Οι βιογραφίες μεγάλων μορφών της τέχνης στη χώρα μας πάντοτε αποτελούν εξαιρετικά ενδιαφέροντα αναγνώσματα, αφού απεικονίζουν παράλληλα και μία ολόκληρη εποχή, την εποχή κατά την οποία έζησε ο βιογραφούμενος. Στην προκειμένη περίπτωση ο βιογραφούμενος είναι ο αξέχαστος σε όλους μας Γρηγόρης Μπιθικώτσης που ταξίδεψε με τη φωνή του ολόκληρες γενιές Ελλήνων και η εποχή του είναι ο εικοστός αιώνας.
Συγγραφέας του εν λόγω βιβλίου είναι η μία από τις δύο κόρες του καλλιτέχνη, η Άννα Μπιθικώτση, γνωστή στιχουργός, συγγραφέας και ποιήτρια. Το πόνημά της τιτλοφορείται ως «Άννα Μπιθικώτση, Και πατέρας και μύθος, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, 1922-2005» και αποτελεί μια βιογραφία γεμάτη συναίσθημα, η οποία όμως, καταφέρνει να φωτίσει και τις δύο όψεις του Γρηγόρη Μπιθικώτση, τόσο αυτή του καλλιτέχνη, όσο και αυτή του ανθρώπου. Πώς είναι, άραγε, να μεγαλώνει κανείς πλάι σε έναν τόσο διάσημο πατέρα; Την εμπειρία της αυτής μας καταθέτει η Άννα στο βιβλίο της μέσα από την παράθεση της εν λόγω στιχομυθίας ανάμεσα σε εκείνη και τον πατέρα της:
{Έπειτα, με ρώτησε πάλι:
«Πες μου τώρα, πώς νιώθεις που αυτός που αγαπάει ο κόσμος και τον χειροκροτεί είναι ο πατέρας σου; Πώς με βλέπεις;»
Χωρίς καν να το σκεφτώ απάντησα:
«Σε βλέπω, όπως κάθε παιδί βλέπει τον πατέρα του. Συνειδητοποιώ ότι είσαι ο Γρηγόρης της Ελλάδας, μόνο όταν σε βλέπω στα κέντρα που τραγουδάς ή όταν σε αποθεώνουν στις μεγάλες συναυλίες με τον Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και όταν με παρακαλούν οι γονείς των συμμαθητών μου για ένα εισιτήριο. Για μένα, είσαι ο πατέρας μου, αυτός που με φροντίζει, που με καθοδηγεί, που με αγαπάει και με προστατεύει».}
Πρόκειται για μία βιογραφία που δούλευε για αρκετά χρόνια και η οποία συμπεριλαμβάνει καταπληκτικές φωτογραφίες του πατέρα της και της οικογένειάς της, ακόμη και κάποιων διάσημων προσώπων που συναντήθηκαν σε κάποια φάση της ζωής τους με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, αλλά και αποσπάσματα από συνεντεύξεις που κατά καιρούς έδωσε, άρθρα εφημερίδων που τον αφορούσαν, όσα είπαν για τον Γρηγόρη άλλοι καλλιτέχνες και διάσημες προσωπικότητες και έναν πλήρη κατάλογο των τραγουδιών που ερμήνευσε, στο τέλος του βιβλίου.
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης γεννήθηκε το έτος «μηδέν» για τη χώρα μας, εκείνο της Μικρασιατικής Καταστροφής, σε ένα φτωχικό σπίτι στο Περιστέρι της Αττικής, συγκεκριμένα στο σπίτι της οδού Μυκηνών 5. Είχε άλλα πέντε αδέλφια και αυτός ήταν ο μικρότερος της οικογένειας. Η συγγραφέας δεν στέκεται τόσο στα παιδικά χρόνια του πατέρα της, όσο στη γνωριμία του με τη μητέρα της, τη Θεοκλεία, και στις αναμνήσεις που η ίδια είχε με τον πατέρα της. Εν ολίγοις, στην αφήγηση, η οποία, πάντως, είναι πλήρης, αφού δεν μπορούμε να πούμε ότι απουσιάζει εντελώς κάποια περίοδος της ζωής του καλλιτέχνη, δίνεται βάρος στη σχέση του Μπιθικώτση με τον Μίκη Θεοδωράκη, στη σχέση του με τις κόρες του, αλλά και στη σχέση με τη γυναίκα του, καθώς και στην καριέρα του.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν ο πνευματικός πατέρας του Μπιθικώτση και αυτός που τελικά ανέδειξε τον αυτοδίδακτο μουσικό σε αστέρα του λαϊκού ελληνικού καλλιτεχνικό κόσμου. Ουσιαστικά η καριέρα του ξεκίνησε με τη συμμετοχή του στον Επιτάφιο του Θεοδωράκη το 1959-60. Ακολούθως, ο Μπιθικώτσης τραγούδησε στα ακόλουθα έργα του Θεοδωράκη με μεγάλη επιτυχία, τα «Επιφάνια», το «Άξιον Εστί» και τη «Ρωμιοσύνη». Όλα αυτά παράλληλα με τις εμφανίσεις του σε μεγάλα κοσμικά κέντρα της Αθήνας και τις περιοδείες του. Ο Μπιθικώτσης συμμετείχε ακόμη και σε γνωστές ελληνικές ταινίες, όπως τη «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», το «Κλωτσοσκούφι» και τη «Μοντέρνα Σταχτοπούτα».
Η γραφής της Μπιθικώτση, όπως είναι αναμενόμενο, δεν είναι απαλλαγμένη από συναισθηματισμούς, είναι, όμως, εξαιρετικά ευκολοδιάβαστη και η ανάγνωση του πονήματος ρέει φυσικότατα, διανθισμένη σε πολλά σημεία με ολοζώντανη πρόζα. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου παρακολουθούμε όλη την πορεία του Μπιθικώτση ως καλλιτέχνη, αλλά και τις ψυχολογικές αλλαγές που επέφερε στην προσωπικότητά του όλη αυτή η διασημότητα. Πάντως, ο Γρηγόρης παρέμεινε άνθρωπος με α κεφαλαίο σε όλη τη ζωή του, αφού ήταν γνωστός για την προθυμία του να βοηθήσει και για την καλοσύνη του. Εντούτοις, η βιογραφία αυτή δεν φιλοδοξεί να αποτελέσει την «αγιογραφία» του καλλιτέχνη, αφού η κόρη του δεν διστάζει να αναφέρει και τα δύο μεγάλα ανθρώπινα πάθη του καλλιτέχνη: τον τζόγο, δηλαδή τα ζάρια και τα χαρτιά, και τις γυναίκες.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, διαβάζοντας το εν λόγω πόνημα, θα γνωρίσουμε καλύτερα μία από τις μεγαλύτερες φωνές που έβγαλε στο λαϊκό τραγούδι η χώρα μας. Δηλωτικό του πόσο σε μεγάλη εκτίμηση είχε τον καλλιτέχνη ο Μίκης Θεοδωράκης είναι αυτό που ο ίδιος δήλωσε για τον Μπιθικώτση την ημέρα του θανάτου του, το 2005:
«Αγαπημένε Γρηγόρη, αγάπησες το ελληνικό τραγούδι και το ελληνικό τραγούδι σε αγάπησε. Αγάπησες την Ελλάδα και η Ελλάδα σε αγάπησε. Τραγουδώντας κατάφερες το ακατόρθωτο. Νίκησες τον θάνατο. Καλό ταξίδι, αγαπημένε σύντροφε…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.