Yeon Somin, Τέσσερις εποχές στο εργαστήριο κεραμικής, εκδ. Μεταίχμιο

 

 

Πόσο πολύ μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας ένα απλό χόμπι;

 

Η αποκαλούμενη  ως «feelgood» λογοτεχνία, μπορούμε να πούμε ότι έχει καθιερωθεί πλέον ως  ευδιάκριτο και ξεχωριστό λογοτεχνικό είδος, το οποίο είναι μάλιστα και εξαιρετικά δημοφιλές, ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες των διακοπών. Το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας διαχειρίζεται θέματα ανάλαφρα και το τέλος των μυθιστορημάτων αυτών είναι, κατά κανόνα, ευχάριστο, ενώ άλλο ένα χαρακτηριστικό του είναι οι πολυάριθμοι χαρακτήρες και η γρήγορη ροή της πλοκής. Έτερο χαρακτηριστικό του είναι η μεγάλη αξία που δίνει αυτό το είδος λογοτεχνίας στη φιλία και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Πέρα από τα παραπάνω, ένα «feelgood», όμως, βιβλίο, με υπόθεση που να διαδραματίζεται σε ένα εργαστήρι κεραμικής οπωσδήποτε δεν είναι κάτι το συνηθισμένο. Αυτή είναι η υπόθεση στο μυθιστόρημα της πρωτομεφανιζόμενης Κορεάτισσας συγγραφέως Γιαν Σομίν, ένα νέο ανερχόμενο αστέρι του χώρου, όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό της. Η συγγραφέας έχει ως τώρα γράψει σενάρια για την τηλεόραση, αλλά δηλώνει και η ίδια «ερασιτέχνης κεραμίστρια». Επομένως, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι άντλησε από την προσωπική της εμπειρία τις πληροφορίες που χρειάστηκε σχετικά με την τέχνη της κεραμικής και τις οποίες μας παραδίδει σε αυτό το βιβλίο με μυθιστορηματικό και σε καμία περίπτωση διδακτικό τρόπο.

Η Τζονγκ-Μιν, η πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι συντάκτρια τηλεοπτικών εκπομπών, έχει όμως μπουχτίσει από τη δουλειά της αυτή. Αποφασίζει, λοιπόν, εντελώς ξαφνικά μία μέρα να παραιτηθεί και να κάνει μία αλλαγή στη ζωή της. Γιατί η Τζογνκ-Μιν, απ’ ότι φαίνεται, δεν ξέρει να ζει τη ζωή της. Τυχαία περνάει μπροστά από ένα εργαστήρι κεραμικής και αποφασίζει να μπει μέσα νομίζοντας ότι είναι καφέ. Οι εργαζόμενοι εκεί την καλοδέχονται, της προσφέρουν καφέ και την προκαλούν να δοκιμάσει τις δυνατότητές της παίρνοντας μαθήματα κεραμικής.

Απέναντι σε κάθε κανόνα και εντελώς απρόσμενα, η Τζονγκ-Μιν δεν θα ανακαλύψει μόνο τις δυνατότητές της στην κεραμικής τέχνη, αλλά, απεναντίας θα βρει εκεί φίλους, κατοικίδιο, συντροφικότητα, φιλία, γαλήνη και ηρεμία, κάτι εντελώς αντίθετο σε σχέση με τους ξέφρενους ρυθμούς που απαιτεί η εποχή μας με τις πλασματικές και τόσο επιφανειακές, συχνά σχέσεις. Ουσιαστικά το βιβλίο αυτό, λοιπόν, εκτός από μυθιστόρημα μπορεί να αναγνωσθεί και σε ένα δεύτερο επίπεδο ως βιβλίο αυτοβελτίωσης, ως ένας οδηγός για να ζούμε καλύτερα. Πρόκειται, επομένως για μια πρόταση αντίστασης, ευεξίας και ευζωΐας στους γρήγορους ρυθμούς της εποχής μας. Ένας νέος τρόπος ζωής που συμπεριλαμβάνει τη χαρά της μάθησης, την αξία των αληθινών επαφών και την απάρνηση των ιλιγγιωδών ρυθμών της καθημερινότητας σήμερα, αλλά και την υιοθέτηση  πιο χαλαρών ρυθμών ζωής. Η αξία της συντροφικότητας εξυμνάται, η χαρά του να έχει κάποιος ένα κατοικίδιο, όπως και η αξία της τέχνης που απελευθερώνει.

Γενικά, οι Ανατολικοασιάτες έχουν ένα αποστασιοποιημένο τρόπο αφήγησης, πιο ουδέτερο και ψυχρό, δίχως μακροσκελείς περιγραφές και έμφαση στα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Τα τελευταία απλά τα κατονομάζει η συγγραφέας σε αυτό το βιβλίο που δεν ξεφεύγει από τον παγιωμένο χαρακτήρα της λογοτεχνίας των Ανατολικοασιατών. Η εξέλιξη της υπόθεσης εκτυλίσσεται στη διάρκεια ενός έτους περίπου, μιας και η αφήγηση ξεκινά το καλοκαίρι και περιλαμβάνει εικόνες από όλες τις εποχές στο εργαστήρι κεραμικής, όπως λέει άλλωστε και ο τίτλος, φτάνοντας μέχρι και την ερχόμενη άνοιξη. Ενδιαφέρουσες είναι, επίσης, οι πληροφορίες που δίνει η συγγραφέας σχετικά με την κεραμική τέχνη οι οποίες είναι εν πολλοίς άγνωστες στους περισσότερους αναγνώστες.