Anna Musewald, Τα πράσινα και κίτρινα πιόνια, εκδ.Πηγή

 

Τα πιο γνωστά δείγματα από τη λογοτεχνία της φαντασίας-ή λογοτεχνία του φανταστικού σύμφωνα με άλλους- είναι οπωσδήποτε εκείνα του Τόλκιν με τίτλο «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών» και ο «Χάρυ Πότερ» της Ρόυλινγκ. Από εκεί κι έπειτα, από τα κλασσικά έργα του είδους, όπως τον «Μάγο του Οζ»,  και τη «Μαίρη Πόπινς» μέχρι πιο σύγχρονα έργα δημιουργών όπως ο Φίλιπ Πούλμαν, η λογοτεχνία του φανταστικού είναι ένα λογοτεχνικό είδος που ακμάζει στις μέρες μας και έχει να προσφέρει πολλές συγκινήσεις μέσα από άφθονες επιλογές σε φανατικούς αναγνώστες του είδους.

Μία τέτοια επιλογή είναι και το μυθιστόρημα με τίτλο «Τα πράσινα και κίτρινα πιόνια» της Γερμανίδας συγγραφέως Anna Musewald.Η συγγραφέας, η οποία γεννήθηκε στην Ελλάδα και ζει στο Μόναχο της Γερμανίας, βιοπορίζεται ως  οικονομικός και φορολογικός σύμβουλος, αλλά αφιερώνει πολύ από τον ελεύθερο χρόνο της στην ανάγνωση και τη συγγραφή της λογοτεχνίας του φανταστικού.

Το βιβλίο  της «Τα πράσινα και κίτρινα πιόνια» δεν είναι το πρώτο από τα μυθιστορήματά της που εκδίδεται στην Ελλάδα. Είχαν προηγηθεί αφενός το «Στην αναζήτηση της χαμένης ομορφιάς» το 2003 και το «Ο φύλακας της Ερμίν» το 2008. Σήμερα, η συγγραφέας επανέρχεται με ένα μυθιστόρημα εμπνευσμένο από το «Παιχνίδι της Κνωσού».

Το εν λόγω παιχνίδι είναι ένα από τα αρχαιότερα παιχνίδια στον κόσμο με πεσσούς. Ανακαλύφθηκε από τον αρχαιολόγο Άρθουρ Έβανς το 1897 στα ερείπια της Κνωσού και χρονολογείται από το 1600 π.Χ. Η Musewald παραλλάσσει το παιχνίδι αυτό μετονομάζοντάς το σε «Παιχνίδι της Ζωής»  στο βιβλίο της και βάζοντας σε αυτό τους ήρωές της να παίζουν ως αληθινά πιόνια σε μία διαδρομή  καλά κρυμμένη σε ένα ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον: μέσα στις όχθες του ποταμού Λόιζαχ στο Γκάρμις της Βαυαρίας. Μόνο που το παιχνίδι αυτό, στημένο σε πραγματικό σκηνικό με αληθινούς παίχτες και ομάδες, μπορεί να αποβεί επικίνδυνο για όσους συμμετέχουν σε αυτό…

Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο νεαρός Στέφαν και τρία ακόμη νεαρά άτομα τα οποία αποτελούν την παρέα του: η Κιμ, ο Αντρέας και ο Χάρι. Ο Στέφαν, μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, μένει σε κώμα για διάστημα ενός περίπου μηνός και, όταν ξυπνάει, συμπεριφέρεται εξαιρετικά περίεργα, σαν να μην είναι ίδιος με πριν.

Σαν να μην έφτανε αυτό, ένα παράξενο γράμμα καταφτάνει με παραλήπτη τον Στέφαν από μία άγνωστη σε όλους Υακίνθη. Το γράμμα αυτό καλεί τον Στέφαν να συμμετάσχει σε κάποιους αγώνες, σε ένα μυστηριώδες παιχνίδι, το οποίο κανένας δεν ξέρει τι είναι ακριβώς.

Οι τέσσερις νέοι θα δεχθούν να συμμετάσχουν στο μυστηριώδες αυτό παιχνίδι, χωρίς να ξέρουν περί τίνος πρόκειται ακριβώς και θα έρθουν αντιμέτωποι με πολλές εκλπήξεις. Το παιχνίδι θα είναι γεμάτο περιπέτεια, αγωνία και  ένα σωρό επικίνδυνες καταστάσεις. Θα καταφέρει η ομάδα των παιδιών να ξεπεράσει τους κινδύνους και να βγει νικήτρια; Όλα δείχνουν πάντως, ότι, μέσα από το συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Στέφαν θα μπορέσει να ξαναβρεί τον παλιό χαμένο εαυτό του.

Περίεργοι κανόνες, ζάρια με λουλούδια, ανταγωνιστικές ομάδες, τέρατα που θυμίζουν ελληνική μυθολογία και ένας μυστηριώδης αρχηγός με το περίεργο όνομα Μέγας Υάκινθος, τέσσερις φίλοι και άλλα πολλά αποτελούν τον κόσμο του εν λόγω μυθιστορήματος.

Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα άρτιο δείγμα της λογοτεχνίας του φανταστικού που προσφέρει στους αναγνώστες του άφθονη φαντασία και δράση.

 

«Είμαι ξύπνιος κι όμως ονειρεύομαι», μουρμούρισε ο Αντρέας με μισοσβησμένη φωνή.

«Δεν ονειρεύεσαι».

«Κι όμως. Είναι ένας εφιάλτης. Απέναντί μου στέκει ένα ανύπαρκτο, ένα εξωπραγματικό, ένα απόκοσμο αρχαίο τέρας, που παραμονεύει κάθε κίνησή μου. Είμαι σίγουρος πως αν κινηθώ, θα ξεράσει πάνω μου φωτιά και από τα δύο του κεφάλια».

«Είναι η Κηττώ. Μία από τις αρχαιότερες παγίδες της πίστας, είπε σιγανά η Υακίνθη, ρίχνοντας μία επιφυλακτική ματιά στον Αντρέα.

«Πώς βρέθηκε εδώ;» τη ρώτησε εκείνος αδύναμα, με σμιγμένα τα φρύδια.

«Εδώ μένει, εδώ είναι ο τόπος της», αποκρίθηκε η Υακίνθη. Το πρόσωπό της ήταν κάτωχρο και ιδρωμένο. «Έχει αμέτρητα χρόνια να παρουσιαστεί μπροστά σε ανθρώπους».