Μένιος Σακελλαρόπουλος, Δύο μαύρα πουκάμισα, εκδ. Ψυχογιός

 

Κι όμως, η Κρήτη δεν είναι μόνο μαύρα πουκάμισα!

 

            Όντας Ρεθυμνιώτισσα, που δεν είχα, όμως, ποτέ καταγωγή και σχέση με κάποιο χωριό, εξεπλάγην πραγματικά όταν, αποδημώντας από το νησί μου διαπίστωσα πως αυτό είναι διάσημο στην υπόλοιπη Ελλάδα-και τον κόσμο ίσως-για τέσσερα, κυρίως, πράγματα: την κουζίνα του, τις φυσικές ομορφιές του, τη γλώσσα του και τους… μαυροπουκαμισάδες! Και, ναι, ομολογώ πως όταν ήμουν μικρή άκουγα-κάπως αόριστα είναι η αλήθεια- για μαυροπουκαμισάδες, παλικαρισμούς, πυροβολισμούς στους γάμους και όχι μόνο, κλοπές ζώων και βεντέτες στα χωριά του Μυλοποτάμου, δίχως όμως ποτέ τα παραπάνω να αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Ο κόσμος, βλέπετε, τα έχει παρεξηγημένα τα πράγματα. Μη φανταστείτε, επομένως, ότι τα παραπάνω αφορούν τις πόλεις της Κρήτης. Οι πόλεις της και η ύπαιθρος είναι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι…

Όταν έπεσε, λοιπόν, στα χέρια μου το βιβλίο του πολυγραφότατου Μένιου Σακελλαρόπουλου, η επανέκδοση του μυθιστορήματος που είχε γράψει το 2011 με τίτλο «Δυο μαύρα πουκάμισα», απόρησα που η υπόθεσή του διαδραματίζεται όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά, πιο συγκεκριμένα,  στο Ρέθυμνο και σε κάποια χωριά του, σε μέρη δηλαδή, που μου είναι απολύτως οικεία και γνωστά, όπως η ταβέρνα του Όθωνα στον Πλάτανο, για παράδειγμα, τα οποία, όμως, δεν αναφέρονταν στην περίληψη του οπισθόφυλλου.

Η Κρήτη βέβαια είναι πάντοτε ένα θέμα δημοφιλές συγγραφικά και αναγνωστικά, οφείλουμε, όμως, κάποτε να διαχωρίσουμε τη γνήσια κρητική λεβεντιά και τη γενναιότητα που επέδειξαν οι Κρητικοί στους πολέμους ανά τους αιώνες με τον ψευτοπαλικαρισμό και την ψευτομαγκιά ορισμένων απογόνων τους σήμερα.

Το μυθιστόρημα του Μένιου Σακελλαρόπουλου επικεντρώνεται σε αυτά τα θέματα: στη βεντέτα, στην αδελφική φιλία, στη θέση της γυναίκας στο νησί, αλλά και στην ταχέως μεταλλασσόμενη κρητική κοινωνία που εκσυγχρονίζεται και ακροβατεί μεταξύ κρητικής παράδοσης και δυτικών επιρροών. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα σχεδόν κινηματογραφικό, το οποίο διαβάζεται απνευστί, καθότι ο συγγραφέας χειρίζεται εξαιρετικά επιδέξια τόσο τον λόγο του όσο και την υπόθεση όχι μόνο σε αυτό, αλλά σε όλα τα βιβλία του, αφού αρέσκεται να εκπλήσσει τους αναγνώστες του με τις απρόσμενες ανατροπές στην υπόθεσή των βιβλίων του.

Ο Σήφης και ο Μανούσος κατάγονται από την Ασή Γωνιά του Ρεθύμνου. Δάσκαλος ο ένας, τυροκόμος ο άλλος, μεγαλώνουν σαν αδέλφια και δένονται μεταξύ τους με μια δυνατή φιλία. Κι όμως, όταν και οι δύο θα ερωτευτούν την όμορφη Μαρκέλλα από τα Ανώγεια, όλα θα αλλάξουν, αλλά όχι με τον τρόπο που θα προέβλεπε ο καθένας από εμάς… Εξάλλου, ο Σακελλαρόπουλος γι’ αυτό είναι εδώ, για να μας προσφέρει ένα ανάγνωσμα έξω από τα συνηθισμένα που θα μας συναρπάσει...

Οι Κρητικοί, και ιδιαίτερα οι Ρεθυμνιώτες θα απολαύσουν την περιήγηση στα ρεθυμνιώτικα σοκάκια και τα χωριά της ρεθυμνιακής γης, αλλά και οι υπόλοιποι αναγνώστες  θα εντρυφήσουν με περίσσιο ενδιαφέρον στα ήθη και τα έθιμα της κρητικής γης. Ένα μυθιστόρημα που παραμένει επίκαιρο όσα χρόνια κι αν περάσουν, αφού μιλάει για πάντα διαχρονικά ανθρώπινα συναισθήματα, όπως το πάθος, τον έρωτα, το μίσος, τη συγκίνηση και την ελπίδα.