Σώτη Τριανταφύλλου, Το τυφλό γουρούνι στη δεύτερη οδό, εκδ. Πατάκη

 

 

«Το «Τυφλό γουρούνι στη δεύτερη οδό» ήταν ένα σαλούν όπως εκείνα του Φαρ Γουέστ, με ξύλινο πάγκο, λιτή διακόσμηση κι έναν μπάρμαν που υπερηφανευόταν για τις ικανότητές του στην παρασκευή κοκτέιλ και στο σερβίρισμα. Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχαν μερακλήδες μπάρμεν στο Μέμφις. Τον καιρό της Ποτοαπαγόρευσης όσοι μπάρμεν είχαν φαντασία μετακόμισαν στο Παρίσι ή στην Αβάνα».

Σαλούν, επομένως, ήταν το τυφλό γουρούνι στη δεύτερη οδό, αυτό που δίνει τον τίτλο στο νέο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου, ένα βιβλίο που αποτελεί ένα μαγικό ταξίδι στο παρελθόν και στην υφήλιο. Ένα ταξίδι σε τρεις εποχές, Μεσοπόλεμος, Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, Ψυχρός Πόλεμος και σε τρεις διαφορετικούς τόπους: πρωτίστως στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, αλλά και στην Ελλάδα.

Αυτό που ξεκινά, ουσιαστικά ως παραλήρημα του Κρις Φίλιπς, μετανάστη δεύτερης γενιάς από την Ελλάδα στις ΗΠΑ, εξελίσσεται, εν τέλει, σε μία γνήσια κατάθεση ψυχής, στην αυτοβιογραφία του, αλλά και στην ιστορία της οικογένειάς του. Ο Κρις μας αφηγείται ο ίδιος την ιστορία της οικογένειάς του, από τα παιδιά του Χρήστου Φιλιππόπουλου, του Γιάννη (Τζον) και του Ηλία (Λη) που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ το 1918. Ο Τζον Φίλιπς, όπως μετασχηματίστηκε χάριν συντομίας το επίθετό του, απέκτησε τρία παιδιά, ένα εκ των οποίων είναι ο Κρις που είναι ο αφηγητής στο βιβλίο και ο συγγραφέας της βιογραφίας της οικογένειας. Ο Κρις δούλεψε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ο Κήρυξ του Μέμφις» και το βιβλίο ξεκινά πρωτίστως με την κατάθεση των εμπειριών του από την εφημερίδα και από την Αμερική του 1968, προτού γίνει αναδρομή σε παλαιότερες εποχές και πιο συγκεκριμένα στον Μεσοπόλεμο και στα νιάτα του Κρις.

Όψεις της καθημερινής ζωής στις ΗΠΑ, αλλά και καθοριστικά ιστορικά ενσταντέ παρουσιάζονται με γλαφυρό και ενίοτε χιουμοριστικό τρόπο στο μυθιστόρημα. Οι ανταγωνισμοί στις ομάδες του μπέιζμπολ. Ο πόλεμος στην Κορέα και το Βιετνάμ. Η δράση της Κου Κλουξ Κλαν. Οι διακρίσεις κατά των Μαύρων στον Νότο. Η ποτοαπαγόρευση και το λαθρεμπόριο των ποτών. Οι μπάντες, η σουίνγκ και η τζαζ μουσική. Το κραχ του 1929. Η ζωή στις Μεγάλες Πεδιάδες και στη Νέα Υόρκη. Το Περλ Χάρμπορ και η μάχη με τους Ιάπωνες στον Ειρηνικό. Το Μέμφις με το ποτάμι του και τον Έλβις. Τις διώξεις των κομμουνιστών και τον Μακαρθισμό. Και ύστερα υπάρχει η άλλη συνισταμένη του βιβλίου: εκείνη του αντίποδα των ΗΠΑ, της Ρωσίας:

«Στο βιβλίο «Αριστερή πλευρίτιδα: αναμνήσεις ενός Αμερικανού Κόκκινου» ο Λη αφηγείται τι συνέβη από το 1918, όταν μετανάστευσε από την Ελλάδα στην Αμερική, μέχρι το 1961, όταν μετανάστευσε από την Αμερική στη Σοβιετική Ένωση. Στη συνέχεια, περιγράφει τα τέσσερα χρόνια που πέρασε στην καινούρια του πατρίδα, την τρίτη κατά σειρά, που, όπως λέει, δεν είναι μόνο η τελευταία αλλά και η καλύτερη».

Ο κομμουνιστής θείος Λη αφηγείται τα ταξίδια του στη Μόσχα τη δεκαετία του 1939, μέχρι την οριστική του μετανάστευση, και καταθέτει την εμπειρία του από το ολοκληρωτικό κομμουνιστικό καθεστώς στη Ρωσία, αλλά και τις διώξεις που υπέστη ως «Κόκκινος» στις ΗΠΑ, παντρεμένος μάλιστα με Ρωσίδα.

Οι Μεγάλες Εκκαθαρίσεις του Στάλιν. Η τρομοκρατία στη χώρα. Τα όμορφα κτίρια, ο πολιτισμός και η μουσική των Ρώσων. Η κατασκοπεία στις ΗΠΑ, οι κοριοί που έμπαιναν παντού και οι ρώσικες μυστικές υπηρεσίες. Η Σιβηρία και τα γκουλάγκ. Ο θάνατος του Στάλιν και του Προκόφιεφ που απεβίωσαν συμπτωματικά την ίδια μέρα, στις 5 Μαρτίου του 1953. Ο ανταγωνισμός με τις ΗΠΑ. Το σκάνδαλο με τον Δόκτωρ Ζιβάνγκο.

Και συν τοις άλλοις, υπάρχει και η οπτική ενός Έλληνα μέσα σε όλα αυτά, εκείνη του παππού Χρήστου που στέλνει γράμματα από την Ελλάδα στις ΗΠΑ και αφηγείται περιληπτικά τα γεγονότα που συμβαίνουν εκεί, παράλληλα με εκείνα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Η δικτατορία του 1935. Το 1940. Η αμερικανική βοήθεια μετά τον πόλεμο. Το σκάνδαλο Τζον Πολκ. Και άλλα.

Ο τρόπος που η συγγραφέας τα μεταφέρει είναι μοναδικός, με τη λογοτεχνία να πλέκεται αδιαχώριστα από την ιστορία και ιδιαίτερα την ιστορία της καθημερινότητας για τον απλό κόσμο που έζησε στα μέσα του εικοστού αιώνα. Έμφαση δίνεται, επίσης, στην κουλτούρα των πρωταγωνιστών, αλλά και στην ιστορία των ιδεών της εποχής και στις διάφορες όψεις του δημόσιου και του ιδιωτικού βίου.

Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα ακόμη υπέροχο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου που δεν θα μας απογοητεύσει.

Μαριλένα Παπαϊωάννου, Δέκα εκατοστά, εκδ. Καστανιώτη

 

Οικογενειακές ιστορίες και ανθρώπινα στιγμιότυπα από τη Μαριλένα Παπαϊωάννου σε έντεκα διηγήματα γραμμένα στο πνεύμα του ρεαλισμού

 

            Η Μαριλένα Παπαϊωάννου γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα και σπούδασε Μοριακή Βιολογία και Γενετική στην ακριτική Αλεξανδρούπολη. Έχει εκπονήσει το ντοκτορά της στη Γενεύη και ένα μετά-διδακτορικό τίτλο στη Νέα Υόρκη. Σήμερα απασχολείται δημιουργικά στον χώρο των βιοεπιστημονικών εκδόσεων. Έχει γράψει ως τώρα τέσσερα βιβλία, το μυθιστόρημα «Νικήτας Δέλτα» το 2013, τη νουβέλα «Κατεβαίνει ο Καμουζάς στους φούρνους» το 2016, έγινε, όμως περισσότερο γνωστή στο ευρύ ελληνικό βιβλιοφιλικό κοινό με το μυθιστόρημά της «Ένα πιάτο λιγότερο» που κυκλοφόρησε το 2020. Έχει τιμηθεί επίσης με το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη του περιοδικού Κλεψύδρα το 2014. Το πιο πρόσφατο πόνημά της τιτλοφορείται ως «Δέκα εκατοστά» και αποτελεί την πρώτη συλλογή διηγημάτων που εκδίδει.

Πρόκειται για έντεκα διηγήματα γραμμένα στο πνεύμα του ρεαλισμού που έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο, σαφή υπόθεση, βαθιά ανθρώπινους και εντελώς ρεαλιστικούς χαρακτήρες και πάντοτε κάτι να μας πουν για τα προβλήματα και τα θέματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Και, όπως όλοι, άλλωστε, οι άνθρωποι στη ζωή, έτσι και οι ήρωες που δημιουργεί η Παπαϊωάννου όλοι τους κάτι ψάχνουν, κάτι τους λείπει. Η ευτυχία, η όσφρηση, η ελευθερία, η αγάπη, το όμορφο πρόσωπό τους, οι γονείς τους, μια καλύτερη ζωή ή και η ίδια η αληθινή ζωή, οι αναμνήσεις και το παρελθόν τους, το έτερόν τους ήμισυ ή ακόμη και  τα πορίσματα των ερευνών τους. Όλοι κάτι θέλουν, όλοι κάτι ζητούν. Η ζωή, όμως, δεν τους ανταμείβει όλους με τον ίδιο τρόπο…

Η γραφή είναι λιτή-χωρίς να είναι απλοϊκή- και η αφήγηση ρέει, ενώ-κάτι πολύ σημαντικό στα διηγήματα-ο αναγνώστης θέλει να δει τι γίνεται παρακάτω σαν να διαβάζει μυθιστόρημα. Αμφισημίες και αμφιλεγόμενα νοήματα δεν ανιχνεύονται στα διηγήματα της Παπαϊωάννου, ούτε υπερρεαλιστικές πινελιές. Αντιθέτως, φαίνεται πως η συγγραφέας ξέρει ακριβώς αυτό που θέλει να πει στους αναγνώστες της και καταφέρνει να το περάσει με ακρίβεια σε αυτούς, ενώ χρησιμοποιεί παράλληλα διάφορα εκφραστικά μέσα και διαφορετικά αφηγηματικά στυλ. Τι υπόθεση, όμως, έχουν τα διηγήματα και τι θα νιώσουμε διαβάζοντάς τα;

Το πρώτο διήγημα, μέσα από μία ιδιόρρυθμη αφήγηση δίχως τελείες, μόνο με κόμματα, θα μας προβληματίσει. Μιλάει για το πώς το πέρασμα του χρόνου διαβρώνει τις σχέσεις. «…η ζωή μοιάζει με απλή διεκπεραίωση, μια σειρά καθηκόντων και υποχρεώσεων», «δεν φροντίζουμε ο ένας τον άλλο, αφού δεν φροντίζουμε ούτε τον εαυτό μας, φροντίζουμε μόνο τις υποχρεώσεις μας». Κατ’ αυτόν τον τρόπο αλλοιώνονται οι σχέσεις με το πέρασμα του χρόνου…

Το δεύτερο διήγημα θα μας συγκινήσει και θα μας κάνει να νιώσουμε θαυμασμό για τη θεία Δόμνα, μια γυναίκα που δεν κουράστηκε ποτέ να παλεύει και να δημιουργεί, παρά την αναπηρία της. Μας μιλάει για τη ζωή μιας γυναίκας δυνατής και αξιοθαύμαστης που αποδείχθηκε πανάξια παρά το γεγονός ότι η ζωή δεν της φέρθηκε γενναιόδωρα.

Το επόμενο διήγημα θα κινήσει τη συμπόνια μας, για τον όμορφο νέο που αναγκάστηκε να αναθεωρήσει όλα του τα όνειρα εξαιτίας της κακίας του κόσμου… Ακολούθως, θα ξαφνιαστούμε με αυτό που κρύβει το δωμάτιο στον κήπο στο επόμενο διήγημα. Το διήγημα με τίτλο «Δέκα εκατοστά», αυτό που δίνει το όνομά του στη συλλογή είναι αυτό που θα μας συγκλονίσει με τη δύναμη ψυχής όλων αυτών των γυναικών που πέφτουν θύματα απαγωγής και αναγκάζονται να εκδίδονται…

Η τέχνη Κιντσούγκι στην Ιαπωνία θα μας είναι άγνωστη, όπως και στην πρωταγωνίστρια του επόμενου διηγήματος, μιας γυναίκας οικογενειάρχισσας με εξάρτηση από το ποτό. Το καλογραμμένο αυτό διήγημα θα μας τέρψει αναγνωστικά. Στο διήγημα «Πεπόνι και Βιξ» θα αναπολήσουμε παιδικές οσφρητικές  αναμνήσεις και θα θαυμάσουμε τον εγγονό που φροντίζει τον παππού του.

Το επόμενο διήγημα είναι από τα δυνατότερα του βιβλίου και θα μας εξοργίσει, αφού παρουσιάζει την οδύσσεια των μεταναστών που διέρχονται από τη χώρα μας. Στη συνέχεια θα εκπλαγούμε ευχάριστα με την έρευνα ενός βιολόγου και θα νιώσουμε την απόγνωσή του όταν καταστρέφονται τα πορίσματα των από χρόνια ερευνών του. Το τελευταίο διήγημα του βιβλίου θα μας συγκινήσει βαθιά, αφού πρόκειται για τον λόγο που απευθύνει ένας συνταξιούχος ναυτικός στην πεθαμένη του γυναίκα.

Ήρωες στις καίριες στιγμές της ζωής τους που αγωνίζονται, πονούν, αγαπούν και έρχονται αντιμέτωποι με τις κακοτοπιές της ζωής. Για όλους αυτούς μιλάει η Παπαϊωάννου στα εξαίρετα διηγήματά της.

Ντίνος Σπυρόπουλος, Φαρμακωμένη, εκδ. Πρώτη ύλη

 

 

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα για τη μετεμφυλιακή Ελλάδα των μέσων του εικοστού αιώνα καταθέτει ο ηθοποιός και συγγραφέας Ντίνος Σπυρόπουλος από την Αχαΐα. Ο Σπυρόπουλος έχει γράψει ως τώρα  θεατρικά έργα, αλλά το παρόν πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα με τίτλο «Φαρμακωμένη», φιλοδοξεί να είναι το πρώτο μιας τριλογίας με ήρωα τον χωροφύλακα Δαγρέ.

Σήμερα, που η Χωροφυλακή έχει πλέον καταργηθεί, έχουμε ξεχάσει πόση δύναμη και εξουσία είχε στα χωριά στα χρόνια αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έτσι και εδώ, ο χωροφύλακας Θανάσης Δαγρές στέλνεται ένα  μικρό χωριό του νομού Αχαΐας προκειμένου να ερευνήσει τον μυστηριώδη θάνατο μιας κοπέλας, της Μαρίας, που όλοι πιστεύουν ότι οφείλεται σε αυτοκτονία από δηλητηρίαση. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι όπως φαίνονται και σύντομα αποκαλύπτεται ότι η κοπέλα θανατώθηκε δια στραγγαλισμού. Αυτό αλλάζει άρδην τα πράγματα, καθώς, αυτομάτως, όλοι οι κάτοικοι του χωριού καθίστανται ύποπτοι για το έγκλημα, οπότε η καχυποψία και η αβεβαιότητα παίρνουν τα σκήπτρα στον ήσυχο, μέχρι πρότινος, τόπο. Ήσυχος βέβαια, τρόπος του λέγειν… Αυτό ισχύει αν αφουγκραστούμε τις σκόρπιες αναφορές του συγγραφέα στις διενέξεις του εμφυλίου που ταλάνιζαν μέχρι πριν από λίγα χρόνια όχι μόνο το συγκεκριμένο χωριό, αλλά και ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.

Τον χωροφύλακα Δαγρέ θα βοηθήσει στο έργο του ο κατώτερός του στην ιεραρχία Μιχάλης Αθανασάκος. Η διερεύνηση του εγκλήματος, όμως, απαιτεί, μία περαιτέρω διαλεύκανση των, καλυμμένων, πολλές φορές, σχέσεων μεταξύ των κατοίκων και το σύρσιμο στην επιφάνεια των καλά κρυμμένων μυστικών τους… Παράνομες ερωτικές σχέσεις, όργια και κάθε λογής σκάνδαλα απειλούν να βγουν στη φόρα, εφόσον ο Δαγρές απαιτεί να μάθει την αλήθεια για τις σχέσεις των κατοίκων του χωριού προκειμένου να καταλήξει στον δολοφόνο.

Συν τοις άλλοις, μία τραγική ερωτική ιστορία και, συγχρόνως, μία ιστορία μετανάστευσης μπαίνει στο προσκήνιο, με την άτυχη Μαρία να ήταν έτοιμη να φύγει στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Αυστραλία, προκειμένου να παντρευτεί τον αγαπημένο της…

Η διερεύνηση της αινιγματικής σχέσης της Μαρίας με τον Νικολάκη που βρίσκεται στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας, αλλά και του παρελθόντος των κατοίκων του χωριού συμπληρώνεται με τις εγκιβωτισμένες αφηγήσεις που ο συγγραφέας παρεμβάλει ανάμεσα στις διηγήσεις για το παρόν, οι οποίες συμπληρώνουν τα κομμάτια του παζλ που μας λείπουν στην εξιχνίαση του μυστηρίου. Μαζί με τις παρελθοντικές αφηγήσεις με την πρόζα, παρατίθενται και αποσπάσματα από  το ημερολόγιο της νεκρής, αλλά και παραθέματα των επιστολών που αντάλλασσε με τον αγαπημένο της. Έτσι, η αλήθεια αποκαλύπτεται σταδιακά, κομμάτι κομμάτι στα μάτια του αναγνώστη. Θα βρεθεί, τελικά, ο Δαγρές, προ εκπλήξεων;

Το βιβλίο έχει γρήγορο ρυθμό, άφθονη και ολοζώντανη πρόζα και μία γραφή που δεν εμμένει σε άσκοπες περιγραφές, αλλά, απεναντίας, βοηθά τον αναγνώστη να προχωρήσει παρακάτω. Τα τραύματα της μετεμφυλιακής Ελλάδας  δίνουν συνεχώς το παρόν, αλλά και το χρώμα της εποχής στο βιβλίο, ενώ οι ανακρίσεις των υπόπτων καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος των σελίδων. Επιπροσθέτως, το βιβλίο αφηγείται και ένα ερωτικό δράμα που, το δίχως άλλο, θα συγκινήσει τα μάλα τους αναγνώστες. Αναμένουμε, επομένως, και άλλες ιστορίες με τον χωροφύλακα Δαγρέ, το «Χιόνισε στο Λιανοκλάδι» και το «Σήμερα στην πόλη σας», όπως δηλώνονται οι τίτλοι του δεύτερου και του τρίτου μέρους της τριλογίας.

 

 

Nina George, Το πλωτό βιβλιοπωλείο του κυρίου Περντί, εκδ. Κλειδάριθμος

 

Ο συμπαθέστατος κύριος Περντί που όλοι αγαπήσαμε στο βιβλίο της  Nina Geogrge «Το μικρό παριζιάνικο βιβλιοπωλείο», επιστρέφει τώρα, πιο μεγάλος και πιο ώριμος μέσα από το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Το πλωτό βιβλιοπωλείο του κυρίου Περντί».

Τόσο το πρώτο της βιβλίο, όσο και το παρόν πόνημα της George ανήκουν στην κατηγορία των «feelgood-βιβλιοφιλίας» μυθιστορημάτων, ένα είδος που ενώ γνωρίζει μεγάλη άνθηση σήμερα, αντιθέτως δεν ήταν πολύ συνηθισμένο την εποχή  που γράφτηκε το «Μικρό παριζιάνικο βιβλιοπωλείο».

Ως μία από τις πρώτες ειδικούς του είδους, επομένως, η George δημιουργεί ένα ανάλαφρο μεν πόνημα μυθιστορηματικού και ευχάριστου, γενικά, περιεχομένου, παράλληλα, όμως, γεμάτου και με όμορφες ρήσεις σχετικές με τα βιβλία και τη ζωή γενικότερα, ρήσεις στις οποίες αρκετές φορές θα θελήσουμε να ανατρέξουμε πολύ καιρό μετά που τα τελειώσουμε το βιβλίο.

«Οι βιβλιοφιλίες διαρκούν μια ζωή , και οι λέξεις, οι χαρακτήρες,  η φωνή του συγγραφέα, όσα έχετε βιώσει μαζί, είναι τόσο στενά συνυφασμένα μεταξύ τους, σαν να έχετε ζήσει χρόνια ολόκληρα με έναν άνθρωπο. {…} Οι φίλοι μου από τα βιβλία αποκαλύπτουν τα πάντα για μένα, με καθορίζουν βαθιά, περιέχουν κρυμμένα κομμάτια μου, και ταυτόχρονα θυμάμαι περισσότερο τα βιβλία παρά τον εαυτό μου».

Πώς ικανοποιούμε τη δίψα μας για το διάβασμα; Πώς είναι το προφίλ του ανθρώπου που διαβάζει και γιατί πάντα τον συγκεκριμένο άνθρωπο τον φοβούνται όλοι οι ισχυροί; Ποια είναι η φύση μιας ιδιωτικής βιβλιοθήκης; Πώς συνδέεται το διάβασμα με την ιδιαίτερη πατρίδα μας; Πώς να μιλάς στον φόβο σου με τη βοήθεια των βιβλίων; Διαβάζουμε, άραγε, με το μυαλό ή με την καρδιά μας;  Ποιες είναι οι δεκαέξι αρχές του αναγνώστη; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα και σε άλλα πολλά μας απαντά η Μεγάλη  Εγκυκλοπαίδεια των Μικρών Συναισθημάτων, το Εγχειρίδιο για βιβλιοπώλισσες, βιβλιοπώλες και άλλους λογοτεχνικούς φαρμακοποιούς που συγγράφει ο κύριος Περντί και του οποίου ένα απόσπασμα παρατίθεται στο τέλος κάθε κεφαλαίου του βιβλίου αυτού.

Ο κύριος Περντί, λοιπόν, έχει πολλά χρόνια που αποσύρθηκε από το «Λογοτεχνικό Φαρμακείο» του, το πλωτό βιβλιοπωλείο που είχε για τη θεραπεία πάσας νόσου δια μέσου της ανάγνωσης. Όμως, στα πεντηκοστά πέμπτα γενέθλιά του αποφασίζει ξαφνικά πως το βιβλιοπωλείο και η δουλειά του του λείπουν υπερβολικά πολύ για να μην ξανασχοληθεί μαζί τους. Επομένως επιστρέφει για έναν νέο κύκλο θεραπειών στους ασθενείς βιβλιόφιλους και επιχειρεί ένα ταξίδι στα κανάλια της Γαλλίας με τελικό προορισμό το Παρίσι. Στην πορεία του αυτή, όμως, δεν θα θεραπεύει μονάχα τους άλλους με τα βιβλία του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό… Διότι ένα βιβλίο μπορεί να μας αλλάξει για πάντα ως ανθρώπους! Αλλά και η επαφή με τους άλλους που θα γίνει δια μέσου των βιβλίων μπορεί να μας αλλάξει για πάντα!

Αυτή τη φορά η επάνοδος του κυρίου Περντί, ο οποίος φαίνεται να έχει λύσει το αισθηματικό κομμάτι του βίου του μέσω της αγαπημένης του Κατρίν, γίνεται με τη μορφή μιας χρονοκάψουλας που μεταφέρει τις τελευταίες επιθυμίες ενός αγαπημένου και μεγάλου αποθανόντα συγγραφέα: του Πορτογάλου βραβευμένου με Νόμπελ συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου. Τα τελευταία του αιτήματα θα προσπαθήσει, λοιπόν, να υλοποιήσει ο κύριος Περντί μετά από πολλή σκέψη. Διότι, όπως θα ανακαλύψει τελικά, όταν θα ξαναγυρίσει στο πλωτό βιβλιοπωλείο του θα καταλάβει πως μονάχα εκεί βρίσκεται στο στοιχείο του και θα καταφέρει να θεραπευτεί από την Ημερολογιακή του Μελαγχολία, τη μελαγχολία που μας πιάνει καθώς  μεγαλώνουμε και συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε κάνει όλα όσα θα θέλαμε…

Τα βιβλία είναι η παρέα μας, είναι οι φίλοι μας, μας προσφέρουν συμβουλές, συντροφιά, ασφάλεια και κατανόηση, θαλπωρή τον χειμώνα και σχόλη το καλοκαίρι. Πολλές φορές θέλουμε-και δικαίως-να ξαναδιαβάσουμε το ίδιο βιβλίο. Πάντα πρέπει να φεύγουμε από το σπίτι μαζί με ένα βιβλίο-ποτέ δεν ξέρεις που θα μας χρειαστεί. Το διάβασμα θεραπεύει και τα ίδια τα βιβλία σου λένε ποιος ήσουν κάποτε, την εποχή που υα διάβαζες… Καλύτερα να διαβάζουμε μόνο τα δικά μας βιβλία, να μην δανειζόμαστε, έτσι ώστε να μπορούμε να ανατρέχουμε σε αυτά όταν θέλουμε. Η ποίηση μπορεί να μας ωφελήσει τα μέγιστα ιδιαίτερα αν τη διαβάζουμε χαμηλόφωνα-το γνωρίζατε άραγε; Τα βιβλία διώχνουν τον φόβο μας.

Όλες οι παραπάνω θέσεις αναλύονται με όμορφο και μυθιστορηματικό τρόπο στο εν λόγω πολύ ιδιαίτερο μυθιστόρημα της George, το οποίο δικαίως μπορούμε να κατατάξουμε στα μυθιστορήματα που εξετάζουν τη φιλοσοφία των βιβλίων. Ανάλαφρο, πνευματώδες και ευχάριστο, γεμάτο με όμορφες σκέψεις, θα μας πλημμυρίσει με θετικά συναισθήματα όταν θα το διαβάσουμε.