O Roderick Beaton είναι κοινώς παραδεκτό ότι τρέφει μεγάλη αγάπη για τη χώρα μας και έχει ασχοληθεί πολλάκις με αυτήν στο συγγραφικό του έργο. Ο Σκωτσέζος αυτός ιστορικός είναι κυρίως γνωστός στο ευρύ ελληνικό κοινό από τα έργα του «Ο πόλεμος του Μπάιρον» και «Ελλάδα, βιογραφία ενός σύγχρονου έθνους» (αμφότερα έχουν εκδοθεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη).
Αυτή τη φορά στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Έλληνες, μια παγκόσμια ιστορία», δεν ασχολείται μονάχα με τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, αλλά, αντίθετα, επιχειρεί μία συνοπτική ανασκόπηση της ιστορίας της χώρας μας από την προϊστορία μέχρι και τις μέρες μας. Δίνοντας στον πόνημά του τον εν λόγω τίτλο θέλει να τονίσει τη σημασία που έχει η ιστορία της χώρας μας όχι μονάχα για εμάς τους ίδιους, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτό διότι ολόκληρος ο κόσμος έχει μεγάλο-πολιτιστικό- χρέος απέναντι στους Έλληνες. Εν πολλοίς, δηλαδή, ο Beaton επιβεβαιώνει τη ρήση του καταξιωμένου συγγραφέα και ηθοποιού Στήβεν Φράυ «Η Ελλάδα δεν θα οφείλει ποτέ στον υπόλοιπο κόσμο τόσα όσα οφείλει ο υπόλοιπος κόσμος στη Ελλάδα».
Ο Beaton προσφέρει στον Έλληνα αναγνώστη με το παρόν πόνημά του την οπτική που έχουν οι άλλοι για το έθνος μας, κάτι το οποίο δεν μπορεί να κάνει η συγγραφή της εθνικής ιστορίας. Πράγματι, η ιδιότητα του Beaton ως «μη Έλληνα» του προσφέρει, αδιαμφισβήτητα τη δυνατότητα να εξιστορήσει κάπως πιο αντικειμενικά θέματα εθνικά φορτισμένα για τους περισσότερους Έλληνες, όπως τη δικτατορία των Συνταγματαρχών, τη σύγχρονη ελληνική ιστορία μετά το 2000 ή τον Ελληνικό Εμφύλιο. Πρόκειται, επομένως, για μία ψύχραιμη απόδοση της ελληνικής ιστορίας μέσα από τα μάτια ενός ξένου ιστορικού.
Επιπροσθέτως, ο Beaton εξιστορεί την ελληνική ιστορία σε σχέση με τη θέση και την αλληλεπίδρασή της κάθε φορά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Επομένως, επιμένει λίγο παραπάνω στις φάσεις «εξωστρέφειας» του ελληνισμού, δηλαδή στην ελληνιστική περίοδο και την περίοδο της εθνικής παλιγγενεσίας μας, η οποία και συνέπεσε με τον κύμα άνθησης του νεοκλασικισμού στον υπόλοιπο κόσμο. Φυσικά, καμία περίοδος δεν αφήνεται έξω από την εξιστόρησή του, όπως η Μυκηναϊκή, η Ομηρική, η Αρχαϊκή, η Ρωμαϊκή, η Βυζαντινή, η περίοδος της τουρκοκρατίας και φυσικά η Κλασική, η λαμπρότερη περίοδος όλων.
Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα θαυμάσιο πόνημα το οποίο περιλαμβάνει μάλιστα και τα πορίσματα νεότερων ιστορικών ερευνώ και προσφέρεται για ανάγνωση σε όποιον θέλει να γνωρίσει εν τάχει, ευχάριστα και χωρίς πολλές λεπτομέρειες την ελληνική ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων. Αυτό που ίσως θα λείψει από τον αναγνώστη είναι το γεγονός ότι ο Beaton σπανίως προβαίνει σε κρίσεις των γεγονότων που αναλύει. Και η αλήθεια είναι ότι εγώ τουλάχιστον, θα ήθελα να γνωρίζω και τη δική του άποψη σε ορισμένα θέματα καίριας σημασίας, όπως για την πολιτική των Ελλήνων πολιτικών μετά από το 2000, ή για τους Εμφυλίους πολέμους κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης και μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ή το Κυπριακό. Το γεγονός, πάντως, ότι ο συγγραφέας αποφεύγει να πάρει θέση για ορισμένα ζητήματα, οπωσδήποτε ενισχύει την αντικειμενικότητά του ως γραπτό, οπότε έχει και την καλή του πλευρά ως ζήτημα. Όπως και να ’χει, όμως παραμένει ένα βιβλίο το οποίο αξίζει να κοσμήσει τη βιβλιοθήκη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.