Κλειώ Βλαχοπούλου, Το όνειρο της μέλισσας, εκδ. Βακχικόν

 

Από τη Μάνη στην Αθήνα

 

«Στη Μάνη τα βράδια είναι διαφορετικά από εκείνα του υπόλοιπου κόσμου. Κι ο ουρανός μοιάζει ξέχωρος από όλους τους άλλους ουρανούς των ανθρώπων. Θαρρείς τον έπλασε ο ίδιος ο  θεός Άδης, προσφορά στη γυναίκα του, την Περσεφόνη. Γι’ αυτό και ο μανιάτικος ουρανός είναι έτσι απόκοσμος, γεμάτος μυστήριο. Για να μπορεί να γεννά τον πιο σκοτεινό, τον πιο ακατανίκητο πόθο. Για να τον θρωούν τα μάτια της Περσεφόνης τις νύχτες και να μην μπορεί ποτέ της να τον λησμονήσει, ούτε ν’ απαρνηθεί το Βασίλειο των Νερκών, βρίσκοντας λυτρωμό στο πλάι της μάνας της. Κανείς να μην μπορεί να βρει λυτρωμό. Κανείς».

 

            Με μικρή εργατική μελισσούλα παρομοιάζει η συγγραφέας Κλειώ Βλαχοπούλου την ηρωίδα της, την Ασημίνα από τη Μάνη στο πρώτο μυθιστόρημα που εκδίδει με τίτλο «Το όνειρο της μέλισσας». Η συγγραφέας είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και εργάζεται ως δικηγόρος, έχοντας παρακολουθήσει και μαθήματα Δημιουργικής Γραφής.

            Σε αυτό το πρώτο μυθιστορηματικό της πόνημα όλοι οι ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στο νεωτερικό και στο παραδοσιακό στοιχείο. Κεντρική ηρωίδα είναι η Ασημίνα από τη Μάνη, μία κοπέλα η οποία έμαθε από μικρή να υποτάσσεται στο θέλημα του πατέρα της, μεγαλώνοντας σε μία κοινωνία συγκροτημένη υπό πολύ αυστηρές πατριαρχικές δομές, όπως εκείνη της Μάνης. Εντελώς απροσδόκητα θα βρεθεί ξαφνικά στην Αθήνα και εκεί θα προσπαθήσει, σαν μικρή, εργατική μέλισσα, όπως μας λέει η συγγραφέας να φτιάξει τη δική της οικογενειακή κυψέλη και να τη φροντίσει όπως μπορεί. Μόνο που το παρελθόν θα την καταδιώκει αδιάκοπα… Διότι, τελικά, δεν είναι εύκολο να αφήσει κανείς πίσω του την παιδική του ηλικία και τις παιδικές μνήμες, ούτε και να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του…

            Το πόνημα της Βλαχοπούλου είναι καλογραμμένο με αρκετά σημεία λυρικότητας στη γραφή τα οποία προσφέρουν, επίσης, και άφθονες ευκαιρίες για ενδοσκόπηση στους αναγνώστες. Επιπροσθέτως, η συγγραφέας καταφέρνει να κρατάει εξημμένο το ενδιαφέρον των αναγνωστών με έντονο σασπένς στη δράση και καταιγιστικές ανατροπές. Παράλληλα, μας παραδίδει μία πολύ καλή αναγνωστική ματιά στη σκληρή μανιάτικη κοινωνία και στα έθιμά της κατά τις τελευταίες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, όταν ακόμη υπήρχαν πολύ μεγάλες διαφορές στον τρόπο ζωής ανάμεσα στην πρωτεύουσα και στην επαρχία. Συν τοις άλλοις, το όλο έργο διατρέχει η αύρα του υπερφυσικού και, ενός μαγικού ρεαλισμού, θα λέγαμε, στην απόδοση του όλου κλίματος και της ατμόσφαιρας του βιβλίου. Εν ολίγοις, πρόκειται για μία πολύ καλή πρωτόλεια εμφάνιση μιας πρωτοεμφανιζόμενης στον χώρο συγγραφέως.