένα συνηθισμένο θέμα με έναν εντελώς πρωτότυπο τρόπο, φυλάσσοντας τις μεγάλες ανατροπές για το τέλος του βιβλίου της. Παράλληλα μας ωθεί να συνειδητοποιήσουμε, μέσα από την τραγική ιστορία της Ειρήνης Μπαλτά, πως η γυναικεία κακοποίηση δεν είναι μόνο σεξουαλική και σωματική, αλλά και ψυχολογική. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις μετά-covid εποχές το φαινόμενο αυτό έχει λάβει, δυστυχώς, μεγάλες διαστάσεις… Μας δίνει, επίσης, ένα μάθημα σχετικά με το πώς η χρόνια παθητική στάση μας σε οτιδήποτε μπορεί τελικά να κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα. Γι’ αυτό πρέπει να μιλάμε, να αντιδράμε και να μην υποτασσόμαστε σε άδικες συμπεριφορές που ποδοπατούν την προσωπικότητά μας, τα θέλω και τις επιθυμίες μας.

Πάνω απ’ όλα, όμως, τα «Αχαρτογράφητα νερά» απευθύνονται σε αναγνώστες που διψούν να βρουν καταιγιστική δράση στις σελίδες ενός βιβλίου και να βυθίζονται σε αυτό, δίχως να τους απασχολεί ο χρόνος και ο χώρος γύρω τους… Διότι, εν τέλει, σε ένα μυθιστόρημα αυτό είναι και το πιο σημαντικό: να μπορούμε να βυθιζόμαστε  σε αυτό, αγωνιώντας να δούμε τι θα γίνει παρακάτω, και να αγνοούμε τα πάντα γύρω μας. Και η αλήθεια είναι πως η Γαλανού το πετυχαίνει αυτό στα βιβλία της…